پروتئین استئوکلسین ، GLA و نقش آن در سلامت استخوان ها

استئوکلسین چیست؟

استخوان یک بافت زنده است که به طور مرتب در حال تخریب و بازسازی می باشد. عمل تخریب استخوان توسط سلول های استئوکلاست (استخوان خوار) انجام می گیرد و به طور طبیعی این عمل با ساخت استخوان جدید توسط سلول های استئوبلاست (استخوان ساز) متوازن می‌شود.

در افراد با اختلالات تخریب استخوان مانند پوکی استخوان، سلول های استخوان‌ ساز از فعالیت و پیشرفت استئوکلاست ها عقب مانده و باعث کاهش تراکم استخوان‌ها می‌شوند.

استئوکلسین این مزیت را دارد که شاخص اختصاصی بیماری‌های استخوانی است. سطوح استئوکلسین می‌تواند به عنوان شاخص جفت ارزیابی و مدیریت درمان بیماری به کار رود.

استئوکلسین مهمترین پروتئین غیر کلاژنی در ماتریکس استخوان می باشد که دارای قابلیت اتصال به کلسیم می باشد.

این پروتئین توسط استئوبلاست ها تولید شده و به عنوان یکی از مارکرهای ساخت استخوان محسوب می شود.

سطح استئوکلسین با میزان Turnover استخوانی در اختلالات متعدد متابولیسم استخوان مانند استئوپروز، نرمی استخوان هایپرپاراتیروئیدیسم اولیه و ثانویه و بیماری پاژت مرتبط می باشد. به طوری که با افزایش سطح استئوکلسین میزان Turnover استخوانی نیز بالا می رود.

استئوکلسین یک پروتئین وابسته به ویتامین K است که به عنوان یکی از رایج‌ترین پروتئین‌ هایی غیرکلاژنی استخوان می‌باشد و استئوکلسین ممکن است بیش از 3% کل پروتئین استخوان را شامل شود و دارای سه ریشه اسید آمینه گاما کربوکسی گلوتامیک اسید (GLA) می باشد.

بنابراین به عنوان پروتئین GLA استخوان (BGP) شناخته می‌شود. این پروتئین تنها در بافت استخوان و توسط استئوبلاست تولید می‌گردد.

نقش استئوکلسین در معدنی شدن استخوان

به نظر می‌رسد که در معدنی شدن استخوان نقش دارد و تحت تأثیر هورمون‌های تنظیم‌کننده کلسیم از قبیل کلسی تونین، هورمون پاراتیروئید و ویتامین D است.

با توجه به اینکه سطح استئوکلسین به طور مستقیم باز گردشی استخوان را منعکس می‌کند ، اندازه‌گیری آن شدیداً با وضعیت واقعی متابولیسم استخوان در بیمار ارتباط دارد .

در حالیکه اندازه گیری آلکالن فسفاتاز و هیدروکسی پرولین به طور وسیعی به عنوان مارکرهای بیوشیمیایی متابولیسم استخوان به کار می روند، محدودیت های مهمی در مورد سودمندی این مارکرها برای بیماری استخوان وجود دارد.

استئوکلسین ، پروتئین GLA

به طور کلی استئوکلسین با آلکالن فسفاتاز مرتبط است. هرچند به دلیل اینکه آلکالن فسفاتاز توسط سایر نواحی (از قبیل دستگاه گوارش، جفت و تومورها) نیز تولید می‌شود، مارک اختصاصی برای باز گردش استخوان محسوب نمی‌گردد.

سطوح افزایش یافته استئوکلسین در بیماری‌های استخوانی که با افزایش باز گردش استخوان شناخته می‌شوند، مشاهده می‌شود.

در بیماری‌های پاژه، کانسرهای متاستاز دهنده، هایپرپاراتیروئیدیسم اولیه و استئودیستروفی کلیوی غلظت استئوکلسین افزایش می‌یابد.

استئوکلسین این مزیت را دارد که شاخص اختصاصی بیماری‌های استخوانی است. سطوح استئوکلسین می‌تواند به عنوان شاخص جفت ارزیابی و مدیریت درمان بیماری به کار رود.

تست استئوکلسین

این تست با تجهیزات دقیق و پیشرفته در آزمایشگاه پاتوبیولوژی انجام می گردد. با چکاب کردن مرتب در حفظ سلامتی خود بکوشید.

بیشتر بخوانید:

فواید بی‌شمار مصرف سوپر پروتئین پرن (POREN SUPER PROTEIN)

پروتئینوری(پروتئین در ادرار)شایع ترین بیماری کلیوی

علت و درمان دفع پروتئین از کلیه (پروتئینوری) چیست؟