علائم اصلی نارسایی قلبی کدامند و این عارضه چگونه درمان میشود ؟

علائم نارسایی قلبی

نارسایى قلبى مزمن CHF

نارسائى قلبى وضعیتى است که در آن قلب توانائى پمپاژ خون بمقدار کافى براى بافت‌هاى مختلف بدن را ندارد یا تنها با یک فشار پرشدگى افزایش یافته غیر طبیعى قادر به انجام آن است.

بعبارت ساده تر نارسایی قلب به معنی کاهش شدید عملکرد قلب است یعنی قدرت انقباض یا انبساط قلب کم شده و نمی تواند خون را بمقدار کافی پمپاژ‍ کند.

شناسائى مسائل زمینه‌ساز و عوامل کمک‌کننده به ایجاد بیمارى نارسائى قلبى CHF حاد اهمیت دارد.

دلایل معمولا بیماری نارسایی قلبی شامل مواردی مانند بیماری عروق کرونر از قبیل سکته قلبی، فشار خون بالا، فیبریلاسیون دهلیزی، نارسایی دریچه قلب، و ... است.

علائم نارسایی قلبی کدامند ؟

مخفی ترین علائم این نارسایی که اغلب ممکن است نادیده گرفته شوند، از این قرارند:

1. تنگی نفس

کاهش قدرت تنفس بخصوص در انجام امور روزمره یکی از علائم ابتلا به نارسایی احتقانی قلب است.

زمانی که قلب دچار اختلال می شود، خون به ریه ها به میزان کافی نمی رسد و تنفس مشکل می شود. البته تنگی نفس می تواند با شرایط پزشکی دیگری مانند کم خونی نیز ارتباط داشته باشد.

2. تنگ شدن کفش ها و احتقان ریوی

مایع درون ریه جمع می‌شود و وقتی بیمار در حال استراحت است و به خصوص، وقتی دراز کشیده، تنفس کوتاه دارد. همچنین می‌تواند منجر به سرفه‌های خشک و کوتاه شود.

جمع شدن مایعات اضافی در بافت های بدن بخصوص پاها که تحت عنوان ادم شناخته می شود، یکی از دلایل ابتلا به نارسایی احتقانی قلب است.

افراد در این هنگام ممکن است متوجه شوند که کفش هایشان تنگ شده است. بعلاوه در این بیماران، کلیه ها کمتر قادر به دفع آب و سدیم هستند و این به حفظ مایعات در بافت ها کمک می کند.

3. سرفه و خس خس سینه

گاهی اوقات نارسایی قلبی می تواند منجر به آسم یا برونشیت شود. علاوه بر این، سرفه های شبانه و سرفه هایی که در هنگام دراز کشیدن بروز می کنند، نشانه ای از ادم حاد ریوی هستند؛ وضعیتی که در آن ریه ها نیاز به توجه اضطراری دارند.

4. سرگیجه و خستگی

هنگامی که قلب به اندازه کافی نمی تواند خون را به اعضای مختلف پمپاژ کند، بدن با جابجایی خون از اندام های حیاتی دیگر مانند عضلات و قلب مواجه می شود.

این روند منجر به احساس خستگی و سرگیجه در بیماران می شود. احساس ضعف و خستگی حتی در هنگام انجام امور روزمره نیز وجود دارد.

5. کاهش اشتها

بعضی از مبتلایان به نارسایی احتقانی قلب کاهش اشتها و تهوع را تجربه می کنند؛ به این دلیل که سیستم گوارش خون کمتری دریافت می کند و ناراحتی معده را به همراه دارد.

6. ضربان قلب سریع و نامنظم

برای جبران کمبود جریان خون در هر انقباض قلبی، ممکن است قلب مجبور به پمپ سریع شود.

نارسایی قلبی علائم مشترکی با دیگر بیماری ها دارد و اگر هر کدام از این علائم وجود داشته باشد، لزوماً به این معنی نیست که نارسایی قلبی ایجاد شده است.

با این حال، هرکس بیش از یکی از این نشانه‌ها را داشته باشد باید به پزشک اطلاع دهد و برای ارزیابی وضعیت قلبی خود سریعاً اقدام کند.

افرادی که برای آن‌ها تشخیص نارسایی قلبی داده شده است باید نشانه‌هایشان را به دقت کنترل کنند و هر تغییر ناگهانی را به سرعت به پزشک اطلاع دهند.

این علامت به این دلیل است که قلب برای جبران کاهش ظرفیت پمپاژ سخت کار می کند.

داشتن عوامل خطر ابتلا به نارسایی قلبی: عوامل خطر این بیماری عبارتند از: داشتن سن بیش از ۶۵ سال، اضافه وزن، حمله قلبی. در کودکانی که نقایص مادرزادی قلبی نیز دارند، ممکن است این عارضه تجربه شود.

7. افزایش وزن ناگهانی

افزایش وزن ناگهانی به میزان ۵ درصد یا یک کیلوگرم در روز برای ۳ روز پیاپی یکی از علائم ابتلا به نارسایی احتقانی قلب است.

8. خستگی و سرگیجه

از آن‌جا که خون کمی به اندام‌های بدن می‌رسد، خستگی ایجاد می‌شود. همچنین به علت کاهش جریان خون به سمت مغز، احساس سرگیجه و گیجی ایجاد می‌شود.

عوامل تشدیدکننده نارسایی قلب

شایعترین عوامل تشدیدکننده حاد یک نارسایی قلب تحت درمان عبارتند از:

1. عدم رعایت رژیم غذایی مثل افزایش دریافت نمک (سدیم) یا مصرف زیاد مایعات ،
2. عدم همکارى بیمارى در مصرف مرتب داروهای مربوطه (داروهای CHF) یا مصرف داروهای ممنوع مثل برخی مسکن هاو …
3. ایجاد یا تشدید ایسکمی قلب یا سکته قلبی حاد ( MI حاد که ممکن است حتی بى‌سر و صدا باشد)
4. تشدید پرفشاری خون (هیپرتانسیون)،
5. آریتمى‌هاى حاد از جمله AF با پاسخ بطنی بالا یا سایر تاکی آریتمی ها در زمینه نارسایی قلبی و یا برادی آریتمی ها ناشی از مسمومیت دارویی مثل دیگوکسین
6. هر نوع عفونت (که گاهی بدون تب است) و / یا تب
7. آمبولى ریوی
8. آنمی
9. تیروتوکسیکوز،
10. بارداری،
11. میوکاردیت حاد یا اندوکاردیت عفونى.

بیشتر بخوانید :

آب آوردن قلب / راههای درمان آب آوردن قلب چیست

روماتیسم قلبی چیست / علائم روماتیسم قلبی کدامند؟

چگونه تپش قلب را در بیماران قلبی تشخیص دهیم ؟

انواع نارسایی قلبی

انواع مختلفی از نارسایی قلبی وجود دارد:

1. نارسایی قلب سمت چپ : نارسایی قلبی سمت چپ یکی از انواع رایج نارسایی احتقانی قلب است. سمت چپ قلب مسئول پمپاژ خون به باقی قسمت‌های بدن است. از آن‌جا که خون به طور موثری از قلب به بیرون پمپاژ نمی‌شود، خون پشت ریه برمی‌گردد. و این موضوع منجر به کوتاه‌ شدن تنفس و تجمع مایع می‌شود.
2. نارسایی قلبی سمت راست : سمت راست قلب خون را به شش‌ها پمپ می‌کند که اکسیژن را جمع‌آوری می‌کنند. نارسایی سمت راست اغلب در نتیجه‌ی تجمع مایع در شش‌ها به علت نارسایی سمت چپ است. گاهی اوقات این موضوع به علت عارضه‌های دیگری مانند بیماری‌ ریوی ایجاد می‌شود.
3. نارسایی قلبی دیاستولیک : این عارضه وقتی ایجاد می‌شود که عضله‌ی قلبی سفت‌تر از حالت نرمال است. از آن‌جا که قلب از حالت عادی سفت‌تر است نمی‌تواند به درستی پر از خون شود، به این مشکل، اختلال عملکرد دیاستولی می‌گویند. از آن‌جا که قلب پر از خون نمی‌شود، نمی‌تواند آن مقدار خونی را که برای بدن لازم است به سمت بدن پمپ کند. این مشکل ممکن است در هر سمت قلب اتفاق بیفتد.
4. نارسایی سیستولیک قلب : اختلال عملکرد سیستولی به این صورت تعریف می‌شود: ناتوانی قلب در پمپ کردن خون کافی، پس از پر شدن با خون. این عارضه وقتی اتفاق می‌افتد که قلب ضعیف یا بزرگ باشد. این مشکل در هر سمت قلب می‌تواند رخ دهد.

درمان نارسایی قلبی

آسیب به پمپاژ قلب به علت نارسایی قلبی را نمی‌توان درست کرد. با این وجود، درمان‌های معمول می‌تواند به طور چشمگیری کیفیت زندگی بیمار را بهبود دهد، چون می‌تواند بیماری را تحت کنترل درآورد و خیلی از نشانه‌ها را تسکین دهد.

برخی درمان‌های رایج برای نارسایی قلبی عبارتند از:

بازدارنده‌های ACE (بازدارنده‌های آنزیم تبدیل کننده‌ی آنژیوتنسین)

این داروها عروق را ریلکس می‌کنند، فشار خون را پایین می‌آورند، به قلب کمک می‌کنند خون را راحت‌تر به سراسر بدن پمپ کند، این داروها فشار کاری قلب را کاهش می‌دهند.

بازدارنده‌های ACE عموماً کارکرد قلب را بهبود می‌دهند و کاملاً کیفیت زندگی بیمار مبتلا به نارسایی قلبی را افزایش می‌دهند. از طرفی، این داروها برای برخی بیماران مناسب نیستند. چنین داروهایی سرفه‌های تحریک‌کننده در برخی افراد ایجاد می‌کنند.

داروهای دیورتیک یا ادرارآور

این داروها به افرادی که قوزک‌های متورمی دارند کمک می‌کنند. همچنین نفس‌نفس زدن‌های ناشی از نارسایی قلبی را هم تسکین می‌دهند. دیورتیک‌ها آب و نمک را به کمک ادرار از کلیه‌ها خارج می‌کنند.

سه نوع اصلی از این داروها وجود دارد: دیورتیک‌های حلقه‌ای، دیورتیک‌های تیازیدی، و دیورتیک‌های نگهدارنده‌ی پتاسیم.

داروهای ضد انعقاد خون

این داروها باعث می‌‌شوند خون به سختی لخته شود؛ کمک می‌کنند خون رقیق شود و از حمله‌ی قلبی پیشگیری می‌کنند. رایج‌ترین دارو از این دسته وارفارین است.

با این حال، باید کاملاً تحت نظر پزشک از این دارو استفاده کنید تا مطمئن شوید خون بیش از اندازه رقیق نشود و فقط باید زمانی مورد استفاده قرار بگیرد که دلیل دیگری برای رقیق شدن خون داشته باشید.

دیگوکسین

دارویی است برای بیمارانی که دارای ریتم قلبی سریع و نامنظم هستند. دیگوکسین ضربان قلب را آهسته می‌کند.

بتابلاکرها

این دارو برای همه‌ی بیماران دچار نارسایی قلبی مفید است.

داروهای ضد لختگی

این داروها باعث می‌شوند پلاکت های خون تشکیل لخته ندهند. آسپیرین یک از این داروهاست که می‌تواند برای افرادی با ریسک بالای حمله‌ی قلبی یا سکته و ریسک خونریزی مفید باشد. اخیرا پیشنهاد می‌شود که از این دارو برای پیشگیری از اختلالات قلبی و عروقی به مدت طولانی استفاده نشود.

جراحی نارسایی قلب

همه‌ی بیماران مبتلا به نارسایی قلبی به دارو درمانی جواب نمی‌دهند. چند گزینه‌ی جراحی وجود دارد:

1. گرافت بای‌پس عروق کرونری

این رایج‌ترین درمان جراحی برای نارسایی احتقانی قلب است که به خاطر اختلال عروق کرونری ایجاد می‌شود.

2. جراحی دریچه‌ی قلب

این جراحی برای ترمیم نقص دریچه استفاده می‌شود که منجر به افزایش کار قلب شده است.

3. دستگاه قابل کاشت کمک بطن چپ (LVAD)

برای بیمارانی که به دیگر درمان‌ها جواب نداده‌اند و بستری هستند، این دارو می‌تواند به پمپاژ خون توسط قلب کمک کند. این دارو اغلب برای بیمارانی استفاده می‌شود که در نوبت پیوند هستند.

4. پیوند قلب

اگر هیچ نوع درمان و جراحی کارگشا نباشد، پیوند آخرین گزینه است. پیوند فقط زمانی مورد توجه قرار می‌گیرد که بیمار به جز مشکل قلبی، در سلامت کامل باشد.