نشانه های از کار افتادن ریه

با دلگرم همراه باشید تا با علت های از کار افتادن ریه ها بیشتر آشنا شوید.

بیماری مزمن انسدادی ریه (به انگلیسی: Chronic obstructive pulmonary disease یا COPD)

که همچنین به نام‌های دیگری همچون

بیماری مزمن انسدادی شُش(به انگلیسی: chronic obstructive lung disease یا COLD)

و بیماری مزمن انسدادی مسیر هوایی (به انگلیسی: chronic obstructive airway disease یا COAD)

معروف است، نوعی بیماری انسدادی ریوی است که با محدود بودن علامت مسیر هوایی به صورت مزمن شناسایی می‌شود. این بیماری به مرور زمان بدتر می‌شود. اصلی‌ترین نشانه‌های این بیماری شامل مواردی همچون تنگی نفس، سرفه و ایجاد خلط سینه است.بیشتر افرادی که ""برونشیت مزمن"" دارند، به COPD مبتلا می‌شوند.

 کلیه ها قهرمانان ناشناخته ی بدن هستند و دفع مواد زائد و مایعات اضافی بدن را به بهترین شکل ممکن انجام می دهند. علاوه بر این، کلیه ها وظایف مهم دیگری نیز دارند که شامل تنظیم سطح نمک، پتاسیم و اسید خون، کنترل فشار خون، تولید ویتامین دی (برای حفظ استخوان ها) و کنترل تولید گلبول های قرمز خون می باشد. به همین جهت ابتلا به بیماری کلیوی می تواند موجب آسیب های گسترده ای شود.

بهترین راه برای محافظت از کلیه ها، کنترل فشار خون و قند خون است. فشار خون بالا و دیابت دلیل حداقل دو سوم از نارسایی های کلیه هستند. بنابراین آزمایشات سالانه برای همه ی افراد به خصوص دیابتی ها و افراد دچار فشار خون بالا لازم است.
هنگامی که کلیه ها آسیب می بینند، نمی توانند به طور موثر فشار خون را کنترل کنند.

فشار ناشی از جریان خون، به رگ ها نیرو وارد کرده و عروق کلیه هم دچار زخم و آسیب دیدگی می گردند.

نشانه های آسیب کلیه بسیار کلی و گاهی ظریف هستند و شاید افراد هرگز آن ها را نشانی از بیماری کلیوی تلقی نکنند، تا جایی که از دست رفتن 90 درصد از عملکرد کلیه هم ممکن نشانه ی آشکاری نداشته باشد.

معمول‌ترین عامل ایجاد COPD استعمال دخانیات است، البته عوامل دیگری همچون آلودگی هوا و وراثت نیز نقش کمتری در ایجاد آن دارند.

 در کشورهای در حال توسعه، یکی از منابع اصلی آلودگی هوا، آتش‌های خوراک‌پزی و بخاری‌هایی است که تهویهٔ مناسبی ندارند. در صورتی که افراد به صورت مداوم در معرض این عوامل تحریک‌کننده باشند، ریه‌های آنها دچار التهاب و واکنش همراه با آماس می‌شود که ناشی از تنگ شدن مسیرهای هوایی کوچک و بافت ریوی موسوم به آمفیزم است.

 تشخیص این بیماری بر اساس تنگی نفس صورت می‌گیرد که میزان آن با آزمایش‌های عملکرد ریه اندازه‌گیری می‌شود. بر خلاف بیماری آسم، تنگی نفس در این بیماری با استفاده از دارو کاهش نمی‌یابد.

با کم کردن میزان قرار گرفتن در معرض عوامل شناخته شده این بیماری می‌توان از آن جلوگیری کرد. این امر با تلاش‌هایی برای کاهش سیگار کشیدن و افزایش کیفیت هوای محیط‌های داخلی و خارجی نیز همراه است.

درمان‌های بیماری COPD شامل این موارد می‌شود: ترک سیگار، واکسیناسیون، توانبخشی و مواد استنشاقی گشادکننده برونش و کورتیکواستروئیدها. درمان طولانی‌مدت با اکسیژن یا پیوند ریه می‌تواند برای برخی افراد مناسب باشد.

برای آنهایی که بدتر شدن و حاد شدن را به صورت دوره‌ای دارند، ممکن است به استفاده از داروهای متعدد و بستری شدن در بیمارستان نیاز باشد.

در جهان، این بیماری حدود ۳۲۹ میلیون نفر، تقریباً پنج درصد از جمعیت دنیا را مبتلا ساخته است. در سال ۲۰۱۲، این بیماری سومین عامل اصلی در مرگ افراد بوده که بیش از ۳ میلیون نفر را به کام مرگ فرستاده است.این میزان مرگ به دلیل افزایش نرخ سیگارکشیدن و بالارفتن میانگین سنی جمعیت در بسیاری از کشورها افزایش می‌یابد.

انواع عفونت ریه

دستگاه تنفسی به دو بخش تقسیم می شود: فوقانی و تحتانی.

اگر عفونت در هر کدام از این دو بخش رخ دهد، به نام همان بخش خوانده می شود.

دستگاه تنفسی فوقانی شامل بینی، حلق، حنجره و نای می باشد.
دستگاه تنفسی تحتانی شامل ریه ها و اجزای آنهاست. ریه تشکیل شده از برونش، برونشیول ها و آلوئول ها.

علل عفونت ریه

• علل عفونت ریه می تواند باکتری، ویروس و یا قارچ باشد. انگل ها نیز باعث این عفونت ها می گردند.
• عفونت باکتریایی از تمامی عفونت ها بیشتر است. این عفونت ها توسط آنتی بیوتیک ها درمان می شوند. عفونت های باکتریایی موجب سوزش پوست می گردند.عفونت های ویروسی نیاز به دارو ندارند و خود به خود خوب می شوند. در عفونت های حاد ویروسی، لب ها و ناخن ها به رنگ آبی در می آیند. از دست دادن آب بدن نیز یکی از علائم عفونت ریه می باشد. عفونت ریه می تواند منجر به عفونت گوش گردد.
• علائم عفونت ریوی ناشی از قارچ نیز همانند علائم عفونت ریوی ناشی از باکتری و یا ویروس می باشد. در برخی موارد شدید، عمل جراحی برای برداشت توده قارچی لازم می باشد.
• اگر گلودرد شما در عرض چند روز بهبود نیافت و یا بعد از چند هفته، از شر سرفه خلاص نشدید، باید به پزشک متخصص مراجعه کنید.
• سرفه های مداوم، تنگی تنفس، درد قفسه‌سینه و خس خس سینه از علائم عفونت ریه می باشد که نیاز به بررسی فوری پزشک دارنددر قسمت زیر، ویژگی های چند تا از عفونت های ریوی را برای شما بیان می کنیم.

علل اصلی عفونت ریه ها

پنومونی یا ذات الریه

پنومونی شایع ترین نوع عفونت ریه می باشد. ذات الریه در واقع همان التهاب ریه می باشد که با یک عفونت ایجاد می شود.

هنگامی که کیسه های هوایی در ریه محتوی مقدار زیادی مایعات می شوند، ذات الریه رخ می دهد.
عفونت ذات الریه می تواند از نوع ویروسی، باکتریایی و یا قارچی باشد.

علائم این بیماری عبارت است از: التهاب ریه، تنگی تنفس، درد قفسه سینه، تب بالا، سرفه خلط دار، لرز، گرفتگی قفسه سینه، درد عضلانی و خستگی.
بسیاری از بیماران بعد از آنفلوانزا، مبتلا به ذات الریه می گردند.

افراد سیگاری و افراد مسنی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند، مستعد مبتلا شدن به این بیماری هستند.
این بیماری می تواند بسیار خطرناک باشد و اگر خوب درمان نشود می تواند مشکلات زیادی را بوجود آورد و حتی باعث مرگ فرد شود.

سیگار کشیدن

عامل خطر اصلی برای بیماری COPD در سطح جهانی دخانیات است.

حدود بیست درصد از افراد سیگاری در معرض خطر ابتلا به COPD هستند،  و نیمی از آنهایی که در تمام عمرشان سیگار کشیده‌اند، به این بیماری مبتلا خواهند شد. در ایالات متحده و بریتانیا، 80 تا 95 درصد از افراد مبتلا به COPD یا در حال حاضر سیگاری هستند و یا این که قبلاً سیگار می‌کشیده‌اند.

احتمال پیشرفت بیماری با میزان زمان کلی قرار گرفتن در معرض دود سیگار افزایش می‌یابد.علاوه بر این‌ها، زنان بیشتر از مردان در برابر اثرات زیانبار سیگار کشیدن آسیب‌پذیر هستند.

برای افراد غیرسیگاری، استنشاق دود سیگار افراد سیگاری در بیست درصد از موارد عامل این بیماری بوده است. دیگر انواع دخانیات مانند، ماریجوانا، سیگار برگ و قلیان نیز ممکن است ایجاد خطر نمایند. زنانی که در دوره‌ی بارداری خود سیگار می‌کشند، ممکن است که خطر ابتلای کودک خود به بیماری COPD را افزایش دهند.

آلودگی هوا

آن دسته از آتش‌های پخت‌وپز خانه که به‌ندرت تهویه می‌شوند و اغلب با سوخت‌هایی همچون سوخت زیست‌توده همچون چوب و فضولات حیوانات ایجاد می‌شوند، باعث آلودگی هوای محیط‌های داخلی می‌شوند و یکی از عوامل اصلی بیماری COPD در کشورهای درحال توسعه محسوب می‌شوند.

این نوع آتش‌ها توسط حدود سه میلیارد انسان برای پخت‌وپز و گرم کردن به کار می‌روند که در نتیجه سلامت این افراد تحت تأثیر این آتش‌ها قرار می‌گیرد و در این میان زنان به خاطر در معرض بودن زیادتر تأثیر بیشتری می‌بینند.مردمی که در شهرهای بزرگ زندگی می‌کنند، در مقایسه با مردم مناطق روستایی بیشتر در معرض بیماری COPD هستند.

در حالی که آلودگی هوای شهری عاملی کمکی در تشدید این بیماری است، نقش کلی آن به عنوان عامل بیماری COPD نامشخص می‌باشد.در مناطقی که کیفیت هوای نامناسبی دارند، به عنوان مثال آنهایی که تحت تأثیر گازهای خروجی هستند، عموماً میزان بیشتری بیماری COPD مشاهده می‌شود اگرچه به اعتقاد بسیاری از کارشناسان اثر کلی آن در برابر دود سیگار کمتر است.

در معرض بودن به خاطر حرفه

در معرض بودن شدید و به مدت طولانی در محیط‌های کاری که آلوده به گرد و خاک، مواد شیمیایی و دود است، خطر ابتلا به بیماری COPD را در افراد سیگاری و غیرسیگاری افزایش می‌دهد. به اعتقاد کارشناسان در معرض بودن به خاطر محیط کاری عامل ده تا بیست درصد موارد ابتلای این بیماری است.

کارشناسان ایالات متحده معتقدند که در این کشور این موارد، عامل بیماری تا سی درصد ابتلای کسانی باشد که هیچ گاه سیگار نکشیده‌اند و در کشورهایی که قوانین الزام‌آور مناسبی ندارند، احتمال خطر بیشتری وجود دارد.تعدادی از صنایع و منابع عوامل این بیماری شامل می‌شوند که از این قبیل می‌توان به جاهایی که گرد و غبار زیادی دارند، مشاغلی که با موادی همچون کادمیم و ایزوسینات درگیر هستند و دودهای ناشی از جوشکاری اشاره کرد.

کارهای کشاورزی نیز یکی از موارد خطرناک به شمار می‌رود.در بعضی مشاغل، خطرات برابر با نصف تا دو پاکت سیگار در روز برآورد شده است. در معرض غبار سیلیس بودن نیز می‌تواند باعث بیماری COPD گردد که برای سیلیکوزیس خطر غیرمرتبط گزارش شده است. اثرات منفی قرار گرفتن در معرض گرد و غبار و همچنین دود سیگار رو به افزایش و احتمالاً بیش از این‌ها است.

عامل وراثت

عامل وراثت در پیشرفت و افزایش بیماری COPD نقش دارد. احتمال این امر در میان بستگان افرادی که این بیماری را دارند و سیگاری هستند در مقایسه با غیرسیگاری‌ها بیشتر است. در حال حاضر، تنها عامل خطر ناشی از وراثت که مشخص شده، کمبود آلفا-۱ آنتی‌تریپسین (AAT) است.

این خطر عملاً در صورتی است که شخص دارای کمبود آلفا-۱ آنتی‌تریپسین همچنین سیگاری هم باشد.این عامل در یک تا پنج درصد از موارد باعث ابتلا به بیماری می‌شود. و این شرایط در میان تقریباً هر سه تا چهار نفر از ده هزار نفر وجود دارد.عوامل وراثتی دیگری نیز تحت مطالعه و تحقیق قرار دارند  که این عوامل می‌تواند زیاد باشد.

سندرم حاد تنفسی ( SARS)

• این بیماری نوعی ذات الریه می باشد. این سندرم به شدت مسری است.
• سیاه سرفه، تب بالا، سردرد و ناراحتی عمومی از علائم این سندرم می باشد.

بیماری سل

• سل عفونت ریوی ناشی از باکتری مایکوباکتریوم می باشد.
• سرفه، خلط سبز و یا خون آلود و تنگی تنفس برخی از علائم این بیماری می باشند.
• این بیماری باعث کاهش وزن و خشک و پوسته پوسته شدن پوست می شود.
• عفونت سل مسری است و با قطرات سرفه منتقل می شود.
• آنتی بیوتیک ها برای درمان بیماری سل بسیار موثر می باشند.

بیماری ذات الجنب

• پرده پوشاننده ریه به نام پرده جنب نامیده می شود.
• هنگامی که یک عفونت در این پرده رخ دهد، به نام ذات الجنب خوانده می شود.
• این بیماری توسط عفونت ویروسی و یا ذات الریه بوجود می آید.
• درد قفسه سینه و تنگی تنفس از علائم شایع این بیماری می باشد.
• واکسن آنفلوانزا برای کودکان زیر 5 سال و بزرگسالانی که در معرض خطر بالای عوارض آنفلوانزا قرار دارند و بیشتر از 65 سال دارند، توصیه می شود

برونشیت

• در بیماری برونشیت، راه های هوایی تحریک می شوند و موجب التهاب برونش های کوچک و بزرگ و افزایش خلط و انسداد راه هوایی می گردد.
• خلط ها غلیظ و زرد و یا سبزرنگ می باشند.
• برونشیت می تواند حاد و مزمن باشد. عفونت ویروسی شایع ترین دلیل برونشیت حاد می باشد.
• معمولا برونشیت مزمن در اثر موادشیمیایی، آلرژن ها و یا دود سیگار بوجود می آید.
• برونشیت مزمن می تواند موجب بیماری انسداد مزمن ریوی گردد.
• افراد مبتلا به برونشیت مزمن، سال ها سرفه می کنند.

آنفلوانزا

• آنفلوانزا توسط یک ویروس ایجاد می شود.
• این بیماری دستگاه تنفسی فوقانی را تحت تاثیر قرار می دهد و باعث درد بدن و خستگی می شود.
• آنفلوانزا باعث سرفه و برخی بیماری های دستگاه تنفسی تحتانی مثل ذات الریه نیز می شود.

علامت‌ها و نشانه‌های بیماری

صدای شنیده شده توسط استتسکوپ.

آیا مشکلی با شنیدن این پرونده دارید؟

معمول‌ترین نشانه‌های بیماری COPD تولید خلط سینه دشواری تنفس و ایجاد سرفه است.این نشانه‌ها به مدتی طولانی همراه بیمار خواهند بود.

هنوز مشخص نیست که انواع مختلفی از بیماری COPD وجود دارد یا خیر. در حالی که در گذشته، این بیماری به دو نوع آمفیزم و برونشیت مزمن تقسیم می‌شد، اما آمفیزم تنها توصیف تغییرات ریوی است و خودش بیماری به حساب نمی‌آید و برونشیت مزمن نیز توصیف نشانه‌ای است که می‌تواند همراه با COPD ظاهر شود و یا این که نشود.

سرفه

سرفهٔ مزمن معمولاً اولین نشانه‌ای است که اتفاق می‌افتد. در صورتی که سرفه در بیش از سه ماه یک سال و در دو سال متوالی همراه با تولید خلط و بدون هیچ گونه دلیلی وجود داشته باشد طبق تعریف می‌تواند نشانهٔ برونشیت مزمن باشد. این شرایط ممکن است که قبل از پیشرفت کامل COPD اتفاق بیفتد. ممکن است میزان خلطی که ایجاد می‌شود در ساعت‌ها و روزهای مختلف متفاوت باشد.

در برخی موارد امکان دارد که سرفه در بیمار وجود نداشته باشد و یا تنها گاهی اوقات ایجاد شود و همچنین ممکن است به همراهش خلط رخ ندهد. برخی افراد ممکن است نشانه‌های این بیماری را با سرفهٔ افراد سیگاری اشتباه بگیرند. ممکن است بسته به عوامل فرهنگی و یا اجتماعی برخی خلط را فرو برند یا اینکه تف کنند.

سرفه‌های شدید ممکن است باعث شکستگی دنده‌ها یا از دست دادن هوشیاری به مدت کوتاه گردد. افرادی که به بیماری COPD مبتلا می‌شوند، معمولاً سابقهٔ بیماری سرماخوردگی معمولی دارند که مدت زمانی طولانی به طول می‌انجامد.

تنگی نفس

تنگی نفس اغلب نشانه‌ای است که افراد را بیش از همه اذیت می‌کند.معمولاً افراد این نشانه را این گونه توصیف می‌کنند: «نفس کشیدن مرا به زحمت می‌اندازد،» «حس می‌کنم که نفسم بند آمده» یا «نمی‌توانم نفس عمیقی بکشم و هوای زیادی را وارد ریه‌هایم کنم.»

البته ممکن است که عبارات مختلفی در فرهنگ‌های گوناگون استفاده شود. معمولاً تنگی نفس با اعمال فشار بدتر می‌شود و مدتی طولانی ادامه می‌یابد و به مرور اوضاع به مراتب ناخوشایندتر نیز می‌گردد. در مراحل پیشرفته این اتفاق ممکن است که در مواقع استراحت و در همه حال رخ دهد. افرادی که بیماری COPD دارند، این بیماری نشانهٔ آشفتگی و کیفیت بد زندگی آنهاست.

بسیاری از افراد با نمونه‌های شدید بیماری COPD مجبور به نفس کشیدن از طریق لب‌های فشرده می‌شوند و این امر در برخی افراد می‌تواند تنگی نفس را بهتر کند.

ویژگی‌های دیگر

در بیماری COPD ممکن است که بازدم بیشتر از دم طول بکشد.تنگ شدن قفسهٔ سینه ممکن است اتفاق بیفتد اما معمول نیست و ممکن است که به خاطر مشکل دیگری ایجاد شده باشد.آنهایی که مسیر هوایی‌شان مسدود شده، ممکن است خس خس کردن داشته باشند یا هنگام معاینه سینه با گوشی پزشکی و موقعی که می‌خواهند نفس را به داخل ریه‌ها بفرستند، صدای خفیفی شنیده شود. گشاد شدن سینه یکی از علائم بیماری COPD است. اما نسبتاً نامحتمل است.

نشستن به شکل چمباتمه با بدتر شدن بیماری رخ می‌دهد.نمونه‌های پیشرفتهٔ بیماری COPD باعث فشار بالا در شریان‌های شُش می‌شود که باعث مواردی همچون از کار افتادن بطن راست قلب می‌شود.

این وضعیت نارسایی قلبی ریوی نامیده می‌شود و به تورم پاها و تورم ورید گردن منجر می‌گردد. بیماری COPD بیش از هر بیماری ریوی دیگری عامل نارسایی قلبی ریوی است. از زمان استفاده از اکسیژن مکمل، دیگر نارسایی قلبی ریوی کمتر اتفاق می‌افتد.بیماری COPD اغلب به همراه وضعیت‌های دیگری نیز پیش می‌آید که بخشی از آن به خاطر عوامل خطر مشترک است.این وضعیت‌ها شامل این موارد می‌شوند: بیماری ایسکمیک قلب، فشار خون بالا، مرض دیابت، از بین رفتن حجم ماهیچه‌ها، پوکی استخوان، سرطان ریه، اختلال اضطراب، افسردگی.

ممکن است در کسانی که به نمونهٔ شدید این بیماری مبتلا هستند، که احساس همیشگی خسته بودن علامتی طبیعی باشد.چماقی شدن ناخن انگشت‌ها ویژگی انحصاری بیماری COPD نیست و لازم است تحقیقات سریعی برای روشن شدن احتمال بیماری سرطان ریه انجام شود.

نوع شدید

نوع شدید و حاد نوع شدید و حاد COPD به این شکل تعریف می‌شود: افزایش تنگی نفس، افزایش تولید خلط سینه، تغییر رنگ خلط سینه از سفید شفاف به سبز یا زرد، یا افزایش میزان سرفه در شخصی که به COPD مبتلاست.این امر می‌تواند نشانه‌های تنفس بیش از حد همچون سریع شدن تنفس، بالارفتن میزان تپش قلب، عرق ریختن، استفاده شدید از ماهیچه‌های گردن، یک نوع کبودی آبی رنگ روی پوست و آشفتگی یا در نمونه‌های بیماری بسیار شدید رفتار تهاجمی باشد. همچنین ممکن است که هنگام معاینه با گوشی پزشکی از ریه‌ها صدای ترق توروق شنیده شود.

پیشگیری از عفونت ریه

سیگار نکشید.

• سیگار کشیدن باعث آسیب ریه و ابتلا به بیماری های مزمن ریوی می گردد.
• اگر شما دچار یک بیماری مزمن ریوی شوید، بیشتر مستعد ابتلا به عفونت ریوی خواهید بود.
• حتی اگر بیماری مزمن ریوی نگیرید، کشیدن سیگار بهبود بیماری هایی مثل آنفلوانزا و ذات الریه را طولانی می کنید.

دستانتان را با آب و صابون بشویید.

• دست ما هر روزه در تماس با میلیون ها میکروب است که می توانند باعث عفونت گردند.
• بنابراین برای جلوگیری از عفونت ریه، دستان خود را با آب گرم و صابون خوب بشویید.
• اگر دسترسی به آب و صابون ندارید، از مواد ضدعفونی کننده دست استفاده کنید.
• اگر شما دچار بیماری جزئی ریوی مانند سرماخوردگی شدید، از خودتان مراقبت کنید تا زود بهبود یابید و از انتشار عفونت به ریه جلوگیری کنید

 واکسن بزنید.

• واکسن آنفلوانزا و ذات الریه از این عفونت ها جلوگیری می کنند.
• واکسن آنفلوانزا برای کودکان زیر 5 سال و بزرگسالانی که در معرض خطر بالای عوارض آنفلوانزا قرار دارند و بیشتر از 65 سال دارند، توصیه می شود. این واکسن همچنین برای افراد دارای دیابت و ایدز نیز توصیه شده است.
• قبل از تزریق این واکسن ها، با پزشک مشورت کنید.

 خوب بخورید و خوب بخوابید.

• یکی از راه هایی که موجب تقویت سیستم ایمنی بدن می گردد، خوب خوردن و خوب خوابیدن است.
• استراحت کافی باعث می شود که بدن با ویروس هایی که موجب عفونت می شوند، بجنگد.
• بیشتر افراد به 8 ساعت در شب خواب نیاز دارند.
• غذاهای دارای ویتامین C مانند مرکبات، باعث تقویت سیستم ایمنی بدن می شود.

درمان بیماری را جدی بگیرید.

• اگر شما دچار بیماری جزئی ریوی مانند سرماخوردگی شدید، از خودتان مراقبت کنید تا زود بهبود یابید و از انتشار عفونت به ریه جلوگیری کنید.
• مایعات فراوانی بنوشید، بدن خود را گرم نگه دارید و استراحت کافی کنید تا زودتر بهبود یابید.

درمان عفونت ریه

درمان شناخته شده‌ای برای COPD وجود ندارد، اما نشانه‌های آن قابل درمان بوده و پیشرفت آن قابل کم شدن است. اهداف اصلی مدیریت شامل کاهش فاکتورهای خطر، مدیریت COPD ثابت، جلوگیری و درمان تشدید بیماری و مدیریت بیماری‌های مرتبط می‌باشد. تنها معیاری که کاهش مرگ‌ومیر را نشان داده است ترک سیگار و استفاده از اکسیژن اضافی است.ترک سیگار خطر مرگ را تا ۱۸٪ کاهش می‌دهد.

توصیه‌های دیگر شامل این موارد می‌شود: واکسیناسیون آنفلوآنزا یک بار در سال، واکسیناسیون پنوموکوک هر پنج سال و قرار گرفتن کمتر در معرض هوای آلوده.در موارد پیشرفته بیماری، مراقبت تسکینی ممکن است باعث کاهش علائم بیماری شود و مورفین احساس کوتاهی نفس را افزایش دهد. ممکن است از تهویه غیرتهاجمی برای کمک به تنفس استفاده کرد.

ورزش

توانبخشی ریوی یک برنامه ورزشی، مدیریت بیماری و مشورتی است که به منظور کمک به فرد تنظیم شده است. ثابت شده است توانبخشی ریوی در افرادی که به تازگی در آنها بیماری شدت گرفته باعث بهبود کلی کیفیت زندگی و توانایی ورزش و کاهش مرگ‌ومیر شده است. این برنامه همچنین حس کنترلی که فرد در برابر بیماری خود دارد و همچنین احساسات بیماران را بهبود بخشیده است. به نظر می‌رسد فعالیت‌های مربوط به داخل دادن هوا به ریه نقش چندانی در این موارد ندارد.وزن زیاد یا کم می‌تواند بر نشانه‌های بیماری، میزان ناتوانی و تشخیص COPD تأثیر بگذارد. افرادی دچار COPD که وزن کمی دارند می‌توانند به وسیله افزایش دریافتی کالری، قدرت عضله‌های تنفسی خود را افزایش دهند.

این امر با ترکیب با ورزش منظم یا برنامه توانبخشی ریوی می‌تواند منجر به بهبود علائم COPD شود. تغذیه مکمل برای افراد دچار سوء تغذیه مؤثر است.

برونکودیلاتورها

برونکودیلاتورهای استنشاقی از درمان‌های اولیه مورد استفاده هستند و درکل اندکی تأثیر دارند.دو نوع اصلی آن وجود دارد، بتا ۲ آگونیست و آنتی گولینرژیک؛ هر دو به صورت طولانی اثر و کوتاه اثر موجود می‌باشند. آنها باعث کاهش تنگی نفس، خس خس سینه و محدودیت ورزش شده و کیفیت زندگی بهبود یافته را به همراه دارند.مشخص نیست آیا وضعیت پیشرفت بیماری موجود را تغییر می‌دهند یا خیر.

در افرادی که دچار بیماری ملایم هستند، توصیه می‌شود عوامل زود اثر هنگام نیاز استفاده شوند.

در افرادی که دچار بیماری ملایم هستند، عوامل طولانی اثر توصیه می‌شود.در صورتی که برونکودیلاتور طولانی اثر کافی نباشد، کورتیکواستروئید استنشاقی افزوده می‌شود.

در رابطه با عوامل طولانی اثر، مشخص نیست آیا تیوتروپیوم بروماید (یک آنتی کولینرژیک طولانی اثر) یا بتا آگونیست طولانی اثر (LABAs) بهتر است و ارزش دارد هر دو را امتحان کرده و از هرکدام که بهتر بود برای همیشه استفاده کرد.هر دو نوع این عوامل خطر وخیم‌تر شدن بیماری را ۲۵-۱۵٪ کاهش دهند. این در حالی است که استفاده هر دو در یک زمان مفید باشد، این فایده، در صورت وجود، تأثیر بحث‌برانگیزی است.

دو آنتی کولینرژیک اصلی یعنی ایپراتروپیوم و تیوتروپیوم برای COPD استفاده می‌شود. ایپراتروپیوم یک عامل زود اثر است در حالی که تیوتروپیوم یک عامل طولانی اثر است. تیوتروپیوم با کاهش شدت گرفتن بیماری و بهبود کیفیت زندگی ارتباط دارد و بهتر از ایپراتروپیوم عمل می‌کند.تیوتروپیوم بر نرخ مرگ‌ومیر یا بستری شدن تأثیر ندارد.آنتی کولینرژیک‌ها باعث خشکی دهان و علائم مجازی اداری می‌شوند.

آنها همچنین با افزایش خطر بیماری‌های قلبی و سکته مغزی می‌شوداکلیدینیوم، یک عامل طولانی اثر دیگر که در سال ۲۰۱۲ وارد بازار شد به عنوان جایگزین تیوتروپیوم مورد استفاده قرار می‌گیرد.

کورتیکواستروئیدها

کورتیکواستروئیدها معمولاً به صورت استنشاقی مورد استفاده قرار می‌گیرند اما ممکن است به صورت قرص استفاده شوند و از تشدید بیماری جلوگیری کنند. اگرچه کورتیکواستروئیدها (ICS) برای افرادی که دچار COPD ملایم هستند فایده‌ای نداشته است، آنها تشدید بیماری افرادی که بیماری معمولی یا شدید دارند را کاهش می‌دهد.

هنگامی که ترکیب با LABA استفاده می‌شوند نرخ مرگ‌ومیر را بیشتر از استفاده تنها از ICS و LABA کاهش می‌دهند. آنها به تنهایی تأثیری بر نرخ مرگ‌ومیر کلی یک ساله ندارند و با نرخ افزایش یافته سینه پهلو ارتباط دارند. مشخص نیست که بر پیشرفت بیماری تأثیر دارند یا خیر. درمان دراز مدت با قرص‌های استروئید با اثرات فرعی قابل توجهی ارتباط دارد.

درمان دیگر

استفاده دراز مدت از آنتی‌بیوتیکها، مخصوصاً از دسته ماکرولید مانند اریترومایسین باعث کاهش شدت بیماری در افرادی می‌شود که دو سال یا بیش از یک سال از این بیماری رنج می‌برند. ممکن است این روش در برخی نقاط جهان صرفه اقتصادی داشته باشد.

نگرانی‌ها شامل مقاومت آنتی‌بیوتیکی و مشکلات شنوایی با آزیترومایسین می‌شود. ضرر گزانتین‌ها مانند تئوفیلین بیشتر از نفعشان است و به همین دلیل توصیه نمی‌شوند، اما ممکن است به عنوان عامل دوم در مواردی که اقدامات دیگر کنترل نشده است مورد استفاده قرار بگیرد. ممکن است موکولیتیکها در بعضی از افراد دارای مخاط غلیظ مفید باشد اما معمولاً مورد نیاز نیست.داروی سرفه توصیه نمی‌شود.

اکسیژن

اکسیژن‌درمانی در افراد دارای سطح اکسیژن پایین ثابت (فشار جزئی اکسیژن کمتر از mmHg55-50 یا اشباع اکسیژن کمتر از ۸۸٪) توصیه می‌شود. این امر در این دسته افراد در صورتی که 15 ساعت در روز استفاده شود خطر نارسایی قلب و مرگ را کاهش می‌دهد و ممکن است توانایی افراد برای ورزش کردن را افزایش دهد.

ممکن است اکسیژن‌درمانی در افراد دارای سطح اکسیژن معمولی یا نسبتاً پایین تنگی نفس را بهبود بخشد.خطر آتش‌سوزی در رابطه با استفاده از این روش وجود دارد و این روش برای افرادی که سیگار کشیدن را ادامه می‌دهند فایده چندانی ندارد.

در این شرایط بعضی عدم استفاده آن را توصیه می‌کنند.بسیاری از بیماران در طول وخامت شدید بیماری به درمان با اکسیژن نیاز دارند؛ استفاده از اکسیژن با غلظت بالا بدون در نظر گرفتن اشباع اکسیژن فرد می‌تواند باعث بالا رفتن سطح دی اکسید کربن شده و نتیجه معکوس به همراه داشته باشد.

برای افرادی که در معرض خطر سطوح بالای دی اکسید کربن قرار دارند، اشباع اکسیژن ۹۲-۸۸٪ توصیه می‌شود، این در حالی است که برای افرادی که در معرض این خطر نیستند سطوح ۹۸-۹۴٪ توصیه می‌شود.

عمل جراحی

عمل جراحی برای افرادی که بیماری آنها شدید است می‌تواند مفید باشد، عمل ممکن است شامل پیوند ریه یا کاهش حجم ریه شود.عمل کاهش حجم ریه شامل برداشتن بخش‌هایی می‌شود که بیشترین آسیب توسط آمفیزم به آن وارد شده است و اجازه می‌دهد که بخش‌های باقیمانده یعنی ریه تقریباً سالم گسترش یابد و بهتر فعالیت کند. پیوند ریه در بعضی مواقع برای موارد بسیار شدید COPD و مخصوصاً در افراد جوان صورت می‌گیرد.

تشدید

معمولاً تشدید بیماری به وسیله افزایش استفاده از برونکودیلاتورهای زود اثر درمان می‌شود. این امر شامل ترکیب آگونیست بتای استنشاقی و آنتی کولینرژیک می‌باشد. می‌توان این داروها را از طریق افشانه با دوز معین با آسم یار یا نبولایزر به فرد بیمار داد، که هردوی آنها به طور یکسانی مؤثر می‌باشند. افشانه کردن برای افرادی که حالشان بدتر است آسان‌تر می‌باشد.

کورتیکواستروئیدهای دهانی شانس بهبود را بهبود بخشیده و مدت کلی علائم را کاهش می‌دهند. در افرادی که بیماری در آنها تشدید شده است، آنتی بیوتیک نتیجه را بهبود می‌بخشد. آنتی بیوتیک‌های زیادی مورد استفاده قرار می‌گیرند، از جمله: آموکسی‌سیلین، داکسی‌سایکلین یا آزیترومایسین؛ مشخص نیست کدام از دیگری بهتر است.

مدرک مشخصی برای افرادی که بیماری آنها شدید است موجود نیست.تهویه غیرتهاجمی در افرادی دارای سطوح CO2 بالا (نارسایی تنفسی نوع ۲) می‌باشند احتمال مرگ یا نیاز به مراقبت‌های ویژه

تهویه مکانیکی را کاهش می‌دهد.علاوه بر این، ممکن است تئوفیلین در درمان افرادی که به روش‌های دیگر جواب نمی‌دهند نقش داشته باشد. کمتر از ۲۰٪ تشدید بیماری نیازمند بستری شدن در بیمارستان می‌باشد.در افراد بدون اسیدوز از نارسایی تنفسی،مراقبت در منزل (بیمارستان در منزل) می‌تواند از بستری شدن او جلوگیری کند.

گردآوری شده ی مجله ی اینترنتی دلگرم

مرجان امینی