جلوگيري از معتاد شدن فرزندان همراه با چند توصيه مهم

جلوگيري از معتاد شدن فرزندان همراه با چند توصيه مهم

هيچ پدر و مادري شکست و ناراحتي فرزندش را نمي‌خواهد و با توجه به اين‌که اعتياد يکي از راه‌هايي است که قطعا مانع سعادت و خوشبختي فرزندان مي‌شود، از نظر والدين بسيار آزاردهنده است و حتي فکرش والدين را نگران مي‌کند.اما بهتر است بدانيد اگر مي‌خواهيد فرزندتان جذب مواد مخدر نشود بايد موارد زير را رعايت کنيد:

شنونده خوبي باشيد:

بايد به گونه‌اي رفتار کنيد که فرزندتان بتواند در مورد احساساتش يا طرح مسائل و مشکلاتش با شما براحتي گفتگو کند.

در دسترس باشيد:

فرزندتان بايد بداند و احساس کند که در مورد هر مساله‌اي که نياز به اطلاعات و تبادل نظر داشت، مي‌تواند روي شما حساب کند. نه اين‌که اينقدر دير به او وقت بدهيد که او گزينه‌اي جايگزين را انتخاب کند.

‌ الگو باشيد:

توجه داشته باشيد نحوه مصرف يا عدم مصرف و نگرش شما در مورد سيگار، مواد مخدر يا الکل تاثير قابل ملاحظه‌اي بر فرزندتان دارد و اين رفتار و نگرش نبايد با کلامتان تناقض داشته باشد.

اطلاعات و ديد خود را گسترش دهيد:

مطالعه کنيد. تلويزيون ببينيد و از اخبار و اطلاعات روز عقب نمانيد تا فرزندتان بتواند درباره واقعيت‌هاي روز با شما به تبادل‌نظر بپردازد.

مفيد باشيد:

والدين خوب بايد بتوانند راه‌هاي مناسب و سالمي‌ را براي مواجهه با استرس و مشکلات به فرزندان ياد بدهند. راه‌هايي مانند پرداختن به فعاليت ورزشي مورد علاقه يا شيوه‌هاي آرام‌سازي فکر و مديريت خشم تا احساس کنند که هنگام مشکل مي‌توانند روي کمک شما حساب کنند نه اين‌که با اضطراب خود شرايط را وخيم‌تر کنيد.

صادق و روراست باشيد:

بگذاريد فرزندتان بداند لازم نيست براي جلب توجه و موافقت ديگران کاري اشتباه کند. اگر کاري خوب نيست پس نبايد آن را انجام داد چه ديگران خوششان بيايد و چه بدشان بيايد.

بزرگ‌ترين طرفدار و حامي ‌فرزندتان باشيد:

فرزندان در هر سني که باشند، نيازمند عشق بي‌قيد و شرط و حمايت شما هستند، تا بتوانند بر مسائل خود غلبه کنند. پس به آنها نشان دهيد بزرگ‌ترين حامي‌ و طرفدارشان هستيد و آنها هر چه باشند، تمام عشق و توجه شما را براي موفقيت خواهند داشت. اين موضوع، انرژي و انگيزه آنها را مضاعف مي‌کند.

يعني دوستان ناباب فقط نقش کاتاليزوري دارند؟

ـ ببينيد؛ اعتياد همانند ساير اختلالات روان‌پزشکي، علل زيستي، رواني و اجتماعي دارد. از طرفي عوامل موثر در اعتياد نوجوانان و جوانان عبارت‌اند از عوامل فردي و عوامل اجتماعي که لازم است در مورد هر يک توضيح مختصري بدهم. عوامل فردي شامل لذت‌جويي، کنجکاوي، احساس زايد بودن در خانواده و اجتماع، نداشتن زمينه‌هاي مذهبي و اعتقادي، احساس تنهايي، شکست تحصيلي و فرار از منزل و مدرسه است.

از عوامل اجتماعي نيز مي‌توان از نابساماني‌هاي خانوادگي و ندانم‌کاري‌هاي والدين، فقر فرهنگي و اقتصادي، پرجمعيت‌بودن خانواده و وجود والدين معتاد را نام برد. پس با عنايت به اين توضيحات مي‌توان فهميد که وجود دوستان ناباب در عين حال که از عوامل اجتماعي موثر در گرايش نوجوانان به اعتياد است ولي تنها عامل نيست و نيازمند عوامل و زمينه‌هاي ديگر نيز هست.

ممکن است در مورد علل زمينه‌اي اعتياد در دوران نوجواني توضيح بيشتري بدهيد؟

ـ دوره نوجواني داراي ويژ‌گي‌هاي مختلفي است و نوجوان در اين مرحله بحراني، خود را در آستانه ورود به دنياي پيچيده بزرگسالي مي‌بيند و عدم درک صحيح نوجوانان توسط والدين و عدم اعتماد به آنان به تشديد بحران نوجواني و ناسازگاري‌هاي دوران بلوغ و نوجواني منجر مي‌شود. اگر خانواده کانون مناسبي براي زندگي نباشد، نوجوان سعي مي‌کند اوقات خود را در خارج از محيط منزل بگذارند و در نتيجه شانس بيشتري براي ارتباط با خلافکاران حرفه‌اي و توزيع کنندگان مواد مخدر که اکثرا از همسالان وي مي‌باشند، پيدا مي‌کند. در بررسي ويژگي‌هاي شخصيتي معتادان و مصاحبه با ايشان، اغلب آنها در جمع دوستان، با کشيدن سيگار، به تدريج و بدون تفکر و از روي تقليد، اعتياد را شروع مي‌کنند.

والدين چگونه مي‌توانند از اين روابط و دوستي‌هاي ناسالم جلوگيري کنند؟

ـ والدين و به خصوص پدرها بايد شرايط سني فرزندشان را درک کنند و به آنها اعتماد داشته باشند. از دوران کودکي بايد دوستان فرزند خود و خانواده‌هايشان را بشناسند و اجازه دهند فرزندشان دوست يا دوستان خود را به منزل بياورد و خودشان نيز با والدين دوست فرزند خود آشنا شده و آنها را محک بزنند و در صورتي که ادامه اين دوستي را به صلاح نمي‌دانند، آن را با دليل و برهان به فرزندشان گوشزد کنند.

به کرات ديده شده که والدين، فرزندان خود را مجبور مي‌کنند که بين خانواده و دوست، يک نفر را انتخاب کنند و چون فرزندان بالطبع و ظاهرا والدين خود را انتخاب مي‌کنند، دوستي خود را به طور پنهاني ادامه مي‌دهند که اين امر موجب ايجاد اضطراب و افسردگي آنها مي‌شود. گاهي نيز والدين پا را فراتر گذاشته و از دوست فرزند خود مي‌خواهند که اين دوستي را به هم بزند و اين يعني تخريب شخصيت و تحقير فرزند که به جدايي عاطفي بين والدين و فرزندان کمک مي‌کند.

خيلي از نوجوانان در برابر فشار همسالان توان «نه گفتن» ندارند؛ اين ضعف نمي‌تواند زمينه‌ساز اعتياد در اين سنين باشد؟

ـ بله؛ به هر حال، والدين مي‌توانند وقتي که رفتاري مستقلانه، صحيح، صادقانه و فردي را در رابطه با دوستانش از خود نشان داده توان «نه» گفتن او را با تعريف و تمجيد از فرزندشان حمايت و تاييد کنند. والدين اگرچه از بحث و مخالفت کردن فرزندشان ناراضي هستند اما مي‌توانند توان اعتراض و «نه» گفتن او را حتي به خودشان تقويت کنند. والديني که اعتراض را حاضر جوابي، مخالفت را بي‌احترامي و مقاومت را نزاع مي‌پندارند،

ممکن است فرزندشان را به اطاعت در برابر مشکلات بعدي اجتماعي وادار کنند. فرزندان بيش از حد سازگار که نمي‌توانند به والدين خود «نه»بگويند اغلب فاقد آمادگي «نه» گفتن به دوستان خود هستند. نوجوان ساله‌اي را در نظر بگيريد که با جمعي از دوستان خود مشغول پرسه‌زدن در مکاني نامناسب است و از او انتظار مي‌رود حشيش يا مواد مخدر ديگري مصرف کند اما جرات «نه» گفتن ندارد زيرا چنين کاري موجب انتقاد، نزاع و حتي طرد شدن او از سوي ديگران مي‌شود.

به طور مثال ممکن است اين جملات را بشنود که: «تو خيلي خودت را بهتر از ما مي‌دوني؟ از کارهاي ما خوشت نمي‌آيد؟ ديگر نمي‌خواهي با ما بپري؟ ما رو ضايع مي‌کني؟» در چنين شرايطي «نه» گفتن به مصرف مواد مخدر، برابر است با «نه» گفتن به دوستي. بر همين اساس والدين بايد براي مواقعي که فرزندشان نمي‌تواند يا مايل نيست به طور مستقيم «نه» بگويد جايگزين‌هايي را به جاي پاسخ منفي يا مستقيم به او ياد بدهند.

گردآوری: مجله اینترنتی دلگرم