با بیماران آلزایمری چگونه رفتار کنیم ؟
هر آنچه که باید در مورد بیماران آلزایمری بدانیم
بیماری آلزایمر (به انگلیسی: Alzheimer's disease) یا بیماری فراموشی که به اختصار آلزایمر خوانده میشود، یک نوع اختلال عملکرد مغزی است که بتدریج تواناییهای ذهنی بیمار تحلیل میرود. بارزترین نوع از انواع مختلف زوال عقل اختلال حافظهاست. اختلال حافظه معمولاً بتدریج ایجاد شده و پیشرفت میکند.
در ابتدا اختلال حافظه به وقایع و آموختههای اخیر محدود میشود ولی بتدریج خاطرات قدیمی هم آسیب میبینند. بیمار پاسخ سئوالی را که چند لحظه قبل پرسیده است فراموش میکند و مجدداً همان سؤال را میپرسد. بیمار وسایلش را گم میکند و نمیداند کجا گذاشته است.
در خرید و پرداخت پول دچار مشکل میشود و نمیتواند حساب دارائیش را نگه دارد. بتدریج در شناخت دوستان و آشنایان و نام بردن اسامی آنها نیز مشکل ایجاد میشود. کمکم مشکل مسیر یابی پیدا شده و اگر تنها از منزل بیرون برود ممکن است گم شود.
در موارد شدیدتر حتی در تشخیص اتاق خواب، آشپزخانه، دستشویی و حمام در منزل خودش هم مشکل پیدا میکند. بروز اختلال در حافظه و روند تفکر سبب آسیب عملکردهای اجتماعی و شخصی بیمار شده و در نتیجه ممکن است سبب افسردگی، عصبانیت و پرخاشگری بیمار شود.
با آلزایمریها چگونه رفتار کنیم؟
طرز رفتار با بیماران آلزایمری
بیماری آلزایمر به مراقبت 24 ساعته در روز نیاز دارد؛ در عین حال مراقبین این بیماران نقش بسیار ویژهای در روند کاهشی این بیماری دارند و باید بدانند که چگونه با این بیماران رفتار کنند.
مهمترین عامل خطرساز در ابتلا به بیماری آلزایمر، سن است. حتی با وجود سایر عوامل خطرساز، بیماری آلزایمر زود ظاهر نمیشود و معمولا در سنین بالا عارض میشود. با این حال شواهد نشان میدهد که فرایند بیماری سالها قبل از بروز علائم شروع میشود.
برای شناسایی و تشخیص بیماری آلزایمر یک بررسی کلینیکی و پزشکی توسط پزشکان متخصص (متخصص مغز و اعصاب، روان پزشکی و پزشکی سالمندی) لازم است. این بیماری بیشتر در افراد بالای ۶۵ سال بروز میکند. نژاد و موقعیت اجتماعی افراد تاثیری در بروز آن ندارد.
بیماری آلزایمر علاج ندارد و یک بیماری پیشرونده و تخریب کننده مغز است که در طول زمان پیشرفت میکند. فرد مبتلا به آلزایمر برای این که قابلیت درک وقایعی که در اطرافش اتفاق میافتد را از دست میدهد، خیلی غمگین است و احساس تنهایی میکند.
برای همین لازم است اطرافیان وی خونسردی خود را حفظ کنند، به او محبت کنند و با عشق با او برخورد کنند؛ چرا که فرد مبتلا هنوز توانایی درک و ابراز عشق و محبت را دارد. در این رابطه بغل کردن و بوسیدن دو روش موثر هستند.
تصور نکنید فرد مبتلا به آلزایمر چیزی را درک نمیکند؛ چراکه او درک میکند ولی گاهی فقط نمیداند چگونه پاسخ دهد. فرد مبتلا احساس سرگشتگی و گیجی میکند و برای همین است که نباید همه چیز را به یکباره به او گفت یا از او خواست. باید با آرامش در حالی که به چشمان او نگاه میکنید، با او صحبت کنید.
اگر فرد مبتلا در انجام کار دچار اشتباه شد، به یاد داشته باشید وانمود کنید شما متوجه اشتباه او نشدهاید. بگویید همه چیز مرتب است. به این ترتیب او شرمنده نخواهد شد. همچنین بهتر است هیچ دارویی در دسترس فرد مبتلا نباشد؛ چرا که ممکن است داروی اضافه مصرف کند.
بنابر اعلام انجمن آلزایمر ایران ، منزل و محل زندگی این افراد باید مناسب برای فرد سالمند باشد ، درست مانند خانهای که برای یک کودک نوپا چیده میشود. آشپزخانه، حمام و در ورودی باید همیشه تحت نظر باشد تا از وقوع حادثه پیشگیری شود.
فرد مبتلا به آلزایمر توانایی تنظیم مخارج و کنترل حساب پول خود را ندارد. بنابراین برای خرید و یا پرداخت قبوض لازم است کسی به او کمک کند؛ اما توجه کنید بسیار مهم است که همه این کارها را با همراهی خود فرد انجام دهید و نه اینکه به جای او انجام کارهایش را بر عهده بگیرید.
از طرفی نیز بیماری آلزایمر تمام افراد خانواده را تحت تاثیر قرار میدهد؛ بنابراین مهم است که به دنبال کسب اطلاعات و تجربه و حتی کمک گرفتن از سازمانهایی نظیر انجمن آلزایمر باشید که از افراد و خانوادههایی که شرایط مشابه دارند، تشکیل شده است.
شکی نیست که ژنتیک نقشی در ابتلا به بیماری دارد، ولی فقط درصد کمی از موارد مربوط به ژنهای خاصی هستند که موجب بیماری موروثی میشوند. در صورتی که یکی از اعضای خانواده مبتلا به بیماری آلزایمر است، احتمال بسیار کمی برای ابتلای اعضای دیگر نیز وجود دارد.
فرد مبتلا به بیماری آلزایمر با ارتقا بخشیدن کیفیت زندگی خود میتواند پیشرفت بیماری خود را کاهش دهد. فعالیت بدنی ملایم و مستمر به سلامت قلب و عروق کمک میکند و به طور محسوس خطر ابتلا به سکته قلبی، سکته مغزی، دیابت و بیماری آلزایمر را کاهش میدهد.
همچنین میتوان از میوهها و سبزیجات که رنگ تیره داشته و دارای آنتی اکسیدان هستند، مانند انگور سیاه، تمشک، شاتوت، اسفناج، سبزی خوردن و روغن امگا ۳ در ماهی و روغن کانولا یافت میشود، استفاده کنند.
چگونه با بیماران آلزایمری ارتباط برقرار کنیم؟
بیماران مبتلا به آلزایمر به دلیل از دست دادن تدریجی خرد خویش در انجام کارهای مرتبط با قوای عقلانی مانند اختلال در حافظه کوتاه مدت، فراموشکاری، اختلال در تکلم، ناتوانی یا ضعف در بیان کلمات و کاهش بسیاری از تواناییهای شناختی مانند تفکر، تصمیم گیری، یادگیری، استدلال، توجه و تمرکز… نمیتوانند با اطرافیان خود به راحتی ارتباط برقرار کنند.
دشواریهایی برقراری ارتباط با مبتلایان به آلزایمر
دانستن دشواریهایی برقراری ارتباط با بیماران مبتلا به آلزایمر به افراد کمک خواهد کرد تا آسانتر با فرد بیمار کنار بیایید. آنها برای به یاد آوردن کلمات و واژهها تلاش میکنند و سرانجام آنچه را میخواهند به زبان بیاورند، فراموش میکنند.
ناتوانی در پیدا کردن کلمات مناسب و درک معنای واژهها و ضعف تمرکز در گفتوگوهای طولانی، فراموش کردن مراحل انجام کارهایی که قرار است انجام دهند از جمله دشواری های برقراری ارتباط با اطرافیان است.
اصول برقراری ارتباط
به عنوان یک اصل مهم باید به خاطر داشت که بیمار مبتلا به آلزایمر متوجه آنچه پیرامون اطرافش میگذرد هست. تجربه ثابت کرده است که این دسته از بیماران بار معنایی رفتارهای اطرافیان را متوجه میشوند و متناسب با آن واکنش نشان میدهند.
اگر رفتار ما محبتآمیز باشد بیمار هم واکنشی مناسب مانند شادی و رضایت نشان میدهد و اگر رفتاری نامطلوب و ترحم انگیز دریافت کنند، ممکن است دچار واکنش های هیجانی مانند پرخاشگری، عصبانیت، غمگین و افسرده شود. لذا رفتارها و گفتارهای خوب و بد ما، قطعا در برقراری ارتباط مطلوب با بیمار تاثیر گذار است.
بیشتر بخوانید :
درمان آلزایمر : تاثیر باور نکردنی رقص در بهبود آلزایمر
۱۰ تا از علائم و نشانه های آلزایمر زودرس
آلزایمر چیست؟ چرا دچار بیماری آلزایمر میشویم؟ راه های درمان بیماری آلزایمر کدامند؟
- برچسبها
- بیماری آلزایمر
- بیمار آلزایمری
۱ دیدگاه