همه آنچه که باید در مورد جنون روانی(روان پریشی) بدانید!

افسردگی روانی چیست، چه علائمی دارد و چگونه درمان می شود؟

علائم جنون و روان پریشی را در این بخش از دلگرم بخوانید.

همه انچه که باید در مورد جنون و علائم آن بدانید را درادامه ببینید..

جنون جوانی یک بیماری مزمن و اغلب ناتوان کننده روانی است. این بیماری می تواند باعث شود که از مردم و فعالیتهای دنیای اطرافتان جدا بیفتید و به دنیای هذیان پس رفت کنید یا از واقعیت جدا بیفتید.روان پریشی یا سایکوز (به انگلیسی:Psychosis) به معنای وضعیت روانی غیرطبیعی است و اصطلاحی است که در روان پزشکی برای حالتی روانی به کار می رود که اغلب به صورت از دست دادن تماس با واقعیت توصیف می شود. سایکوز به انواع جدی اختلالات روانی اطلاق می شود که در طول آن ها بیمار ممکن است دچار توهم و هذیان شود.

گاه افراد سایکوتیک اختلال شخصیت نیز دارند. جنون یا سایکوز نوعی قطع ارتباط با واقعیت است، که بطور مشخص شامل هذیان (عقاید نادرست درباره وقایع یا اشخاص) و توهم (دیدن یا شنیدن چیزهایی که وجود خارجی ندارند) می باشد.
علایم این بیماری در گذشته های دور نیز شناخته شده بود. ولی پیشینیان تعبیرهای اسطوره ای برای آن داشتند. در گذشته به روان گسیختگی ((جنون جوانی)) می گفتند که امروزه چندان مورد پسند روان پزشکان و روان شناسان نیست. پیشینیان می گفتند دیوانه کسی است که دیو را می بیند و مجنون کسی است که جن را می بیند.

علل اختلالات روان پریشی

عوامل ارثی - ژنتیکی، ضربات و تنش‌های شدید روانی، جسمی و محیطی باعث جهش عوامل ژنتیکی پیشا-موجود در فرد، شده و ظهور بیماری را سرعت بخشند. الکل و داروهای خاص می‌توانند سبب جنون شوند، اسکیزوافکتیو، مواد مخدر مثل حشیش و ماری جوانا، تومورهای مغزی، اسکیزوفرنی، ابتلا به حملات تشنجی، افسردگی‌های نادیده گرفته شده، اختلالات خلقی دوقطبی، زوال عقل (دمانس و آلزایمر) و سکته‌های مغزی.

علایم و نشانه‌ها جنون روانی

• علایم اصلی که در جنون دیده می‌شود عبارتند از:
• هذیان
• توهم
• فقدان بینش
• اختلال قضاوت
• هذیان
• توهم

درمان بسته به علت جنون متفاوت است. بستری شدن در بیمارستان اغلب برای اطمینان از ایمنی بیمار لازم است. داروهایی که توهمات شنوایی ("صداهای شنیده شده")و هذیانها را کاهش می دهند، و تفکر و رفتار را پایدار می کنند(داروها ضدروان‌پریشی) کمک کننده هستند. گروه درمانی یا مشاوره روانی نیز کمک کننده است.

دارودرمانی در سایکوز

نسل اول آنتی سایکوتیک‌ها

1. بوتیروفنون ها مانند هالوپریدول و دروپردیول

2. فنوتیازین ها مانند کلرپرومازین، فلوفنازین، تیوریدازین، تری فلوپرازین و پرومتازین

3. تیوگزانتین ها مانند تیوتیکسن و فلوپنتیکسول

نسل دوم آنتی سایکوتیک‌ها (جدیدترند)

مانند الانزاپین، کلوزاپین ، ریسپریدون ، کوئتیاپین ، زیپراسیدون و آری پیپرازول

علائم منفی

علائم منفی ممکن است در اوایل بیماری اتفاق بیفتد و فرد ممکن است نداند که به درمان نیاز دارد. علائم منفی عموماً همراه با اختلال تدریجی در عملکرد هستند و باعث می شوند کمتر اجتماعی باشید. این علائم می تواند شامل :بی احساسی / احساسات نامتناسب مانند ( خندیدن هنگام توصیف تصورات وحشتناک) و تغییر در صحبت کردن ( صحبت کند و یکنواخت )

علائم مثبت

علائم مثبت غالباً شامل توهم و هذیان است:

•  توهم :توهم زمانی اتفاق می افتد که چیزهایی را که وجود ندارند حس می کنید. شایعترین توهم در جنون جوانی شنیدن صداهاست. ممکن است با صداهایی که هیچ کس دیگری نمی شنود گفتگو کنید . یا ممکن است صداهایی را که شما را به انجام کاری تشویق می کنند بشنوید. توهم ممکن است باعث آسیب رساندن به دیگران شود.
• هذیان :هذیان عقاید متعصبانه فردی هستند که هیچ پایه واقعی ندارند ، شایعترین زیر مجموعه جنون جوانی، جنون جوانی پارانوئید ( بدبینانه ) است که در آن عقاید غیر منطقی مبنی بر اینکه دیگران علیه شما توطئه می چینند یا به شما آسیب می رسانند دارید. مثلاً بعضی افراد دچار جنون جوانی ممکن است باور داشته باشند که تلویزیون رفتارهای آنها را جهت می دهد یا نیروهای خارجی افکار آنها را کنترل می کنند.

درمان بسته به علت جنون متفاوت است. بستری شدن در بیمارستان اغلب برای اطمینان از ایمنی بیمار لازم است. داروهایی که توهمات شنوایی ("صداهای شنیده شده")و هذیانها را کاهش می دهند، و تفکر و رفتار را پایدار می کنند(داروهای ضدروان پریشی) کمک کننده هستند. گروه درمانی یا مشاوره روانی نیز کمک کننده است.

سن بروز و علت ها ی این بیماری

این بیماری حدود 1% جمعیت دنیا را مبتلا می کند . شایعترین سن ظهور آن بین 13 تا 25 سالگی است و در مردان زودتر از زنان اتفاق می افتد. در مردان جنون جوانی در سنین نوجوانی تا 20 سالگی عمومیت دارد. در زنان شروع بیماری مشخصاً در سالهای 20 سالگی یا اوایل 30 سالگی است.
غالباً درمانی برای بیماری وجود ندارد، اما با کار مداوم با یک روانپزشک یا سایر کارشناسان بهداشت روانی این بیماری می تواند با موفقیت کنترل شود. خصوصاً زمانی که تشخیص زود هنگام داده شود. خوشبختانه، داروهای جدید در حال قابل کنترل کردن بیشتر این بیماری کم شناخته شده هستند.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

چه وقت باید به دنبال توصیه پزشکی بود

جنون جوانی غالباً بیماری نیست که فرد خودش به دنبال درمان برود. برای فردی که جنون جوانی دارد هذیانها و توهمات واقعی هستند و او غالباً تصور می کند که نیازی به کمک پزشکی ندارد. اگر شما یکی از اعضای خانواده یا دوست فردی هستید که علایم محتمل جنون جوانی یا سایر بیماریهای روانی را نشان می دهد، می توانید فردی باشید که او را نزدیک پزشک می برید تا مورد بررسی قرار گیرد .

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

غربالگری و تشخیص

تشخیص زود هنگام و درمان جنون جوانی بسیار مهم است. پیش از گذاشتن تشخیص جنون جوانی، احتمالاً پزشکتان سایر علتهای محتمل علائم مطرح کننده جنون را رد خواهد کرد. احتمال دارد سایر بیماریهای روانی یا جسمی علایمی مشابه جنون جوانی ایجاد کنند.پزشک ممکن است سابقه خانوادگی و طبی شما را بخواهد و معاینه بدنی انجام دهد. در ضمن ممکن است آزمایش خون و ادرار نیز انجام دهد تا ببیند آیا داروها، سوء مصرف مواد و سایر بیماریهای جسمی عامل علایم شما هستند یا خیر.

در میان سایر بیماریهای روانی که حداقل تا حدی امکان دارد جنون جوانی را تقلید کنند، افسردگی، اختلالات دو قطبی، سایر انواع جنون و سوء مصرف الکل و دیگر داروها قرار دارد.احتمال دارد بیماریهای جسمی مانند عفونتهای خاص، سرطانها، اختلالات دستگاه عصبی، اختلالات دستگاه ایمنی و سایر بیماریها نیز بعضی علائم جنون را تولید کنند. از سوی دیگر جنون می تواند عارضه جانبی برخی داروها نیز باشد.اگر هیچ علت زمینه ای دیگر یافت نشود، پزشک تشخیص جنون جوانی را براساس علائم و نشانه هایی که در بالا خلاصه شد، می گذارد.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

درمان روان پریشی

درمانهای ضد جنون، که به نام نورولپتیک نیز گفته می شوند، سنگ بنای درمان هستند. تا سال 1990 داروهای ضد جنون بیشتر بر روی علائم مثبت اثر می کردند تا علائم منفی، نسل جدیدی از داروهای ضد جنون اثرات بیشتری را بر روی هر دو نوع علائم مثبت و منفی می گذارد. این داروهای ضد جنون جدید شامل کلوزاپین( کلوزاریل)، رسپیرودون (ریسپیردال) ، اولانزاپین (زیپرکس)، کوتیاپین (سروکوئل)، زیپراسیدون (گئودون ) و آری پیپرازول ( آبیلیفی ) هستند.

براساس توصیه انجمن دیابت آمریکا، داروهای ضد جنون خاصی امکان دارد، خطر دیابت چاقی و افزایش فشار خون را افزایش دهند. به این دلیل، مطالعه ای در فوریه 2004 با عنوان مراقبت دیابت توصیه می کند که پزشکان بر وضعیت افرادی که کلوزاریل، ریسپردال، زیپرکس، سروکوئل، گئودون یا آبیلنفی مصرف می کنند نظارت داشته باشند.

 -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

درمان افسردگی روانی چگونه است؟

معمولا درمان افسردگی روانی در بیمارستان انجام می شود. با این شیوه بیمار به صورت مستمر تحت نظر متخصصین و پزشکان خواهد بود. برای ایجاد ثبات در خلق و خوی فرد داروهای مختلفی از جمله داروهای ضد افسردگی و ضد جنون استفاده می شود.

دارو های ضد جنون بر روی انتقال دهنده های عصبی که باعث ایجاد ارتباط بین بخش های مختلف مغز برای درک و سازماندهی اطلاعات در مورد جهان پیرامون می شوند تاثیر می گذارند. داروهای ضد جنون و نورولپتیک های (neuroleptic) زیادی وجود دارند که امروزه مورد استفاده قرار می گیرند. هر دارویی عوارض جانبی خاص خود را دارد و ممکن است شاخصه های اثر بخشی بالینی متفاوتی نیز داشته باشد. البته داروهای امروزی نسبت به داروهایی که قبلا مورد استفاده قرار می گرفتند برتری های قابل توجهی دارند.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

آیا درمان بیماری افسردگی روانی همیشه موثر است؟

درمان افسردگی روانی بسیار موثر است. معمولا مبتلایان به این بیماری، بعد از یک سال درمان می شوند. اما ممکن است مجبور به مصرف مستمر دارو باشند. اگر داروها برای درمان افسردگی و جنون موثر واقع نشدند ممکن است از الکتروشوک ( ECT ) استفاده کنند. همکاری مستمر و مثبت شخص بیمار با پزشک برای پیدا کردن داروهای موثرتر با عوارض جانبی کمتر بسیار مهم است.از آنجا که بیماری افسر

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

پیشگیری از جنون و مسئولیت حقوقی افراد

دیوانه در مقابل عاقل به کسی گفته می‌شود که نمی‌تواند به درستی از عقل اش استفاده کند. به چنین فردی مجنون گفته می‌شود؛ روانپریشها در اصطلاح عامه دیوانه و در اصطلاح فقهی و حقوقی جزو مجانین محسوب می‌شوند. در حقوق کیفری به دلیل عدم وجود توانایی بیمار در آگاهی از رفتار خویش و عدم توانایی در ارزیابی عملکرد خودش، جنون رافع مسئولیت کیفری به حساب می‌آید و از نظر حقوقی این افراد محجور هستند که این امر دارای آثار حقوقی قابل توجهی است.

باید توجه داشت که جنون با سفیه تفاوت دارد و آثار جنون نیز با سفاهت متفاوت است. دیوانگی یا جنون -از نظر شدت و ضعف، دائم یا ادواری بودن و... اشکال متعددی دارد به همین دلیل در بسیاری از موارد تعیین حدود و مسئولیت مجنون مشکلات زیادی بهمراه دارد و نیاز به کارشناسی دقیق متخصصین دارد.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

گردآوری شده ی مجله اینترنتی دلگرم

مرجان امینی