حکم انداختن انگشتر در انگشت اشاره و وسط از نظر اسلام
استفاده از انگشتر در انگشتان مختلف، از دیرباز در فرهنگهای گوناگون دارای معانی و نمادهای خاصی بوده است. برخی از این معانی ریشه در باورهای مذهبی، فرهنگی و حتی اعتقادات خرافی داشته است. در دین اسلام نیز، به ویژه در مذهب شیعه، درباره محل مناسب برای انگشتر و احکام مرتبط با آن، روایاتی وجود دارد.
استفاده از انگشتر به عنوان یک زیورآلات، از دیرباز در فرهنگهای مختلف رواج داشته است. هر انگشت از دست، معنای نمادین خاص خود را داشته و انتخاب انگشت برای قرار دادن انگشتر، گاه با اعتقادات و باورهای فردی گره خورده است. در این مقاله، به طور خاص به حکم انداختن انگشتر در انگشت اشاره و وسط میپردازیم و دیدگاههای مختلف در این زمینه را بررسی خواهیم کرد.
انگشت اشاره و نمادهای آن :
انگشت اشاره، از دیرباز نماد قدرت، رهبری و جاهطلبی بوده است. در برخی فرهنگها، این انگشت به ژوپیتر، خدای بزرگ رومی، نسبت داده میشود و به همین دلیل، انداختن انگشتر در این انگشت، نشان از تمایل به رهبری و نفوذ است.
انگشت وسط، به دلیل قرار گرفتن در مرکز دست، نماد تعادل، هماهنگی و مسئولیتپذیری است. این انگشت، به عنوان قویترین انگشت دست، نمادی از قدرت و جسارت نیز محسوب میشود.
پرسش: حکم استفاده از انگشتر در انگشت های وسط و اشاره، طبق روایات اسلامی چیست؟
پاسخ: نهی از قرار دادن انگشتر در انگشت شست و وسط، در صورتی است که انگشترها فقط در این دو انگشت باشند، اما اگر انگشت کوچک و انگشت کناری آن، انگشتر داشته باشند در این صورت انگشتر داشتن سایر انگشتان اشکال ندارد.
روایات در رابطه با دست کردن انگشتر در انگشت اشاره و وسط :
پیامبر (ص) می فرمایند : امتم را از دست کردن انگشتر در انگشت وسط و اشاره نهی می کنم. همچنین ایشان به امام علی (ع) فرمودند : ای علی، انگشتر در انگشت وسط و اشاره قرار نده، و انگشت کوچک را انگشتر خالی نگذار.
این روایت ما را از این امر باز می دارد.
روایتی دیگر پیامبر (ص) فرمودند: «امتم را از قرار دادن انگشتر در انگشت وسط و اشاره نهی میکنم». و سپس فرمودند: «یا علی! انگشتر در انگشت وسط و اشاره قرار نده ... و انگشت کوچک را خالی از انگشتر نگذار».
در مواردی که در ظاهر روایات اختلاف و تعارضی دیده می شود، بایستی آنها را جمع کرد. طبق روایت اول، اگر انگشتی جز انگشت وسط و اشاره انگشتر نداشته باشد؛ این امر نهی می شود. اما اگر انگشت کوچک و انگشت کنار آن انگشتر داشته باشد، ایرادی در دست داشتن انگشتر در سایر انگشتان نمی باشد. همچون روایاتی که نشانه های مومنان را در دست داشتن انگشتر در دست راست بیان می کند. که علاوه بر انگشتر در دست راست، در دست چپ هم اشکالی ندارد.
به گفته ی برخی بزرگان نهی آمده در اینجا، نهی کراهتی است نه تحریمی؛ و مکروه است انگشتر در انگشت اشاره و وسط قرار داده شود.
ایا انگشتر در انگشت اشاره معنی بدی دارد ؟
پاسخ این سوال را هم میتوان با حدیث بالا بدست آورد ولی گفته شده است چنانچه، انگشتر در انگشت شست و وسط به تنهایی استفاده نشده و انگشت کوچک و انگشت کناری آنها هم انگشتر داشته باشند، اشکالی ندارد ولی برای اطمینان خاطر بهتر است به نظر مرجع تقلید خود توجه کنید.
چرا انگشتر در انگشت اشاره حرام است ؟
انگشتر در انگشت اشاره چه حکمی دارد؟ از قدیم سران سلطنت و افرادی که قدرت طبی بودهاند، به انداختن انگشتر در انگشت اشاره میپرداختند. اگر توجه داشته باشید، در فیلمها نیز همیشه انگشت اشاره آنها انگشتر داشت و برای بوسیدن، رعیتها این انگشتر را میبوسیدند. این انگشت نشانه قدرت و قدرت طلبی فرد است. انگشت اشاره باعث ایجاد غرور و تعصب در فرد خواهد شد. برای جلوگیری از این غرور و تعصب، پیامبر خدا (ص) انداختن انگشتر در این انگشت را حرام فرمودهاند. بهترین انگشت برای انداختن انگشتر، انگشت حلقه است.
دلایل نهی از انداختن انگشتر در انگشت اشاره و وسط :
دلایل مختلفی برای نهی از انداختن انگشتر در این دو انگشت ذکر شده است که برخی از آنها عبارتند از:
تکبر و خودبزرگبینی: برخی معتقدند که انداختن انگشتر در انگشت اشاره، میتواند نشانهای از تکبر و خودبزرگبینی باشد.
تقلید از کفار: در برخی روایات، انداختن انگشتر در این دو انگشت به کفار نسبت داده شده و از مسلمانان خواسته شده است که از تقلید آنها خودداری کنند.
توجه بیش از حد به زینت: برخی معتقدند که انداختن انگشتر در این انگشتها، میتواند باعث شود که فرد بیش از حد به زینت خود توجه کند و از یاد خدا غافل شود.
دیدگاه های دیگر :
البته، در برخی منابع دیگر، دلایل دیگری نیز برای نهی از انداختن انگشتر در این دو انگشت ذکر شده است. همچنین، برخی افراد معتقدند که این حکم، تنها یک توصیه است و الزامی برای همه افراد وجود ندارد.
نتیجه گیری :
اگر چه در برخی روایات اسلامی، از انداختن انگشتر در انگشت اشاره و وسط نهی شده است، اما این حکم، قطعی و اجماعی نیست و دیدگاههای مختلفی در این زمینه وجود دارد. هر فرد با توجه به اعتقادات و باورهای خود، میتواند در این مورد تصمیم گیری کند.
منبع : بیتوته
دیدگاه ها