این دکلمه های ولادت حضرت معصومه (س) حال دلتونو خوب میکنه !

دکلمه ولادت حضرت معصومه (س)

ضمن عرض تبریک به مناسبت فرا رسیدن ولادت حضرت معصومه (س)، در این مقاله از مجله دلگرم مجموعه ای از دکلمه ولادت حضرت معصومه (س) را آورده ایم. با ما همراه باشید.

دکلمه تبریک ولادت حضرت معصومه (س)

آیتی از خداست معصومه

لطف بی انتهاست، معصومه

جلوه‌ای از جمال قرآنی

چهره‌ای حق نماست، معصومه

عطر باغ محمدی دارد

زاده مصطفی است، معصومه

پرتوی از تلألوء زهرا (س)

گوهری پر بهاست، معصومه

ماه عفت نقاب آل کسرا

دختر مرتضاست، معصومه

اختری در مدار شمس شموس

یعنی اخت الرضاست، معصومه

زائران، یک در بهشت اینجاست

تربتش با صفاست، معصومه

در توسل به عترت و قرآن

باب حاجات ماست، معصومه

از مدینه، به قصد خطه طوس

رهروی خسته پاست، معصومه

تا زیارت کند برادر خویش

فکر و ذکرش دعاست، معصومه

روز و شب، عاشقی بیابانگرد

خواهری با وفاست، معصومه

یا مگر اوست، زینب دگری

کز برادر جداست، معصومه

تا بدانی که نیمه ره جان داد

بنگر اکنون کجاست، معصومه

از وطن دور و از برادر دور

حسرتش غم فزاست، معصومه

داغ زهرا و داغ اجدادش

وارث کربلاست، معصـــومه

دکلمه تولد حضرت معصومه (س)

چه احساس خوبیست که یک روز از بین این همه روزهایی که می آید و می روند بدهند به تو ومال خود خودت باشد.
امروز هم روز من است روز دختر .

که گوش می کنی صدای نوزادی مبارک را می شنوی که معصومیت در چهره اش ٬در صدایش و درقلب مهربانش موج می زند.خوب که نگاه می کنی گنبدی طلایی بین آسمان آبی شهر می درخشدکه آرامگاه

این دختراست .

دختری که روزی فقط به عشق برادر پای در خاک شهرمان گذاشت .می روم حرم و گم می شوم بین این همه نور و آدم هایی که فقط به عشق این مولود فرخنده آمده اند تا کنار ضریحش بنشینند و از دردهایشان بگویند.

دکلمه ولادت حضرت معصومه (س) و روز دختر

دختری از اهل بیت آفتاب”
دختر لبخندهای مستجاب

از تبار لا فتی إلّا علی
وارث مَن عندَه علمُ الکتاب

نورِ نور نور نور نور نور
نابِ ناب ناب ناب ناب ناب

ناب یعنی خالص و پاک و طهور
سوره‌ی کوثر، شراب اندر شراب

نور یعنی خواهر شمس الشموس
“بوی گل را از که جوییم از گلاب”

دختر “وَالکاظمینَ الغَیظ” اوست
“آفتاب آمد دلیل آفتاب”

ای دل من در پناه کوی تو
مثل بال کفتران بی‌اضطراب

مریما از نزد جبرائیل، عشق
هاجرا از بهر اسماعیل، آب

مهربان باران تندِ بی‌دریغ!
بی‌کران آیینه‌ی پُر آب و تاب!

هم به جان خسته‌ی زینب، ببخش
هم به نام نامی زهرا، بتاب

دکلمه درباره ولادت حضرت معصومه (س)

شب میلاد تو باید شب میلاد قم باشد
برای دیدن خواهر برادر آمد از مشهد

من از یک جام می نوشم ولیکن از دو میخانه
فراوان زائر از مشهد به پابوس تو می آید

تنور شاطر عباس قمی داغ است از لطفت
چنانکه نان او حتی دم از تو از حرم می زد

فقط فرهاد میفهمد که بوده آب قم شیرین
خدا میداند از عشق ات جنون ما گذشت از حد

بیابان نیست دیگر قم شده سرچشمه فیضت
بنا شد فیضیه در آن به لطف سایه مرقد

اگر شد مرعشی مرجع در این خانه را می زد
کسی عالم نخواهد شد بدون سجده بر گنبد

دکلمه در مورد ولادت حضرت معصومه (س)

تصویر مهتاب و شب و آیینه بندان
امشب صفای دیگری دارد شبستان

گلدسته ها و آسمان سرمه ای رنگ
نقش و نگار کاشی و گل های ایوان

شهر از هیاهوها پر اما با حضورت
آرامش باغ ارم دارد خیابان

جایی به غیر از خانهٔ امن شما نیست
چتر امانی بر سر ما بی پناهان

در ساحل آرامشت پهلو گرفتند
دل های طوفان دیدهٔ جمعی پریشان

گنبد کبوتر اشتیاق روشن ابر
حس زیارت نامه خواندن زیر باران

قلبم هوایی می شود پر می کشد باز
با شوق معصومانه ای سمت خراسان

شعر ولادت حضرت معصومه (س)

عالم دوباره غرق شمیمی معطرست
تابیده بر زمین قمری که منورست،

ماهی که در جزا زشفیعان محشرست
معصومه آمده گل موسی بن جعفرست،

جشن ولادتش شده دم از شعف بزن
بی وقفه ناز مقدم جانانه کف بزن

از عشق او زمین و زمان در تلاطم است
روشن زنور او قمر و شمس و انجم است

فضل جهان به پیش مقامات او گم است
پرواز عاشقان همه دم جانب قم است

شکر خدا که این دلمان چون کبوترست
پابست این سلاله زیبای کوثر ست

آمد زیمن مقدم او جان صفا گرفت
دنیای عاشقی همه عطر ولا گرفت

باید میان جشن سرورش عطا گرفت
عیدی زمادر و پدرش کربلا گرفت

خوشبخت کسی که طالع او فوق العاده شد
عیدی او زیارت این خانواده شد

دارد چه جلوه ای جنم کبریایی اش
نور خدا رسد ز جمال خدایی اش

باشد عیان نشانه خیر الوری اش
فخر البشر میان جهان شد فدایی اش

باشد کریمه بر همگان او کرم کند
بیچاره را به یک نظرش محترم کند

عشقش نشانه ای ز سرشت حلال ماست
نامش نگار و نقش نگین مدال ماست

دیوانگی ز جام و می اش شرح فال ماست
قسمت شود اگر حرمش اوج حال ماست

به به عجب صفا به خدا پشت این درست
اقا بود هر آنکه بر این خانه نوکرست

هم پای عرش حضرت حق پرچمش بود
این ذره ای زجایگه اعظمش بود

در مدح او مدیح دو دنیا کمش بود
او مهربان چنان پدر اکرمش بود

عزت دهد قسم به خدا فیض نام او
شکر خدا شدم ز ازل من غلام او