

· نرمش و انعطاف داشته باشيد. مراحل رشد طبيعي كودكان، خواسته ها، تمايلات و بي علاقگي هاي طبيعي آنها را ياد بگيريد. هر چه والدين انعطاف پذيرتر باشند، كودكان كمتر از خود مقاومت نشان ميدهند.
·قاطعيت داشته باشيد. در اعمال خواسته هاي ضروري خود استوار باشيد. اگر کودک شما بايد کاري را انجام دهد، روي آن پافشاري کنيد.
· امنيت باقاعده ايجاد کنيد. خودتان را به عنوان يك تكيه گاه امن و راهنمايي مطمئن و در عين حال در صحنه (مانند يك فانوس دريايي) تصور كنيد كه داراي برخي محدوديتهاي ايمني بخش است. كودك بايد بتواند از شما فاصله گرفته و دنيا را كشف کند. او بايد بتواند براي گرفتن حمايت دوباره به شما بازگردد.
· در زمان فشارهاي رواني: موقعيتهايي مانند بيماري، طلاق، تولد يك نوزاد يا نقل مكان به يك خانه يا مهد كودك تازه، از كودكان انتظار کمتري داشته باشيد و ملايمتر با آنها رفتار کنيد.
· از تنبيه بدني پرهيز كنيد. تنبيه بدني كارآيي ندارد و حتي ممكن است مشکلات جبران ناپذيري به كودك خردسال وارد کند.
· خانه را براي فرزندان جالب و دوستانه كنيد. خانه را از اشيا غير قابل شكستن كه براي فرايند اكتشاف كودكان خطر بار نباشد پر کنيد. بچه بايد در خانه به اندازه کافي سرگرمي و چيزهايي برايکشف داشته باشد.
چگونه جلوی لجبازی های کودکان را بگیریم
· به كودكان حق انتخاب بدهيد. حتي اگر به صورت خيلي محدود و جزئي به او احساس اختيار را انتقال دهيد باز هم ميتواند براي او مفيد باشد. به عنوان مثال به جاي اينکه او را به حمام رفتن مجبور کنيد به او بگوييد «دوست داري الان به حمام بروي يا بعد از اينكه كتاب را خوانديم به حمام ميرو ي.
· از روش محروميت، براي پايان دادن به درگيري و كشمكشها استفاده كنيد. به شيو هاي به دور از تنبيه، خود يا كودكتان را از موقعيت خارج کنيد. اين كار در بيشتر اوقات به كاهش مقاومت يا حتي ناپديد شدن آن ميانجامد.
· به كودك فرصت دهيد. اگر مجبور هستيد مانع كاري شويد که کودک دارد انجام ميدهد، اول هشدار دهيد. مثلا: ما بايد به زودي زمين بازي را ترك كنيم. اين عمل به كودك فرصت ميدهد آماده شود تا به فعاليت خود پايان بدهد يا درباره از سرگيري آن در وقت ديگري فکر کند. فعاليت هاي ديگر و جايگزين را هم پيشنهاد كنيد. مثلا زمانيكه علي ميخواهد به صورت اميرخاك بپاشد به او بگوييد: «ببين الان هيچكس سوار تاب نيست بيا سوار آن شو، من هم حسابي تو را هل ميدهم.
· پيشنهاد كنيد، فرمان ندهيد. خواسته هاي خود را به جاي انتقاد، تهديد يا ايجاد قيد و بند فيزيكي با لبخند يا در آغوش كشيدن همراه كنيد.
· تشويق به تمركز کنيد. مگر در شرايط كاملا ضروري مانع انجام فعاليت كودكان نشويد. سعي كنيد تا هنگامي كه توجه كودك به موضوع ديگري معطوف نشده منتظر بمانيد.
· از پيشنهادهاي مطبوع استفاده کنيد. خواسته هايتان را با فعاليت هاي لذتبخش همراه كنيد. مثلابگوييد حالا وقت پايان دادن به بازي است تا بتواني با من به خريد بيايي.
· صبر كنيد. زمانيكه كودك از يك درخواست پيروي نكرد پيش از تكرار دوباره آن چند لحظه هم صبر كنيد.
منبع:شهرزاد