تولد ابوالقاسم شاطبي اديب، فقيه و قاري معروف(۵۳۸ ق)

ابوالقاسم قاسم بن فيرة بن ابي ‏القاسم شاطبي شافعي، معروف به امام القُرّاء(پيشواي قاريان) و از اساتيد ادب و علوم قرآني در قرن ششم هجري بود.

او علاوه بر اصول قرائت و تجويد، در تفسير، حديث، نحو، لغت و علوم عربي يگانه‏ ي روزگار و استاد زمانِ خود به شمار مي‏رفت. شاطبي علي‏رغم اين كه از نعمت بينايى محروم بود ولي از كثرت ذكاوت و زيركي، تمامي حركات، سخنان و افعال و رفتار خود را طوري مي‏نمود كه حاضرين مجلس، اصلاً متوجه‏ ي نابينايى او نمي‏شدند.

شاطبي علاوه بر مراتب علمي، بسيار زاهد، صالح، متقي و داراي اخلاق پسنديده بود. بدون ضرورت حرف نمي‏زد، از مرض‏هاي بسيار سخت، اصلاً شكايت نمي‏كرد، بدون وضو قرآن نمي‏خواند و در مجلس قرائت، با كمال وقار و متانت مي‏نشست.

از آثار مهم او علاوه بر حِرزُالاماني، دو قصيده‏ ي لاميّه و رائيّه در علم قرائت است كه شهرت دارد و در قرون بعد، شرح‏هايي بر آن‏ها نوشته شده است.

ابوالقاسم شاطبي در 28 جمادي الثاني سال 590 ق در 52 سالگي درگذشت و در قاهره مدفون گرديد.