آقا ميرزا محمد علي شاه آبادي فرزند شيخ محمدجواد اصفهاني در سال 1292 قمري در اصفهان متولد گرديد و مقدمات علوم 
را از محضر پدر بزرگورارش كه خود از فقها و شاگردان صاحب جواهر بود، فرا گرفت.
سپس از محضر برادرش آقا شيخ احمد بيدآبادي و ميرزا محمدهاشم خوانساري بهرهمند شد. سپس در تهران، فقه و اصول را از محضر ميرزا حسن آشتياني و عرفان را از محضر ميرزاهاشم گيلاني و فلسفه را از ميرزا ابوالحسن جلوه فرا گرفت و براي تكميل مراتب علمي به دارالعلم نجف اشرف رهسپار گرديد.
آيت اللَّه شاه آبادي سپس به سامرا رفته و در درس آيت اللَّه ميرزا محمد تقي شيرازي شركت جست و از افادات آن بزرگوار بهره ها برد. ايشان بنا به اصرار والده ي محترم خود به ايران بازگشت و در تهران سكونت جست و در مسجد سراج الملك (شاه آباد سابق) به اقامه ي نماز و ترويج و تبيين معارف اسلام پرداخت.
آيت اللَّه شاه آبادي آن گاه در سال 1347 قمري به حوزه ي علميه ي قم رفت و به تربيت طلاب علوم ديني پرداخت و شخصيتهاي بزرگواري چون حضرات آيات عظام: امام خميني(ره)، سيد شهاب الدين مرعشي نجفي، ميرزا هاشم آملي، محمدرضا مروج طبسي و... را به جهان تشيع عرضه نمود.
بعد از 7 سال مجدداً به تهران بازگشت و در مسجد امين الدوله ي بازار، امامت جماعت را به عهده گرفت. از اين استاد فرزانه ي عرفان، كتابهاي فراواني بر جاي مانده كه منازِلُ السّالِكين، رساله ي عقل و جهل، حاشيه ي كفايةُ الاصول و... از آن جمله اند.
در موقعيتي كه رضاخان پهلوي، تمام مساجد و منابر را تعطيل نموده بود، آيت اللَّه شاه آبادي، هيچ گاه نماز و سخنراني اش قطع نشد. زماني هم كه رضاخان، پوشيدنِ لباس روحانيت را ممنوع كرده بود، او فرزندانش را به روحاني شدن و پوشيدن لباسِ مقدس روحانيت تشويق كرد و به بركت همين تلاش مُخلصانه، هفت تن از فرزندانِ ايشان، روحاني شدند.
وفات اين عارف بزرگ برابر با 3 آذر 1328 ش در 77 سالگي روي داد و پس از تشييعي باشكوه در رواق ابوالفتوح رازي در حرم حضرت عبدالعظيم(ع) مدفون گرديد.
حضرت امام خميني(ره) درباره استاد ميفرمود: "من در طول عمرم، روحي به لطافت روح آيت اللَّه شاه آبادي نديدم."
