این دلنوشته های وفات حضرت خدیجه (س) رو حتما بخونید !

دلنوشته وفات حضرت خدیجه (س)

ضمن عرض تسلیت به مناسبت فرا رسیدن وفات حضرت خدیجه (س)، در این مقاله از مجله دلگرم مجموعه ای از دلنوشته وفات حضرت خدیجه (س) را آورده ایم. با ما همراه باشید.

دلنوشته تسلیت وفات حضرت خدیجه (س)

السّلام علیک ای نور کبری، ای نیّره عظمی

سلام بر تو ای شیرین لقای از دست رفته محمد(ص)!

ای چراغ روشن شب های رسالت، کاش هنوز بودی و بقچه محبتت را تا غار حرایِ تنهاییِ رسول، به دوش می کشیدی، تا اوج وفای خود را با پرچم صفای زنانه ات، بر قله کوه های مکه به تماشا بگذاری!

سلام بر تو ای انیس تهی دستیِ دین، ای مونس محمد امین!

دلنوشته برای وفات حضرت خدیجه (س)

با کوچ تو ای بانو؛ دیگر هیچ کاروانی در بیابان دلها، بی‌شوقِ کعبه یادت قدم نزد؛ کـه استواری امروزِ بنای دین، از برکت خشتِ اولینِ توست
السّلام علیک ای نور کبری ؛ ای نیّره عظمی
وفات حضرت خدیجه«س»تسلیت باد

دلنوشته درباره وفات حضرت خدیجه (س)

همت سر تسلیم به دیوار تو سوده
پیش از تو زنی لب به شهادت نگشوده
تو در دل سختی به پیمبر گرویدی
هر بار بلا را به سر و دوش کشیدی

خدیجه یعنی کاشانه ایمان در تنگنای دوران؛ پروازش تلخ‌ترین حقیقتی است که امشب گلوی عالم را خواهد فشرد
وفات حضرت خدیجه(س)تسلیت باد

دلنوشته شهادت حضرت خدیجه (س)

سلام ما به تو باداى خدیجه کبرى
نخست همسر خوش طینت رسول خدا
هزار رحمت حق بر راوان پاک تو باد
درود ما به تو باد، به جنت الماوى

خدیجه(س)، یعنی کاشانه ایمان در تنگنای دوران

پروازش تلخ ترین حقیقتی است که

امشب گلوی عالم را خواهد فشرد

سالروز وفات حضرت خدیجه(س)تسلیت باد

دلنوشته طولانی برای وفات حضرت خدیجه (س)

آفتاب، در حصار ابرهای تیره، به انتظار نفسهای واپسین نشسته بود و یاران افسرده از غم، شاهد سوزناکترین خاطره زندگی
بودند! آن روز، در شِعب ابی طالب علیه السلام کسی به فکر گرسنگی و گرما نبود؛ همه دلها در شعله های فقدان حضرت
خدیجه علیها السلام ، آن بانوی بانوان مکه، میسوخت.

غمی جانکاه، بر سینه پیامبر (ص) سنگینی میکرد؛ غم
فراق خدیجه! بانویی که وفادارترین همسر و یاور پیامبر در اجرای فرامین الهی بود.

بانویی که سخاوت، شرمنده اخلاص او و اخلاص، در یوزه سخاوتش بود. بانویی که پیامبر رحمت و عشق، هیچگاه نتوانست،
فراموشش کند. بانویی که شرافت، آیینه رفتار او و نجابت، نشانه شرافتش بود.

بانویی که خداوند، وجودش را مایه پیوند امامت و
رسالت قرار داده بود. بانویی که همسری چون پیامبر (ص) و دختری چون زهرا (س) و
نوادگانی چون ائمه هدی داشت.

و بانویی که بهشت، از همسایگی او به خود میبالد و زمین، در سخاوت و کرامت و شهامت و شرافت، بانویی نظیر او به خود ندیده
است!

واپسین نگاه حضرت خدیجه علیهاالسالم ، نشانه آینده ای سخت برای حضرت پیامبر (ص). آه! چه سخت است
غربت؛ غربت از دست دادن وفادارترین عزیز. پیامبر (ص) گویی وجودش را، دلش را و آرزویش را به خاک
میسپارد؛ شانه هایش از شدت اندوه، قطرات اشک را همراهی میکردند.

عبایش را بر تاریکی قبر پوشانیده، نگاه بارانیاش را به سمت آسمان گرفت؛...

هر که را با غنچه این باغ، کردند آشنا همچو بوی گُل، به آه بی کسی پیچید و رفت
گوهر اشکی که پروردم به چشم انتظار در تماشای تو از دست نِگه، غلتید و رفت

صبح تا طرز بنایِ عمر را نظاره کرد رایتِ دولت، به خورشیدفلک بخشید و رفت!

أَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا خَدِیجَةَ الْکُبْری، درود بر تو و تربتی که تو را در بر گرفت، ای بانوی سخاوت و عشق! آسمان، شرمنده کرامت
توست و زمین، آستان بوسِ شرافتت. زیارت ما را هم بپذیر، بانو

دلنوشته در مورد وفات حضرت خدیجه (س)

پاینده باد واژه زیبای مادر، که از آغاز تا پایان خلقت، نقش دلهای مهربان است. چه زیباست تکرار نام مادر بر لبان دختری که خود
مادری درد آشناست؛ فاطمه.
فاطمه (س) سوگوار مادری فداکارست.

چقدر دشوار است تحمل رحلت مادری چنان صمیمی که در رحم خویش با او سخن میگفته است.
بازار اشک، در چشمان فاطمه رونق گرفته است و رسول خدا، خود، دل شکسته و نالان، دل جوی فاطمه علیهاالسلام غمگین است.

خدیجه علیهاالسلام ، همسری مهربان، که با شنیدن اولین ندای وحدانیت، رو به سوی قبله میکند و خدای را به یکتایی میخواند،
پذیرای پیامبری مبعوث و لرزان بازگشته از حرا و شاهد نبوت، اکنون آرام، آرمیده است.

تنهایی به گریه می افتد، هنگامی که ناچار باید همدم رسول خدا شود.
امّا خدیجه، هرگز رنج تنهایی را بر محمد بر نمیتابد و دختر کوچک خویش را به تیمارداری پدر میگمارد. زین پس، فاطمه
علیهاالسلام تیماردار و غمخوار پدر خواهد بود، در لحظه های خاکستر و سنگ و دشنام.

پروردگارا! همسر فداکار محمد (ص) به سوی تو می آید؛ زنی که برای دین تو و در راه رسول تو، از دنیا چشم
پوشیده و غرق در جمال نور است؛ کوله باری از زخم زبان قبیله قریش را لِه کرد و پر افتخار، خود را همسر وفادار محمد امین
نامید تا یار و یاور رسالت او باشد و نامش در پیشگاه حق، در صف اولین زنان بزرگ عالم درآید.

و فاطمه، گریان بر مزار مادر با او وداعی جاودانه می سراید: مادر! قسم به خدایی که به من قدرت داد تا در رحم با تو سخن بگویم
و سبب آرامش تو باشم و سوگند به نوری که از تو زاده شدم، پدرم را تنها نخواهم گذاشت.

و این پیمانی خواهد بود، میان ما سه تن.
مادرم! چه خوش آرام گرفته ای نزد پروردگارت بر بلند جایگاه بهشت، که همسر رسول خدا را جز این جایگاه نشاید.
رفتنت ای بزرگ مادر! غمی است بر دل و اشکی است در چشم من و پدر.