زیباترین مجموعه متن ادبی روز کتاب و کتابخوانی

متن ادبی روز کتاب

در این مقاله از مجله اینترنتی دلگرم مجموعه ای از متن ادبی روز کتاب را برای شما عزیزان آورده ایم. با ما همراه باشید.

متن ادبی روز کتاب و کتابخوانی

مطالعه، غذای روح و درمان بیماری های فکری است. کتاب، معلمی ساده و صمیمی و همیشه در دسترس است که بی ادعا و بدون تکلف و منّت، آنچه دارد در اختیار ما می گذارد. مطالعه، با نیّت خالص، عبادتی بزرگ است.

لحظه ای نشستن در کتابخانه، حضور در محضر اندیشمندان قرون و فرزانگان زمان است. کتابخانه، معبد اهل علم و محراب پاک دانشجویی و علم آموزی است. هرکه از کتاب و مطالعه بیگانه است، غریب و بی مونس است.

متن ادبی درباره روز کتاب

اهالی کتاب، هیچ وقت در حوالی«روش»ها، قدم نمی زنند! روش مطالعه، روش یادداشت برداری، روش خلاصه نویسی و ... نمی خواهم حرف های حرفه ای را تکرار کنم؛ اما باید کمی هم به فن «تحقیق» حق داد و گرنه به راه باطل رفته ایم. 

باور کنید، دست آدمی که «روشمند» نیست، به هیچ جا، بند نیست و فقط روش تحقیق است که آدم را «صاحب نظر» می کند؛ صاحب یک اندیشه نقاد و دیدگاه عمیق، مثل دریا!

من مطمئن هستم که آشنایی با روش ها، بالاخره - یک روز - کار خودش را می کند؛ آن گاه تمام دانشگاه های ما دانشمند می شوند و روشنفکر نماها، دیگر به دنبال «ارتجاع»، خودشان را خسته نخواهند کرد. 

متن ادبی هفته کتاب

آیا تابه‌حال به عمق توانایی خواندن، فقط خواندن، توجه کرده‌اید؟ به اینکه خواندن کلید ورود ما به کل دنیای تفکر، تخیل و تجسم خواهد بود؟

به مصاحبت قدیس و شیخ از خردمندانه‌ترین و ظریف‌ترین نکات در خردمندانه‌ترین و شوخ‌طبع‌ترین لحظات؟ به  اینکه خواندن اجازه می‌دهد با چشم های عمیق‌تری ببینیم؟ با گوش‌های شنواتری بشنویم؟ و به شیرین ترین‌آواهای زمان گوش دهیم؟

متن ادبی درباره روز کتاب

به همه کتاب ها نباید به یک چشم نگاه کرد! برخی کتاب ها، به هر رنگی در می آیند، تا آدم را رنگ کنند و هر چیزی که رنگ الهی نداشته باشد، زود رنگ می بازد.

به بعضی کتاب ها اصلا نباید نگاه کرد حتی اگر مصور باشند. بعضی کتاب ها آدم را بازی می دهند؛ این کتاب ها معمولا آدم را راضی نمی کنند. آدم باید خودش قاضی باشد.

بعضی کتاب ها یک «دام» هستند و برخی دیگر«صد دام». کتاب های گمراه کننده، مثل غذاهای مسموم هستند؛ با این تفاوت که غذاهای مسموم، فقط با «جسم» آدمی سر و کار دارند، اما کتاب های گمراه کننده، «روح» را فاسد می کند.

«کتاب ها دو جورند: کتاب­هایی که وقتی با آنها محشوری، تنهایی و کتاب­هایی که وقتی تنهایی، با آنها محشوری».

«کدام محروم ترند؟ کسی که کتاب خوب دارد، ولی وقت ندارد یا آن که وقت دارد، ولی کتاب خوبی در دست ندارد؟».

«وقتی کتاب­های خوب را بد تبلیغ کنند، مثل این است که کسی با صدای خرناس، دیگران را به استراحت دعوت کند».

«کتاب، عسل است... لطفاً مواظب زنبورهای تقلبی باشید».

متن ادبی درباره کتاب

خط و خال دوست را به تو نمایانده اند و با لحنی فصیح می­گویند: اقرء؛ بخوان کتاب جمال ما را! بخوان دیوان پررمز و راز آفرینش ما را! بخوان به نام آن که لب های تو را از خون بسته گل سرخ آفرید!

خداوند، زیبایی را به انسان آموخت. خداوند در بزم ماهرویان دو عالم، چیزهایی در گوش انسان زمزمه کرد. یک روز انسان، در سحری ازلی بیدار شد و از خداوند، وقت ملاقات گرفت.

خداوند، نویسنده«نون و القلم» است، خداوند شعر را آفرید تا کتاب آفرینش را ترجمه کند.

هر نویسنده ­ای فرشته ­ای است که روزی معرفت آدمیان را نازل می­کند.

من می­گویم: خوانندگان، بازماندگان سلسله جبال آوازند.

یک کتاب را درنظر بگیرید، مشرق کتاب، مد «بسم الله» است. سراسر کتاب، زیر تابش اشراق بسم الله قرار دارد. مشرق، «بسم الله الرحمن الرحیم» است.