در صورت ابتلا به بیماری مقاربتی چه باید کرد؟

اولین چیزی که باید به شما بگوییم این است که حتی اگر شما از روش های جلوگیری از ابتلا به بیماری های مقاربتی (STI) همچون کاندوم استفاده کرده اید، هیچ تضمین ۱۰۰% وجود ندارد که شما به این بیماری ها مبتلا نشوید. همچنین، برخی از بیماری های مقاربتی، علائمشان بلافاصله ایجاد نمی شود یا اینکه ممکن است فاقد علامت باشند. بنابراین، اگر شما با یک شریک جنسی جدید، رابطه جنسی برقرار کرده اید، معطل نکنید و آزمایش دهید. این آزمایشات، توسط پزشک انجام می شوند.

آیا هر بیماری مقاربتی بلافاصله علائم ایجاد می کند؟

به گفته مرکز درمان زگیل تناسلی در تهران هیچ بیماری مقاربتی وجود ندارد که علائم آن همان فردای رابطه، ظاهر شود. احتمالا اولین عفونتی که علایم خود را نشان می دهد، شپش ناحیه تناسلی است که حدود ۵ روز بعد از اولین تماس ایجاد می شود، اما گاهی اوقات تا چند هفته بعد هم طول می کشد.

همچنین ممکن است لکه های قرمز همراه با خارش شدیدی، در ناحیه شرمگاهی یا سایر نواحی مودار بدنتان، ظاهر شوند. علائم سوزاک، می تواند به صورت ترشحات از واژن یا آلت تناسلی باشد که چند روز پس از تماس جنسی، ظاهر می شوند اما ممکن است شروع علائم تا چند ماه نیز طول بکشد.

کلامیدیا، می تواند علائم مشابهی را حدود یک هفته پس از آن، ایجاد کند اما ممکن است این علائم تا ۳ هفته هم طول بکشند. گال، می تواند چند روز پس از عفونت مجدد باعث خارش شود، اما در صورتی که این بیماری را از قبل نداشته اید، علائم ممکن است یک یا دو ماه طول بکشد تا ظاهر شوند.

سفلیس، حدود ۱۰ روز پس از اولین تماس، می تواند باعث ایجاد زخم هایی بدون درد در ناحیه تناسلی شود، اما ممکن است این علائم تا حدود ۳ ماه نیز طول بکشند تا ظاهر شوند. سایر عفونت ها، ممکن است حداقل یکماه طول بکشد تا اولین علائم خود را نشان دهند. اما برخی از عفونت ها نیز هستند که ممکن است کمی بیشتر طول بکشند مانند هپاتیت ب یا حتی HIV که ممکن است خیلی بیشتر نیز طول بکشد.

انواع بیماری های مقاربتی

برای این سوال، هیچ پاسخ یکسانی وجود ندارد، زیرا عفونت های مختلف دوره نهفتگی متفاوتی دارند. دوره نفهتگی، به زمان بین اولین تماس جنسی تا شروع اولین علائم را گویند. اکثر کلینیک ها، توصیه می کنند که در اسرع وقت مراجعه کنید تا بتوانند استراتژی های آزمایشی متناسب با شرایط شما را طراحی کنند. انسان ها همچنین می توانند واکنش های متفاوتی نسبت به عفونت های مشابه نشان دهند، بنابراین دستورالعمل ارائه شده در این مقاله، یک راهنمای تقریبی است.

۱- کلامیدیا

حدود ۱-۵ روز پس از قرار گرفتن در معرض این بیماری، همچنین ۲ هفته پس از درمان نیز مجددا باید آزمایش گرفته شود تا بررسی شود که عفونت کامل از بین رفته یا نه.

۲- سوزاک

حدود ۲-۶ روز پس از اولین تماس، همچنین ۲ هفته پس از درمان نیز، مجددا باید آزمایش گرفته شود تا بررسی شود که عفونت به طور کامل از بین رفته یا نه.

۳- سفلیس

حدود ۳-۶ هفته پس از اولین تماس، همچنین ۲ هفته بعد از درمان نیز باید مجددا آزمایش گرفته شود تا بررسی شود که عفونت به طور کامل از بین رفته یا نه.

۴- هپاتیت ب

حدود ۶ هفته پس از اولین تماس، برای هپاتیت ب، آزمایش مجدد لازم نیست زیرا پادتن این بیماری در سیستم ایمنی باقی می ماند.

۵- تبخال تناسلی

حدود ۴-۶ هفته پس از اولین تماس، در صورت منفی بودن تست، ۳ ماه دیگر باید مجددا آزمایش انجام شود.

آزمایش HIV

برای دریافت نتیجه دقیق تر، انجام آزمایش HIV، باید حدود ۳ ماه پس از قرار گرفتن در معرض این بیماری انجام شود. اگر شما نمی خواهید این زمان را صبر کنید، می توانید زودتر آزمایش دهید اما نتایج این آزمایش از دقت کمتری برخوردار هستند. از سوی دیگر آزمایش های تشخیص زود هنگام بیماری ها، گاهی اوقات می توانند ویروس ها را زودتر شناسایی کنند.

اگر نتیجه آزمایش مثبت شد باید چکار کنم؟

اولین قدم این است که به دنبال یک متخصص باشید. در این زمان ممکن است شما دچار شوک شوید و مغز شما ممکن است بی حس شود و درست زمانی که به آن نیاز دارید، نتوانید تصمیمات منطقی بگیرید.

اما فراموش نکنید که شما تنها نخواهید بود و هر کسی که از نظر جنسی فعال است می تواند به یک بیماری مقاربتی مبتلا شود و متخصصان آموزش دیده ای وجود دارند که وظیفه آن ها کمک به شماست.

ممکن است شما از قبل، تحت مراقبت یک کلینیک سلامت جنسی باشید، اما اگر نه، دسترسی به این خدمات را به تاخیر نیندازید. به احتمال زیاد، بسته به نوع عفونت تحت درمان (معمولا آنتی بیوتیک)، قرار خواهید گرفت. حتی اگر عفونتی که به آن مبتلا می شوید قابل درمان نباشد (مثل HIV). به شما توصیه می شود برای کاهش خطر و عوارض این بیماری، درمان را شروع کنید. همچنین روش های جلوگیری از انتقال بیماری به دیگران، آزمایش های مجدد و چگونگی اطلاع رسانی به دیگران به شما توضیح داده خواهد شد.

در مورد بیماری مقاربتی خود به چه کسی باید اطلاع دهیم؟

باید این مساله را به شریک یا شرکای جنسی خود اطلاع دهید. همچنین باید با هر کس که هر گونه تماس جنسی طی چند ماه گذشته با او داشته اید نیز اطلاع دهید. اما در صورتی که نمی توانید شخصا به این افراد اطلاع دهید، کلینیک های خدمات درمانی این کار را برای شما انجام می دهند.

چگونه می توانم در این مدت از سلامت روان خود مراقبت کنم؟

واکنش افراد مختلف به این رویدادهای زندگی متفاوت است. با این حال، ممکن است در ابتدا وحشت کنید و غرق افکار منفی و احتمالا افسردگی شود. متخصصان، می توانند به شما کمک کنند تا سلامت روان خود را مجددا بازیابید.

احتمالا، در وهله اول می خواهید در مورد شیوه های مراقبتی در مقابل سایر بیماری های مقاربتی اطلاعات کسب کنید و روش هایی که شما را بیشتر در معرض خطر قرار می دهند را مرور کنید. همچنین، نیاز است که روابط خود را مجددا بررسی و ارزیابی کنید به خصوص اگر احتمال دارد که بیماری مقاربتی را از شریک جنسی فعلی خود گرفته باشید.