
شعر درباره وطن از پوهنوال داکتراسدالله حیدری شاعر نامی افغانستان
یکی خـائـن بـه مُـلک داریــم عـزیـزان
کـه بـاشــد شــرم لـوگــر ننـگ افــغــان
بــود چهــل ســاله نـوکــر،دشـمنــان را
سـرش طـاس و دهـانـش مثـل گـرگــان
خودش پست و قدش پست و عمل زشت*
بدون شـک بـود ، شــاگـــرد شــیـطـــان
نـگــردد ســیـر ، زخـونـریـزی بـکـشـور
بــود دائــــم تـلاشــش،قــتـــل انـســــان
حـمـایــت مـیــکـنـد،طـالـب هـمـیـشـــه
بـود داعـش ،ورا چـون جسم و هم جان
هــزاران هـمـوطن گـر،قـتــل نـمـایـنـد
نـیـارد خـم بـه ابــرو،نـســل شـمـــران
بـه هـرجایِ وطـن چون میـرزا الـنگ
بـه صـدهـا بـیگنـاه،گـردنـد شـهـیــدان
تـمــام عـمـــر وی درخــدمــت کـفــــر
تـظــاهـرمـیـکـنـد ، بـاشـــد مـسـلـمـــان
بـه مُـلـک مـا نـمـایـد قــوم پـرســتــی
بود فاشـیـست و بی عـقل، همچو حیوان
الا ای هـمـوطـن،تـا کی تـو خـامــوش؟
نـمــا ایــن جــانــی را، نـــابــود دوران
زلــوثــش پــاک گـــردان مـیـهــنــت را
نــمــا ایـن خـدمـتــت،ازبـهـــر یـــزدان
خـجــالــت مـیـکشــم بـاشـــد وطـنــدار
مــرا ایــن خــائـن عـــاری زوجـــدان
خــدایــا! رحــم کـــن بــرمـلــت مــــا
رهـــائـی ده وطــــن، از شـــر دزدان
بـداری حـیــدری را شـــاد یــارب !
کـه بـیـنـد جـانـیــان ، راهـی نـیـــران
پوهنوال داکتراسدالله حیدری

۵ دیدگاه