اگر شما هم دلتان بچه می خواهد این مطلب را حتما بخوانید !

قانون حمایت از کودکان و نوجوانان بی سرپرست و بدسرپرست مصوب شهریور ماه ۱۳۹۲ در راستای چگونگی اخذ حکم سرپرستی و به عبارتی فرزندخواندگی در حقوق ایران ضوابط و تشریفاتی را انشا می کند.
رویه عملی و تشریفات اخذ حکم فرزندخواندگی یا همان سرپرستی کودکان بی سرپرست یا بد سرپرست در دو شکل قابل تصور است.

چنانچه فرزند مورد نظر از طریق بهزیستی به متقاضی معرفی شود؛

اشخاص واجد شرایط برای گرفتن فرزند خواندگی ابتدا می بایست در سازمان بهزیستی تقاضای خویش را ثبت کنند. ماده ۵قانون مورد اشاره شرایط افرادی را که می توانند سرپرستی کودکان و نوجوانان مشمول این قانون را از سازمان بهزیستی درخواست کنند برشمرده است

1. زن و شوهری که پنج سال از تاریخ ازدواج آنان گذشته و از این ازدواج صاحب فرزند نشده باشند ،مشروط به اینکه حداقل یکی از آنان بیش از ۳۰ سال سن داشته باشد
2. زن و شوهر دارای فرزند مشروط بر اینکه حداقل یکی از زوجین بیش از ۳۰ سال داشته باشد
3. دختران و زنان بدون شوهر نیز میتواند در صورتی که دارای ۳۰ سال باشند منحصراً حق سرپرستی دختران را دارند

بنا به ماده ۶ قانون مذکور درخواست کنندگان سرپرستی می بایست شامل شرایط زیر باشد:

• انجام واجبات و ترک محرمات
• عدم محکومیت جزایی موثر با رعایت مواد مقرر در قانون مجازات اسلامی
• تمکن مالی
• عدم حجر منظور از حجر داشتن عقل معاش و اهلیت استیفاست که در قانون مدنی از آن به توانایی بهره مندی و استیفا از حقوق مالی یاد می شود
• سلامت جسمی و روانی لازم برای تربیت فرزندان که این امر از طریق روانکاوان و مشاوران بهزیستی احراز میشود
• نداشتن اعتیاد به مواد مخدر و مواد روانگردان و الکل
• صلاحیت اخلاقی که این مورد نیز توسط بهزیستی تحقیق و احراز میشود
• عدم ابتلا به بیماری های واگیر یا صعب العلاج
• اعتقاد به یکی از ادیان تصریح شده در قانون اساسی .

حالت دوم،موردی است که متقاضی سرپرستی مدعی است ، طفل را پیدا کرده؛

قانون در این فقره،برای متقاضی فرزندخواندگی تکلیفی مقرر کرده به این مضمون که می بایست این ادعا را در دادگاه ثابت و سپس تشریفات اخذ سرپرستی کودک را طی کند اما رویه عملی در چنین مواقعی برای سرپرستی موقت طفل و اخذ حکم سرپرستی دائم به این قرار است که شخص متقاضی دادخواستی به خواسته صدور حکم سرپرستی موقت و دائم طفل مورد نظر ،به طرفیت اداره بهزیستی و ثبت احوال طرح می کند(پیش از تصویب قانون مورد اشاره،می بایست دادستان هم طرف دعوی قرار می گرفت که به موجب قانون اخیر،نیازی به طرف دعوی قراردادن دادستان نیست)پس از ارجاع درخواست متقاضی به دادگاه (که در رویه عملی دادگاه خانواده صلاحیت رسیدگی دارد)فرم مربوط به طی تشریفات مورد اشاره را با معرفی نامه ای خطاب به بهزیستی به متقاضی تحویل می دهد.

سپس آزمایشات مورد اشاره در قانون،مشاوره های مورد نیاز و...انجام،کارشناس بهزیستی تمکن مالی متقاضی،محل سکونت و اتاق و مکان در نظر گرفته شده برای طفل را بررسی و در نهایت در صورت تایید شرایط متقاضی به وی گواهی مورد نیاز را تحویل تا به دادگاه ارائه دهد.

بابت تضمین آینده ی طفل بنا به نظر قاضی از متقاضی ضمانت مالی مناسب اخذ می شود مانند:انتقال زمین یا ملک به نام طفل/حساب سپرده بانکی/بیمه کردن/تعهد رسمی با مضمون پشتیبانی مالی و...

دادگاه در قالب دستور، اذن سرپرستی موقت طفل مورد نظر را برای شش ماه صادر می کند. در این 6ماه مددکار و کارشناس بهزیستی شرایط طفل را بررسی و در پایان شش ماه در صورت تایید شرایط، گواهی صلاحیت متقاضی به سرپرستی دائم متقاضی را صادر کرده،دادگاه طی حکمی اداره ثبت احوال را مکلف به صدور شناسنامه به نام طفل و درج نام وی در شناسنامه ی متقاضی(اگر متقاضی زن و شوهر باشند در شناسنامه ی هر دو اگر هم متقاضی مجرد باشد در شناسنامه ی وی)کرده،در صفحه ی توضیحات شناسنامه شیوه ی صدور حکم سرپرستی قید می شود.

اگر در خارج کشور زندگی می کنید و تمایل به پذیرش سرپرستی طفل ایرانی دارید؛راهکار آن چیست؟

ماده ۴ قانون مذکور این حق را برای ایرانیان مقیم خارج از کشور نیز لحاظ کرده تا ایشان تقاضای سرپرستی خود را از طریق سفارتخانه و دفاتر حفاظت از منافع ایران به سازمان بهزیستی تقدیم کنند سفارتخانه و دفتر مورد نظر موظف است در اجرای قانون حمایت از کودکان بی سرپرست با سازمان بهزیستی همکاری و سازمان نیز موظف است با حکم دادگاه صالح به درخواست متقاضی رسیدگی کند.تمام تشریفات مورد اشاره تحت نظر سفارت انجام می شود.

سرنوشت شوکه کننده نوزادی که در مسجد رها شده بود!!!

محمدهادی جعفرپور

وکیل‌ پایه‌ یک دادگستری ، عضو‌ کانون‌ و کلای‌ استان فارس ، نویسنده ، محقق و مولف