
ژان ژاک سمپه ، یکی از بزرگترین کارتونیستها و تصویرسازان معاصر جهان، شب گذشته در نود سالگی درگذشت. در این عمر طولانی، با کیفیتی خیرهکننده دست به خلق انبوهی از خلاقانهترین کارتونها و طرحها زد که ذائقه تصویری میلیونها انسان در سراسر جهان را سیراب کرد. شیوه او در پرداخت تصویری موضوعات، سهل و ممتنع بود.
این سادگی از گذر سالها تجربه و استمرار حاصل شده بود که تقلید از آثارش را بسیار دشوار میکرد. با دیدن آثارش، گویی شعرهایی تصویری را مقابل خویش میبینیم. ایده طرحهایش از لحظههای زندگی بود؛ لحظاتی که شاید به دلیل سادگی و پیشپا افتادگی از کنارش به راحتی عبور میکنیم اما برای سمپه به عنوان یکی از غولهای این رشتهی هنری تبدیل به سوژه آثارش میشد.
شاید کسی باور نمیکرد نوجوانی که در دوران تحصیل، از مدرسه اخراج شد، سالها بعد یکی از خلاقترین هنرمندان جهان خواهد شد که گنجینه تصویرگری منحصر به فردی را برای مردم سراسر گیتی به یادگار خواهد گذاشت.
اما آنچه که سمپه را در ذهن میلیونها کودک و نوجوان ماندگار کرد و این آشنایی را سینه به سینه به نسلهای مختلف منتقل کرد، آثاری بود که به واسطه همکاری او به عنوان تصویرگر با گوسینی به عنوان نویسنده در قالب کتابهای محبوب نیکولا کوچولو شکل گرفت. غنای تصویری این مجموعهها به حدی است که بسیاری با طرحهای سمپه، آن کتابها را به یاد میآورند.
کارتونهای سمپه بسیار وَزین به انتقاد میپرداخت و هرگز از این هنر برای به استهزاء کشیدن سوژههایش، استفاده نکرد.
جهان ما شب گذشته یکی از بزرگترین روایتگران تصویری خود را از دست داد و درگذشت سمپه میلیونها دوستدارش را در غمی عمیق فرو برد.