
TON 618 یک اختروش پر نور، با خط جذب گسترده، با صدای رادیویی و حباب لیمان آلفا است که در نزدیکی مرز صورتهای فلکی عصا Venatici و Coma Berenices قرار دارد، با فاصله حرکتی پیشبینی شده تقریباً 18.2 میلیارد سال نوری از زمین فاصله دارد.
از آنجایی که اختروش ها تا سال 1963 شناسایی نشدند، ماهیت این جرم زمانی که برای اولین بار در بررسی ستارگان آبی کم رنگ (عمدتا کوتوله های سفید) که دور از صفحه کهکشان راه شیری در سال 1957 مورد توجه قرار گرفت، مشخص نبود. در صفحات عکاسی که با تلسکوپ 0.7 متری اشمیت در رصدخانه Tonantzintla در مکزیک گرفته شد، "به طور قطعی بنفش" به نظر می رسید و توسط ستاره شناسان مکزیکی Braulio Iriarte و Enrique Chavira به عنوان شماره ورودی 618 در فهرست Tonantzintla فهرست شد.در سال 1970، یک بررسی رادیویی در بولونیا در ایتالیا، تابش رادیویی را از TON 618 کشف کرد که نشان میدهد این یک اختروش است. سپس ماری هلن اولریش طیف نوری TON 618 را در رصدخانه مک دونالد به دست آورد که خطوط گسیلی معمولی یک اختروش را نشان داد. از جابجایی بالای خطوط به سرخ، اولریش استنباط کرد که TON 618 بسیار دور بود و از این رو یکی از درخشان ترین اختروش های شناخته شده بود.
اعتقاد بر این است که TON 618 به عنوان یک اختروش، هسته فعال کهکشانی در مرکز یک کهکشان است، موتور آن یک سیاهچاله بسیار پرجرم است که از گاز و ماده به شدت داغ در یک دیسک برافزایش تغذیه می کند. سن نوری که از اختروش منشا می گیرد 10.8 میلیارد سال تخمین زده می شود. به دلیل درخشندگی اختروش مرکزی، کهکشان اطراف از آن فراتر میتابد و از این رو از زمین قابل مشاهده نیست. با قدر مطلق 30.7-، با درخشندگی 4×1040 وات یا به طرز درخشانی 140 تریلیون برابر خورشید می درخشد و آن را به یکی از درخشان ترین اجرام در جهان شناخته شده تبدیل می کند.مانند دیگر اختروشها، TON 618 دارای طیفی است که شامل خطوط انتشار از گاز خنکتر است که بسیار دورتر از دیسک برافزایش، در منطقه خط گسترده است. اندازه ناحیه خط پهن را می توان از روشنایی تابش اختروشی که آن را روشن می کند محاسبه کرد.شمر و همکارانش از هر دو خط انتشار NV و CIV برای محاسبه عرض خط طیفی Hβ حداقل 29 اختروش، از جمله TON 618، به عنوان اندازهگیری مستقیم نرخ برافزایش و در نتیجه جرم سیاهچاله مرکزی استفاده کردند.
دیدگاه ها