
لاله و لادن بیژنی (۲۷ دی ۱۳۵۱ –۱۷ تیر ۱۳۸۲) دوقلوهای به هم چسبیده ایرانی بودند. این دو پس از عمل جراحی به قصد جداسازی به فاصلهٔ چند ساعت از یکدیگر درگذشتند.
لاله علاقه داشت در تهران بماند و روزنامهنگار شود. لادن علاقهمند بود به شهرستان خودشان برگردد و به وکالت بپردازد. هر دو آنها در رشته حقوق تحصیل کرده بودند.
لاله و لادن در سال ۱۳۵۱ در شهر فیروزآباد استان فارس از پدر و مادری به نام (ملیحه صفری) و (دادالله بیژنی) متولد شدند. پدر و مادر آن دو کشاورز و اهل روستای لهراسب بودند. آنان پس از تولد نوزادان را رها کردند. بعدها بهزیستی نام آنها را لاله و لادن گذاشت.
لاله و لادن پس از تولد در بیمارستان فیروزآباد، به بهزیستی منطقه و از آنجا به بیمارستان نمازی شیراز منتقل شدند و سپس به بیمارستان شهدای تجریش تهران سپرده شدند. دکتر علیرضا صفاییان لاله و لادن را در سال ۱۳۵۴ به فرزندی پذیرفت، برای آنها شناسنامه مجزا گرفت و به خانه خود در حومه کرج برد.
لاله و لادن ۱۵ ساله بودند که از وجود خانواده اصلیشان در شیراز و هویت واقعی خود مطلع شدند.
با اصرار والدین اصلی دوقلوها، مجتمع قضایی تهران از لاله و لادن خواست که در حضور پدر و مادرشان و خانواده صفاییان، یکی از آنها را انتخاب کنند که دختران نپذیرفتند و از آن پس در خانهای مستقل به زندگی ادامه دادند.
لاله و لادن بیژنی در روز ۱۷ تیرماه ۱۳۸۲ بر اثر عوارض بعد از عمل جراحی درگذشتند.
این رویداد از لحظه انتقال دو خواهر از تهران به سنگاپور به دلیل بیسابقه بودن کار، توجه رسانهها همه کشورها را به خود جلب کرده بود و پخش آخرین جملات لادن به زبان انگلیسی بارها از شبکههای تلویزیونی تکرار و باعث توجه جهانیان به این موضوع شده بود و به همین سبب گزارش درگذشت آنان به صورت یک خبر فوقالعاده پخش شد و مردم را در گوشه و کنار جهان متأثر ساخت.
تصویری از لاله و لادن در مسیر مدرسه .