
شعر با واژه نسرین
یارب آن کعبه مقصود تماشاگه کیست
که مغیلان طریقش گل و نسرین منست
شعر در وصف نسرین از حافظ
شعر حافظ در زمان آدم اندر باغ خلد
دفتر نسرین و گل را زینت اوراق بود
شعر حافظ برای نسرین
رسیدن گل و نسرین به خیر و نیکی باد
بنفشه شاد و کش آمد سمن صفا آورد
شعر نسرین حافظ
آنکه رخسار ترا رنگ گل و نسرین داد
صبر و آرام تواند به من مسکین داد
شعر ابوالفرج رونی برای نسرین
جشن فرخنده فروردین است
روز بازار گل و نسرین است
شعر در وصف نسرین از ابوالفرج رونی
پیش رویت در چمن گشتند آب
از خجالت لاله و نسرین همه
شعر با واژه نسرین از سعدی
گر بهار و لاله و نسرین بروید گو مروی
پرده بردار ای بهار و لاله و نسرین من
شعر با واژه نسرین از مولانا
گل از نسرین همی پرسدکه چون بودی در این غربت
همی گوید خوشم زیرا خوشیها زان دیار آمد
شعر سعدی برای نسرین
خورشید و گلت خوانم هم ترک ادب باشد
چرخ مه و خورشیدی باغ گل و نسرینی
شعر عاشقانه در وصف نسرین
بر گل روی تو چون بلبل مستم واله
برخ لاله و نسرین چه تمنا دارم
شعر برای نسرین از فرخی سیستانی
بگو آن توده گل را بگو آن شاخ نسرین را
بگو آن فخر خوبان را نگار چین و ماچین را
شعر کسایی درباره نسرین
بنفشه و گل نسرین و سنبل اندر باغ
به صلح باید بودن چو دوستان نه به کین
شعر در وصف نسرین برای بیو
روی یار است یا گل نسرین
کوی یار است یا بهشت برین رضی الدین آرتیمانی
شعر خواجوی کرمانی برای نسرین
باغ صحرا با سهی سروان نسرین بر خوشست
خلوت و مهتاب با خوبان قو پیکر خوشست
شعر در وصف نسرین از شهریار
به هر زادن فلک آوازه مرگی دهد با ما
خزان لاله و نسرین هم از باد بهاران پرس
شعر با واژه نسرین از نظامی
رخش نسرین و بویش نیز نسرین
لبش شیرین و نامش نیز شیرین
شعر با واژه نسرین از هوشنگ ابتهاج
بهار آمد گل نسریــن نیاورد
نسیمی بوی فروردین نیاورد
شعر با واژه نسرین از نظامی
زان چشمه سیم کز سمن رست
نسرین ورقی که داشت می شست
شعر با واژه نسرین از هاتف اصفهانی
نسیم صبح عنبر بیز شد چون توده غبرا
زمین سبز نسرین خیز شد چون گنبد خضرا
شعر با واژه نسرین از سیمین بهبهانی
شاد زی ای کودک شیرین من
از رخت باغ و گل و نسرین من
شعر با واژه نسرین از خواجوی کرمانی
عقیقست یا لب شیرین عذارست یا گل نسرین
جمالست یا مه و پروین گلاله است یا شب تازی
شعر با واژه نسرین از فرخی
چو بنشست چنان است که از نسرین تلی
چو برخاست چنان است که از سرو تلی
شعر با واژه نسرین از محمد عوفی
رسیده مرتبت رفعت تو بر نسرین
گذشته رایحه سیرت تو از نسرین
شعر با واژه نسرین از خواجوی کرمانی
سنبل بـرانداز از طرف بستان
ریحان بر افشان از برگ نسرین
شعر با واژه نسرین از نظامی
خوی به رخ چون گل و نسرین شده
خرمن مه خوشه پروین شده
شعر با واژه نسرین از لامعی
ظاهر و باطن نارنج همین دان و ترنح
هر دو ضد گل نسرین و خلاف نرگس
شعر با واژه نسرین از ناصر خسرو
چون باغبان برون شد آورد خوی خوگان
برکند بیخ نرگس بشکست شاخ نسرین
شعر با واژه نسرین از اوحدی
اگر ز دوست همین قد و چهره می جویی
زمین پر از گل و نسرین و سرو و شمشادست
شعر مولانا برای نسرین
سوی شورستان روان کن شاخی از آب حیات
چون گل و نسرین بخندان خار غم فرسود را
شعر نسرین از ملک الشعرای بهار
خوی با نسرین و سوسنبر گرفتم کین دو بار
می کنند از روی و از مویت حکایت مر مرا
شعر در مورد نسرین برای پروفایل
گر به خان ام بگذری بینی به پیشش مرز گل
چون گیا پیچیده بر نسرین و سیسنبر مرا
شعر پروین اعتصامی درباره نسرین
ز نرگس دل ز نسرین سر شکستند
ز قمری پا ز بلبل پر شکستند
شعر برای نسرین
مثل نرگس رعنا به عینه گویی
که در چمن به تماشای لاله و نسرین سلمان ساوجی
شعر قاآنی درباره نسرین
هر کجا قامت او تا گذری شمشادست
هرکجا طلعت او تا نگری نسرینست
شعر نسرین از سنایی
زهی سوسن زهی نسرین بنامیزد بنامیزد
میان مجلس عشرت ز کم گویی و خوشخویی
شعر فروغی بسطامی در وصف نسرین
نسرین رخ و بنفشه خطت
بی رنگ نموده نوبهاران را
