در قسمت سوم این مقاله قصد داریم که مروری بر آخرین اختلالات مغزی نادر و البته ترسناک در جهان داشته باشیم.
توهم کوتارد / مردهای متحرک
این اختلال روانی ترسناک باعث می شود که فرد مبتلا باور کند که مردهای متحرک (به معنای واقعی کلمه همان زامبی) یا یک روح است و بدنش در حال پوسیدگی است و تمام خون و اندام های داخلی خود را از دست داده است. به طور کلی احساس پوسیدگی بدن معمولاً بخشی از این توهم است و نباید تعجب آور باشد اگر بدانید که بسیاری از مبتلایان به هذیان کوتارد از افسردگی شدید یا افسردگی شیدایی رنج میبرند. حتی جالب است بدانید که در برخی موارد، این توهم باعث می شود که فرد درگیر از گرسنگی بمیرد.
این اختلال وحشتناک برای اولین بار در سال 1880 توسط ژول کوتارد متخصص مغز و اعصاب توصیف شد، اگرچه، توهم کوتارد بسیار نادر است، اما شناخته شده ترین مورد مربوط به آن در هائیتی اتفاق افتاده است. جایی که مردی کاملاً متقاعد شده بود که بر اثر ایدز مرده و در جهنم است.
سندرم دیوژن / سندرم شلختگی
سندرم دیوژن، یا سندرم شلختگی یک اختلال شخصیتی است که موجب خود غفلتی مفرط، شلختگی خانگی، جامعهگریزی، بیتفاوتی، انباشتن ناخواسته زباله و حیوانات به همراه عدم شرمندگی میشود. همچنین علاوه بر انباشتن غیرقابل کنترل، افراد مبتلا به سندرم دیوژن اغلب از خود و افرادی اطراف خود کاملا غافل و بیتفاوت هستند. این بیماری در میان سالمندان، افراد مبتلا به زوال عقل، کسانی که سابقه بیماری روانی دارند و افرادی که در مقطعی از زندگی خود رها شده اند یا فاقد محیط پایداری مانند خانه بوده اند بسیار شایع است.
اختلال تجزیه هویت /اختلال چند شخصیتی
اختلال هویت تجزیهای (DID)، که قبلاً به عنوان اختلال چند شخصیتی هم شناخته میشد، یک بیماری روانی وحشتناک است که در فیلمها و برنامههای تلویزیونی بیشماری هم گنجانده شده است، اما باید بدانید که حقیقا سوءتفاهم شده است. به طور کلی، کمتر از 0.1٪ از افرادی که ازاین نوع اختلال با 2-3 هویت مختلف (و گاهی اوقات بیشتر) رنج میبرند. درواقع انجمن روانپزشکی آمریکا توضیح می دهد که اغلب قربانیان اختلالات تجزیهی هویت از مشکلات حافظه، هویت، عواطف، ادراک، رفتار و احساس خود رنج می برند. مبتلایان به اختلال چند شخصیتی قادر به زندگی عادی نیستند بنابراین معمولاً در موسسات روانپزشکی زندگی میکنند.
اختلال ساختگی / وسواس
این اختلال روانی ترسناک با وسواس در مورد بیمار بودن مشخص می شود. در واقع، اکثر افراد مبتلا به اختلال ساختگی عمداً خود را بیمار می کنند تا تحت درمان قرار گیرند! گاهی، مبتلایان به سادگی وانمود میکنند که بیمار هستند، حیلهای که شامل داستانهای مفصل، فهرستهای طولانی از علائم و پریدن از بیمارستانی به بیمارستان دیگر است. چنین وسواسی در مورد بیماری اغلب ناشی از آسیب های گذشته یا بیماری روانی جدی است. این بیماری کمتر از 0.5 درصد از جمعیت عمومی را تحت تاثیر قرار می دهد در حالی که هیچ درمانی برای آن وجود ندارد.
- برچسبها
- اختلال
- بیماری روانی
۲ دیدگاه