وضو گرفتن بعد از انجام غسل جنابت چه حکمی دارد؟
این غسل که در پی خروج منی و یا مقاربت و زناشویی بر عهده زن و مرد می آید و بدون پیش آمدن یکی از این دو سبب معقول و منشأ اثر نیست، گاه از روی احتیاط نیز انجام می شود. از خصوصیات و احکام غسل جنابت آن است که کفایت از وضو می کند و با آن می توان هر عبادت و عملی که نیاز به وضو دارد را انجام داد.
واضح و روشن است که کفایت از وضو در صورتی است که غسل جنابت به واسطه سبب قطعی انجام شده باشد نه از روی احتیاط.
با توجه به این مقدمه، سؤال این است که:
این درست است که برای انجام دهنده غسل جنابت وضو گرفتن لازم نیست و همان غسل کفایت از وضو نیز می کند اما اگر بخواهد قبل از ارتکاب عملی که مبطل وضو است وضو بگیرد چطور؟ این عمل چه حکمی دارد؟ آیا همانند تجدید وضو یعنی وضو گرفتن کسی که وضو دارد، جایز است و مستحب؟ یا که این مورد روایت و حکم خاص داشته و ممنوع و حرام می باشد؟ ...
توضیحات کارشناس:
غسل جنابت فی نفسه مستحب است لیکن از آنجا که صحت عبادتهایی نظیر نماز، روزه و طواف؛ و جواز اموری مانند مسح آیات قرآن و توقف در مساجد منوط و مشروط به آن است، از این حیث جزء غسلهای واجب شمرده میشود.
این غسل که در پی خروج منی و یا مقاربت و زناشویی بر عهده زن و مرد میآید و بدون پیش آمدن یکی از این دو سبب معقول و منشأ اثر نیست، گاه از روی احتیاط نیز انجام میشود.
از خصوصیات و احکام غسل جنابت آن است که کفایت از وضو میکند و با آن میتوان هر عبادت و عملی که نیاز به وضو دارد را انجام داد. واضح و روشن است که کفایت از وضو در صورتی است که غسل جنابت به واسطه سبب قطعی انجام شده باشد نه از روی احتیاط.
با توجه به این مقدمه، سؤال این است که:
این درست است که برای انجام دهنده غسل جنابت وضو گرفتن لازم نیست و همان غسل کفایت از وضو نیز میکند اما اگر بخواهد قبل از ارتکاب عملی که مبطل وضو است وضو بگیرد چطور؟ این عمل چه حکمی دارد؟ آیا همانند تجدید وضو یعنی وضو گرفتن کسی که وضو دارد، جایز است و مستحب؟ یا که این مورد روایت و حکم خاص داشته و ممنوع و حرام میباشد؟
در کتاب "العروة الوثقى مع تعالیق الإمام الخمینی؛ ص: 139" فرعی به شرح ذیل آمده است:
مسألة 11: فی الموارد التی یکون الاحتیاط فی الجمع بین الغسل و الوضوء، الأولىٰ أن ینقض الغسل بناقض- من مثل البول و نحوه- ثمّ یتوضّأ؛ لأنّ الوضوء مع غسل الجنابة غیر جائز و المفروض احتمال کون غسله غسل الجنابة.
این مسأله که نظر حضرت امام (س) نیز مطابق با متن آن است، نظر به مواردی دارد که به اقتضای احتیاط، بر مکلف لازم است هم غسل جنابت انجام دهد و هم وضو بگیرد. جواب پرسشی که در پی پاسخ آن هستیم به مناسبت و در ضمن همین مسأله ذکر شده است.
عمل و رفتار احتیاطی به گونهای است که در آن تمام احتمالات مدّ نظر قرار میگیرد به نحوی که با فرض قرار دادن هر احتمالی وظیفه شرعی مکلف انجام یافته باشد.
از موارد احتیاط آنجایی است که رطوبتی از انسان خارج شود که یقین دارد یا بول است و یا منی؛ به این معنا که حسب موازین، مایع خارج شده بیرون از دائره این دو نیست اما کدام یک؟ این نکته معلوم نمیباشد و چون تردید در سبب به طور قهری منجر به تردید در مسبب و وظیفه میگردد لذا وظیفه چنین کسی که با خروج رطوبت مشتبه مواجه است نیز اجمالا یا وضو گرفتن است یا غسل جنابت.
وقتی گفته میشود چنین شخصی باید احتیاط کند مقصود این است که باید هم غسل جنابت انجام دهد و هم وضو بگیرد. در این صورت اگر منی بوده باشد غسل جنابت بر طرف کننده آن خواهد بود و اگر بول بوده است وضو آن را چاره میکند، لیکن این تمام مطلب نیست. زیرا از نظر صاحب عروه نکتهی دیگری هم هست که باید در این عمل احتیاطی مورد ملاحظه قرار گیرد.
آیا میشود غسل حیض و جنابت را با هم انجام داد؟
وی میگوید اگر کسی بعد از غسل جنابت احتیاطی وضو بگیرد، هر چند طهارت را یقینا تحصیل میکند اما کارش از جهت دیگری خلاف احتیاط است. بنابر این احتیاط کامل به این است که احتیاط و جمع بین غسل و وضو به یکی از دو شکل زیر انجام شود. یا باید وضو را قبل از غسل انجام داد و یا بین غسل جنابت احتیاطی و وضو بعد از آن، مرتکب ناقض وضو مانند بول کردن و ... باید شد.
صاحب عروه دلیلی برای چرایی گفته خویش ذکر میکند که متضمن پاسخ پرسش مورد بحث ما نیز هست. وی تصریح دارد که این بدان دلیل است که:
دیدگاه ها