مارمولکی که با کیسه هوای روی سرش یک ربع زیر آب می ماند!
Anolis aquaticus قادر است برای مدت طولانی در زیر آب نفس بکشد تا از دست شکارچیان فرار کند. به نظر می رسد که این گونه ممکن است یک سیستم تنفسی زیر آب تشکیل داده باشد که از یک حباب هوای بازیافتی تشکیل شده است که به سر آنول می چسبد.
به گفته استادان دانشگاه بینگهمتون، دانشگاه ایالتی نیویورک، گونههای مارمولک کاستاریکا ممکن است ویژگیهای غواصی را ایجاد کرده باشد که به آن اجازه میدهد به مدت 16 دقیقه زیر آب بماند.
لیندسی سویرک، استادیار پژوهشی علوم زیستی، مستند کرد که آنول آب (Anolis aquaticus) قادر است برای مدت طولانی زیر آب نفس بکشد تا از دست شکارچیان فرار کند. به نظر می رسد که این گونه ممکن است یک سیستم تنفسی زیر آب تشکیل داده باشد که از یک حباب هوای بازیافتی تشکیل شده است که به سر آنول می چسبد.
Swierk می گوید: «غواصی در زیر آب و ماندن در آنجا برای مدت طولانی یک استراتژی ضد شکارچی برای آنول های آبی است. این مارمولکها خیلی سریع نیستند و پناه بردن به آب گزینه بسیار موثری است. من فکر میکنم که هرگونه سازگار تنفسی زیر آب در آنولهای آبی برای طولانیتر شدن مدت زمانی که آنها میتوانند در پناهگاه زیر آب خود بمانند، ایجاد میشود.»
این رفتار منحصربهفرد برای اولین بار توسط Swierk در ویدیویی ثبت شد که نشان میدهد آنول در حال بازدم و تنفس مجدد یک حفره هوا در زیر آب است. Swierk اولین بار زمانی متوجه این گونه شد که در امتداد رودخانه های کوهستانی در کاستاریکا قدم می زد و مشاهده کرد که مارمولک ها در زیر آب شیرجه می زنند و برای مدت طولانی در زیر آب می مانند. تجزیه و تحلیل بیشتر معده مارمولک ها نشان داد که آنها برخی از حشرات را می خورند که عمدتاً در زیر آب یافت می شوند و اشاره می کند که این گونه ممکن است به دلایلی غیر از اجتناب از شکارچیان در زیر آب شیرجه بزند.سویرک گفت که او معتقد است که مارمولک ممکن است در حال استخراج اکسیژن از این حباب ها باشد.
من فکر میکنم که ممکن است برخی از حفرههای هوای اضافی در اطراف سر و گلوی آنله محبوس شده باشند، و استنشاق و بازدم حباب هوا امکان داد و ستد هوای تازه را در میان این حفرههای هوا فراهم میکند و به آنول اجازه میدهد تا هوا را در خود عوض کند. علاوه بر این، ممکن است حباب هوا در خلاص شدن از شر دی اکسید کربن آنول نقش داشته باشد. من گمان می کنم که ممکن است سازگاری های مورفولوژیکی وجود داشته باشد، یعنی شکل بالای سر آنول، که به یک حباب بزرگ هوا اجازه می دهد تا از شر دی اکسید کربن خلاص شود.آزمایشگاه Swierk قصد دارد چندین نوع تحقیقات بعدی را در مورد مشاهدات تنفس حباب انجام دهد، به این امید که به سوالات مربوط به عملکرد ضد شکارچی تنفس حباب هوا در میدان، چگونگی تاثیر شکل سر آنول بر تشکیل حباب و فیزیولوژی زیربنایی بپردازد.
سویرک میگوید: «اگر تحقیقات آینده نشان دهد که این رفتار تنفس مجدد تطبیقی است، پس من تصور میکنم که این یک ویژگی است که در طول زمان تکامل یافته و به آنولهای آبی و شاید گونههای مشابه آنول اجازه میدهد تا در زیستگاههای آبی خود رشد کنند.»در اینجا می توانید کلیپی از این مارمولک را ببینید.
دیدگاه ها