کاشت و پرورش آلوئه ورا معجزه آسا برای شما عزیزان و کاربران محترم مجله دلگرم قرار داده ایم , امیدواریم مورد قبول شما واقع شود.
آلوئه ورا گیاهی علفی و از راسته ی مارچوبه ای ها و بی ساقه دارای برگ های نیزه ای ، گوشتی و با لبه های دانه دار است . رنگ آن سبز خاکستری می باشد .گل های آن بر روی سنبله ای می روید که گاه تا نود سانتی متر درازا دارد .
آلوئه ورا گیاهی چند ساله از خانواده سوسن (lily family ) و بومی افریقا و مناطق مدیترانه ای است و از دیر باز در مناطق خشک _ گرمسیری جهان هم به عنوان گیاه زینتی و هم گیاه درمانی کشت می شود .
کاشت و پرورش آلوئه ورا معجزه آسا
دویست و چهل گونه مختلف از آلوئه ورا وجود دارد که تنها چهار نوع از آن دارای ارزش غذایی است . گیاه آلوئه ورا بواسطه برگ های کلفت آبدار و کوزه مانند خود مشخص می شود . مراقبت از گیاه آلوئه همانند گیاه کاکتوس است.
طریقه تکثیر وپرورش گیاه آلوئه ورا بسیار آسان است. با اینکه گونه های این گیاه هر کدام بومی مناطق مختلفی هستند. لیکن می توانند در محیطهای مشابه زندگی کنند. معمولا تکثیر گیاه از طریق بذر، قلمه، پیوندو کشت مجدد پاجوشهای گیاه صورت می گیرد.
پیوند:
آلوئه ورا مانند سایر گیاهان به طریق پیوند تکثیر می گردد بهترین موقع پیوند زدن در حین فصل رشد است در این موقع گیاه قوی بوده و دارای شیره گیاهی کافی جهت پیوند و اتصال است. در ضمن می توان به صورتهای مختلف گیاه را پیوند زد.
قلمه:
یکی دیگر از طرق تکثیر گیاه آلوئه ورا(آلوورا) قلمه است. قلمه ها را معمولا از سر ساقه یا از قسمتی از ساقه که دارای جوانه برگی است انتخاب می کنند .
میتوان از قلمه ها ی برگ نیز جهت تکثیر استفاده کرد. برای این کار برگهای گوشتی را به قطعات کوچک تقسیم کنید. بعد سر شاخه ها را با علامتی مشخص کرده (برای جلوگیری از وارونه کاشتن) به منظور خشک شدن انها را مدت یک هفته در سایه قرار دهید. پس از آن ته هر قلمه را در خاک داخل کنید.
برای بدست آوردن نهالهای زیاد میتوان بذور این گیاهان را در جعبه و یا خزانه کشت کرد. لیکن اگر تعداد کمی نهال نظر باشد بایستی از گلدانهای کم عمق استفاده کرد.
پاجوشها:
کاشت پاجوشها یا جوانه های کوچک موجود در کنار شاخه اصلی یکی دیگر از روشهای تکثیر است. چون این گونه از گیاهان جوانه های کوچک در کنار شاخه اصلی تولید می کند میتوان به راحتی آنها را از مادر جدا کرد و ریشه دار ساخت .
پاجوشها از تنه اصلی تغذیه می کنند ودارای رنگ سبز روشن هستند در صورت قطع برگهای پایه اصلی به علت وجود پاجوش گیاه به صورت افقی رشد خواهدکرد این گیاه می تواند حتی چندین سال بدون نیاز به تعویض گلدان به رشد خود ادامه دهد. زیرا پاجوش تولید می کند بنابراین تعویض گلدان زمانی ضروری به نظر می رسد
برای استفاده از پاجوشها به عنوان تکثیر باید آنها را هنگامی که به نسبت کافی رشد کردند در مرحله اول در گلدانها کاشته و به مقدار کافی آبیاری نمود
کشت بافت:
در این روش کشت بافت با به دست آوردن سلولهای بنیادی گیاه و تمایز آنها امکان تولید یک گیاه کامل به وجود میآید به این صورت که در روش کشت بافت گیاهآلوئه ورایک بخش کوچکی از سلولهای انتهایی در حال تکثیر گیاه کشت داده میشود و گیاه کامل بدست میآید از بارزترین مزیتهای روش کشت
بافت سرعت بخشیدن به تکثیر (در حدود 50 الی 200 برابر) کنترل ژنتیکی گیاه، تولید گیاهان همسان و دارای ثبات ژنتیکی و تغییر نکردن خواص آن ، کنترل آلودگیها و بیماریها بازدهی اقتصادی بالا میباشد.
از آنجا که گياه دارويي آلوئه ورا داراي کاربرد گسترده اي در صنايع دارويي، آرايشي و غذايي مي باشد دست يابي به اين فناوري در کشت، بازدهي اقتصادي بسيار بالايي دارد، زيرا در روش طبيعي تکثير گياه آلوئه ورا، هر 6 ماه فقط يک تا سه گياه جديد توليد مي شود، اما در اين روش در مدت مشابه حداقل صد گياه جديد توليد مي شود.
فواصل کاشت:
بهترین فاصله کاشت بین بوته های گیاه 60 الی 90 سانتیمتر می باشد.
دوره آبیاری:
سیستم آبیاری:
مناسبترین روش آبیاری سیستم فارو( ایجاد پشته های خاک در فواصل معین و کاشت گیاه روی این پشته ها) می باشد.و در کشت های گلخانه ای سسیتم آبیاری قطره ای میباشد.
نیاز آبی:
برای تولید یک کیلوگرم از این گیاه حدود `150ml آب مورد نیاز می باشد.
روش کاشت:
بسته به شرایط نگهداری 4تا6 ماه
زمان مناسب برای کاشت در خزانه:
اواخر تابستان اقدام به جداسازی و کاشت پاجوش ها می شود مقدار پاجوش مورد نیاز کاشت در یک هکتار زمین 25 هزار پاجوش است.
سن گیاه برای مصرف:
اغلب مردم به اشتباه این تصور را دارند که هرچه گیاه مسن تر باشد(3تا4 سال) قدرت نیروی بالقوه بیشتری جهت مداوا خواهد داشت در واقع به این صورت نیست
زمان برداشت:
حدود 8 ماه پس از کاشت پاجوش بسته به اندازه و کیفیت پاجوش های کشت شده و به صورت قطع برگهای خارجی از قاعده
مدت زمان مورد نیاز برای بلوغ آلوئه ورا:
برای اینکه این گیاه به طور کامل بالغ شود 18 تا 24 ماه وقت لازم می باشد.
عملیات پس از برداشت:
انتقال سریع برگها توسط کانتینرهای یخچال دار به محل فرآوری یا شستشوی برگها و خارج کردن ژلها از برگ و انتقال سریع به کارخانجات فراوری
دقت های لازم در عملیات برداشت:
فقط برگهای بیرونی گیاه که بیش از 20 تا 25 سانتی متر طول دارند باید برداشت شوند. باید دقت نمود که ماده زرد رنگی که از سلولهای محل قطع
مراقبت ویژه در زمان برداشت:
آبیاری منظم سبب افزایش میزان ژل می شود اگر گیاه از نظر آب در تنگنا باشد میزان آلوئین وآمودین ژل افزایش یافته و مزه ژل کمی تلخ تر شده و رنگ آن مایل به قهوه ای می شود.
میزان عملکرد و محصول برداشتی از هر هکتار در سال:
برداشت از این گیاه معمولا 4 مرتبه در سال می باشد و از هر گیاه در هر بار حدود3 برگ برداشت می شود بطور کلی یعنی 12 برگ از هر گیاه در سال تناژ برداشتی در هر هکتار در سال بین 120 تا 200 تن می باشد.
اندام مورد استفاده:
اندام مورد استفاده این گیاه برگهای کاملا رشد کرده آن می باشد می توان یک یا چند برگ از گیاه را قطع کرد که به یقین هیچ اشکالی در مکانیسم رشد گیاه بوجود نخواهد آمد
زیرا یک قانون کلی برای تمام گیاهان وجود دارد که برگهای پایین گیاه از نقطه نظر انجام اعمال حیاتی نسبت به برگهای فوقانی کم اهمیت تر هستند هرچند که باید برای این گیاه اضافه کنیم که برگهای تحتانی نیروی بالقوه مداوای بیشتری دارند.
دگرگونی در رشد:
بطور کلی خللی که دررشد گیاه بوجود می آید بسیار متنوع است ولی از آنجائیکه این گیاه به مراقبت های خیلی تکنیکی احتیاج ندارد دانستن یک دسته اطلاعات کلی می تواند در رفع مشکلی که برای گیاه به وجود می اید موثر باشد.
اقلیم مورد نیاز گیاه:
این گیاه بومی مناطق گرمسیری و استوایی است و برای رشد بهینه به نور خورشید نیاز دارد. هوای گرم و کمی سایه را دوست داشته و دمای زیر صفر را تحمل نمی کند و بنابراین در مناطقی که درجه حرارت هوا تا زیر صفر درجه نزول می کند نمی تواند
دامنه انتشار:
این گیاه بومی آفریقا است. در قرن هفدهم میلادی کشت آن در جزایر باربادوس و در قرن هجدهم در جزایر آنتیل متداول گردید.امروزه در جزایر کشورهای هندوستان ، اندونزی،جاما ئیکا، مکزیک، تگزاس،وجزایر قناری کشت می شود
نیازهای اصلی غذایی:
عناصر غذایی مورد نیاز شامل 45-55 کیلو گرم فسفر، 55- 65 کیلوگرم ازت و 45-35 کیلوگرم پتاس در هکتار می باشند.
بافت خاک مناسب برای رشد:
آلوئه در هر نوع خاکی، قابل کشت است و خاک شنی لوم با زهکشی بالا ،بهترین بستر کشت برای آن می باشد.
نیاز کودی:
خاک مورد نیاز این گیاه باید اسیدی باشد و به عنوان مکمل می توان مقداری نیتروژن به فرمهای مختلف به خاک اضافه کرد.برای مثال می توان از نیترات آمونیم، یک بار در سال و هربار به میزان 136 کیلو گرم در هکتار استفاده کرد.
PH مورد نیاز:
حدود 6/5 اما اسیدیته تا 8/5 را نیز تحمل می کند.
نور وحرارت:
این گیاه در مقابل نور مستقیم و تابش زیاد آفتاب حساس است. از خود واکنش نشان داده و بر گهایش به رنگ قهوه ای درمی آید.
آفات و امراض:
آمار به دست آمده نشان داده است که کشت این گیاه در موطن اصلی خود با هیچگونه آفت و بیماری قابل ملاحظه ای مواجه نبوده است ولی در شرایط نامساعد محیطی که باعث ضعیف شدن گیاه و کم شدن مقاومت میشود
نکته :
در مکان های گرم ، گیاهان آلوئه ورای تحت کشت بیرون از محیط خانه گل های زیبایی تولید می کنند که دارای ساقه بلندی می باشد و در رنگ های متنوعی وجود دارد اما اگر آلوئه ورا بعنوان گیاه آپارتمانی کاشته شود ، شکوفه نخواهد داد .
دیدگاه ها