دلگرم
امروز: پنج شنبه, ۰۹ فروردين ۱۴۰۳ برابر با ۱۷ رمضان ۱۴۴۵ قمری و ۲۸ مارس ۲۰۲۴ میلادی
درمان بیماری دیستمپر سگ
60
زمان مطالعه: 7 دقیقه
همه چیز در مورد بیماری دیستمپر سگ/با این بخش از دلگرم همراه باشید تا با بیماری دیستمپر سگ آشنا شوید.

همه چیز در مورد بیماری دیستمپر سگ

با این بخش از دلگرم همراه باشید تا با بیماری دیستمپر سگ آشنا شوید.

بیماری دیستمپر

دیستمپر چیست؟

بیماری دیستمپر سگ یا Canine distemper virus یک بیماری ویروسی است كه عمدتا بر ریه ، روده و سیستم عصبی سگ تاثیر میگذارد.این بیماری بعد از هاری دومین بیماری کشنده ویروسی در سگها است .ویروس به صورت مسری و در اثر تماس مستقیم و نزدیک از سگی به سگ دیگر انتقال پیدا میكند.ویروس دیستمپر به راحتی توسط ضد عفونی كنندها معمولی در محیط از بین میرود .این ویروس در گرمای محیط در عرض چند دقیقه كشته شده اما میتواند در دمای نزدیك به یخ زدگی تا هفته ها دوام بیاورد.

دیستمپر یکی از بیماری های تب دار و بسیار مسری سگها و سایر گوشتخواران سگ سان بوده که گسترش جهانی دارد .ویروس دیستمپر در مقایسه با سایر ویروس هایی که در سگها بیماری ایجاد می کند ، ابتلا و مرگ و میر بیشتری را سبب می گردد . بروز بیماری در سگهای جوان 3 تا 6 ماهه که از ایمنی کامل و فعالی برخوردار نمی باشند بیشتر مشاهده می شود . تنها ویروس هاری در میان سایر ویروس هایی بیماری زا در سگ میزان کشندگی بیشتری از ویروس دیستمپر دارد .

********************************************

عامل بیماریزاویروس Canine Distemper

به خانواده پارامیکسوویریده تعلق داشته و از نظر طبقه بندی ، این ویروس به جنس Morbilli virus تعلق دارد . روش های معمول و رایجی که به منظور تمیز و ضد عفونی کردن کلینیک دامپزشکی و لانه ی سگها مورد استفاده قرار می گیرد ، می توانند ویروس موجود در سطوح مختلف و اجسام بی جان را از بین ببرند . در آب و هوای گرم و در صورتی که سگ مبتلا از لانه خارج شود ، ویروس قادر به ادامه ی حیات در لانه نمی باشد . در محیط سرد و در طول فصل زمستان ، ویروس برای مدت بیشتری زنده می ماند . ویروس نسبت به اشعه ی ماوراء بنفش حساس است . اما استفاده از لامپهای جرم کش در بیمارستان های دامپزشکی و لانه ی سگها جهت کنترل انتشار این ویروس از ارزش محدودی برخوردار است .

********************************************

علت بیماری دیستمپر سگ


این ویروس به سرعت در اثر نور آفتاب ، حرارت و مواد ضد ویروسی از بین می رود. این ویروس با حمله به گلبولهای سفید و تأثیر گذاشتن بر روی سیستملمفافی باعث ازپا افتاده حیوان می شود. در سرما بخوبی دوام می آورد و اکثراً در فصول پاییز و زمستان پدیدار می شود.

********************************************

میزبان بیماری ویروس دیستمپر

بیماری سگ

در تمامی جهان مشاهده می شود. غالباً توله های 3 تا 6 ماه را درگیر می کند و بیشترین آمار مرگ و میر را می دهد. اما سگهای مسن تر که واکسیناسیون نشده اند نیز در خطر ابتلا هستند. در سگهای مسن تر اغلب موارد خفیف تر رخ می دهد. این ویروس سایر حیوانات از دسته سگ سانان را نیز مانند راکون ها ، پانداهای قرمز ، راسوها و گورکن ها درگیر می کند. اخیراً شناسایی شده که این ویروس در بدن گربه سانان بزرگ جثه مانند شیر نیز نوسعه داده می شود. گرازهای وحشی نیز این بیناری دیده می شود. گزارش شده که این ویروس می تواند در بدن انسان نیز بدون هیچ علامت و بیماری دوام بیاورد. این بیماری در گربه ها وجود ندارد. اما ویروس مشابه آن به نام پانلوکوپنیا (Panleukopenia)

بیماری سگ

جریان انتقال بیماری ویروس دیستمپر

به سرعت از طریق ذرات دفع شده در عطسه و سرفه انتقال می یابد و بعد غدد لمفافی را تحت تأثیر قرار می دهد. در مدت 2 تا 5 روز کل بدن گرفتار می شود و در روز 6 تا 9 ویروس در خون دیده می شود. سیستم تنفسی ، گوارشی و در آخر سیستم عصبی حیوان را درگیر می کند. این بیماری غالباً در توله های مسن تر که مدت پادتن مادری در بدن آنها به اتمام رسیده ، دیده می شود. ویروس همه سیستم بدن را درگیر م یکند. یک هفه بعد از ابتلا به بیماری ریزش موی شدید شروع می شود. این ویروس بیرون از بدن میزبان در محیط به سرعت از بین می رود و در عرض 3 الی 6 روز از شروعش ، علائمش ظاهر می شود. در روز هفتم تب و افسردگی شدید در حیوان ظاهر می شود. اگر حیوان حدود 2 هفته دوام بیاورد ، کم کم بدن آنتی ویروسی بر علیه این بیماری تشکیل می دهد و احتمال زنده ماندن بیشتر وجود دارد.

از دیگر علائم آن چرک در اطراف چشم ، بی اشتهایی و پوسته پوسته شده کف پاها می باشد. دیستمپر بیماری هزار چهره است و در هر حیوان به یک نوع ظاهر می شود. حتی ممکن است در سگهای مسن بسیار خفیف باشد و علائمش روئیت نشود. درسگهای مبتلا اکثراً حمله به سیستم عصبی موجب مرگ می وشد.کم شدن آب بدن ، بی اشتهایی و اسهال از دیگر علائم دیستمپر است.تلو تلو خوردن و عطسه های شدید علائم انتقال این ویروس به سیستم عصبی است. بعضی سگها در اثر حمله ویروس به شبکه چشم نابینا می شوند. برخی دچار مشکل در را رفتن می شند. پوسته پوسته شدن و خشکی بینی نیز دیگر علائم است. بدن حیوان درگیر بعد از روز دهم شروع به تولید آنتی بادی و مبازه با این ویروس می کند و حیوانی که مقاوم بادش و دوام بیاورد برای سالها حتی تا آخر عمر نسبت به این بیماری مقاوم می شود.

********************************************

پیشگیری:

این بیماری به شدت کشنده و مسری است اما با واکسیناسیون کامل تا حد بسیار زیادی محدود می شود. بهتر است در صورت تهیه حیوان جدید با سن کم (توله های 30 تا 90 روزه) حتما پیش از واکسیناسیون بهتر است از کیتهای آماده یا درصورت نیاز از آزمایشات پیشرفته جهت حصول اطمینان از عدم وجود ویروس در بدن حیوان استفاده نمود. در صورتی که توله های زیادی کنار هم نگه داشته شوند با بروز نخستین نشانه ها بهتر است بلافاصله حیوان مبتلا قرنطینه و جدا از بقیه نگه داشته شود. ویروس دیستمپر کشنده است اما با شوینده های رایج نظیر ساولون و سفید کننده ها از بین می رود لذا پیش از ورود توله ها بخصوص توله های غیر ایمن و واکسن نخورده به محل مشکوک، باید محل جدید به خوبی ضدعفونی شود. این ویروس تا مدتها (حدود یک ماه) از حیوانات مبتلای بهبود یافته دفع می شود و همچنان حیوان باید قرنطینه شود.

********************************************

درمان دیستمپر


متأسفانه هیچ دارویی بر علیه بیماری دیستمپر وجود ندارد. این ویروس تمامی سطوح ریه ها و امعاء و روده را تحت تأثیر قرار می دهد. داروهایی برای کاهش اسهال در حیوان تجویز می شود. کمبود آب بدن که به دنبال آسهال به وجود می آید را می توان توسط سرم های وریدی تا حدی کنترل نمود. همچنین می توان از ویتامینهای تزریقی و سرم های غذایی برای سگهای ضعیف شده که توانایی خوردن غذا را ندارند ، استفاده نمود.

********************************************

زمان واکسیناسیون:

سگی که از این بیماری جان سالم بدر برد تا آخر عمر نسبت به دیستمپر مصون می ماند. معمولاً توله ها را باید در سن 7-6 هفتگی واکسیناسیون کرد (واکسنی که از ترکیب ویروس زنده ضعیف شده دیستمپر و سرخک بوجود می آید).

********************************************

راههای دیگر کنترل بیماری:

باید سگهای مبتلا را کاملاً از سایرین جدا نگهداری کرد و محیط را با مایع سفید کننده (وایتکس) به نسبت 1 به 20 ضد عفونی کرد. سالها پیش نظریه عمومی براین بود که ویروس دیستمپر می تواند انسان را نیز درگیر نماید. اما تحقیقات طی 15 سال گذشته کاملاً این نظریه اشتباه را رد نمود.

********************************************

گردآوری شده مجله اینترنتی دلگرم

مرجان امینی



این مطلب چقدر مفید بود ؟
4.3 از 5 (60 رای)  

دیدگاه ها

اولین نفر برای ثبت دیدگاه باشید !


hits