دلگرم
امروز: جمعه, ۱۰ فروردين ۱۴۰۳ برابر با ۱۸ رمضان ۱۴۴۵ قمری و ۲۹ مارس ۲۰۲۴ میلادی
اعمالی که نماز را باطل می کند

چه چیزهایی نماز را باطل می کند

اعمالی که نماز را باطل می کند
9
زمان مطالعه: 9 دقیقه
چه چیز هایی نماز را باطل می کند؟ نماز با گفتن "الله اکبر" آغاز می شود، گفتن "الله اکبر" در آغاز نماز به معنای جدایی از غیر خدا و پیوستن به اوست.اعلام بزرگی پروردگار و دوری جستن از تمام قدرتهای دروغین است.

چه چیز هایی نماز را باطل می کند؟

نماز با گفتن "الله اکبر" آغاز می شود، گفتن "الله اکبر" در آغاز نماز به معنای جدایی از غیر خدا و پیوستن به اوست.اعلام بزرگی پروردگار و دوری جستن از تمام قدرتهای دروغین است.

پرسش و پاسخ هایی در مورد باطل شدن نماز

واژه صلاة (نماز) به همراه مشتقاتش 98 بار در قرآن تکرار شده است و چنان جایگاه ممتازی دارد که در بسیاری از آیات به عنوان مهمترین و اولین عمل فردی و اجتماعی مؤمنین در کنار ایمان ذکر شده است؛ از سوی دیگر نه تنها از اولین ناله های دوزخیان ترک نماز را بیان می کند (مدثر/42) بلکه از نمازگزاران سهل انگار در نماز، در کنار تکذیب کنندگان دین یاد کرده است.

(ماعون/5) هیچ واجبی در قرآن همچون نماز مورد تأکید قرار نگرفته است، نماز عامل بازدارنده از گناه، وسیله فلاح و رستگاری، یاری کننده در مشکلات زندگی و از سفارشات مهم خدا به انبیا و دغدغه های پیامبران بزرگ الهی به ویژه در مورد خانواده شان است.در گفتار و عملکرد پیامبر (صلی الله علیه و آله) و امامان نیز نماز جایگاه رفیعی دارد. در دو کتاب وسایل الشیعه و مستدرک الوسائل بیش از 11600 حدیث در این موضوع نقل شده است.

12 چیزی که نماز را باطل میکند :

دوازده چیز نماز را باطل مى‌کند که آنها را مبطلات نماز مى‌گویند.

1. از بین رفتن یکى از شروط در بین نماز.

2. بروز چیزهایى در بین نماز که وضو یا غسل را باطل مى‌کند.

3. روى هم گذاشتن دست‌ها در بین نماز.

4. گفتن «آمین» بعد از سوره حمد.

5. انحراف از قبله در بین نماز.

6. گفتن کلمه‌اى در بین نماز.

7. خنده با صدا و ترجیع و مانند آن.

8. گریه عمدى و با صدا براى امور دنیا.

9. انجام کارى که حالت نماز را به‌هم مى‌زند.

10. خوردن و آشامیدن.

11. شک در رکعت‌هاى نماز دو و سه رکعتى یا شک در دو رکعت اول نمازهاى چهار رکعتى.

12. کاستن و افزودن رکنى از نماز و نیز به صورت عمد از غیر رکن.

شکهایی که نباید به آنها اعتنا کرد

شک در چیزی از نماز بعد از گذشتن محل آن

‏‏اول:‏‏ شک در چیزی از نماز بعد از گذشتن محل آن، مثل شک در خواندن حمد‏‎ ‎‏بعد از دخول در قرائت سوره.‏

‏‏ مساله 1 ـ ‏‏اگر در بین نماز شک کند که یکی از کارهای واجب آن را انجام‏‎ ‎‏داده یا نه، مثلاً شک کند که حمد را خوانده یا نه، چنانچه مشغول کاری که باید‏‎ ‎.بعد از آن انجام دهد نشده، باید آنچه را که در انجام آن شک کرده بجا آورد و اگر‏‎ ‎‏مشغول کاری که باید بعد از آن انجام دهد شده، به شک خود اعتنا نکند.‏

‏‏مساله 2 ـ ‏‏اگر در بین خواندن آیه ای شک کند که آیۀ پیش را خوانده یا نه یا‏‎ ‎‏وقتی که آخر آیه را می خواند شک کند که اول آن را خوانده یا نه، باید به شک‏‎ ‎‏خود اعتنا نکند.‏

‏‏مساله 3 ـ ‏‏اگر بعد از رکوع یا سجود شک کند که ذکر واجب آن را خوانده یا‏‎ ‎‏نه، به شک خود اعتنا نکند.‏

‏‏مساله 4 ـ ‏‏اگر در حال برخواستن شک کند که سجده را بجا آورده یا نه، باید‏‎ ‎‏برگردد و بجا آورد.‏

‏‏مساله 5 ـ ‏‏کسی که نشسته یا خوابیده نماز می خواند، اگر موقعی که حمد یا‏‎ ‎‏تسبیحات می خواند شک کند که سجده یا تشهد را بجا آورده یا نه، باید به شک‏‎ ‎‏خود اعتنا نکند و اگر پیش از آنکه مشغول حمد یا تسبیحات شود شک کند که‏‎ ‎‏سجده یا تشهد را بجا آورده، باید بجا آورد.‏

‏‏مساله 6 ـ ‏‏اگر شک کند در حال برخواستن که تشهد را بجا آورده یا نه به‏‎ ‎‏شک خود اعتنا نکند و همین طور اگر شک کند در حالی که دارد به رکوع می رود‏‎ ‎‏که قرائت کرده یا نه، یا تسبیحات اربعه را گفته یا نه.‏

‏‏مساله 7 ـ ‏‏اگر شک کند که سلام نماز را گفته یا نه، چنانچه مشغول تعقیب‏‎ ‎‏نماز یا مشغول نماز دیگری شده یا به واسطۀ انجام کاری که نماز را باطل می کند‏‎ ‎‏از حال نمازگزار بیرون رفته، باید به شک خود اعتنا نکند. و اگر پیش از اینها شک‏‎ ‎‏کند باید سلام را بگوید، و اگر بعد از گفتن سلام شک کند که صحیح گفته یا نه،‏‎ ‎‏اعتنا به شک خود نکند.

شک بعد از سلام

‏‏مساله 1 ـ ‏‏اگر بعد از سلام نماز شک کند که نمازش صحیح بوده یا نه، مثلاً‏‎ ‎‏شک کند که رکوع کرده یا نه، یا بعد از سلام نماز چهار رکعتی شک کند که چهار‏‎ ‎ - رکعت خوانده یا پنج رکعت، به شک خود اعتنا نکند. ولی اگر هر دو طرف شک‏‎ ‎‏او باطل باشد، مثلاً بعد از سلام نماز چهار رکعتی شک کند که سه رکعت خوانده‏‎ ‎‏یا پنج رکعت نمازش باطل است، و همین طور هر شکی که بعد از سلام در عدد‏‎ ‎‏رکعتها کند، اگر یک احتمالش صحّت است، نمازش صحیح است و اگر هر دو‏‎ ‎‏طرف باطل است، نمازش باطل است.‏

شک بعد از وقت

‏‏مساله 1 ـ ‏‏اگر بعد از گذشتن وقت نماز شک کند که نماز خوانده یا نه لازم‏‎ ‎‏نیست که نماز را بخواند، ولی اگر پیش از گذشتن وقت شک کند که نماز خوانده‏‎ ‎‏یا نه، باید آن نماز را بخواند، و ظنّ در خواندن و نخواندن در این مساله حکم‏‎ ‎‏شک را دارد.‏

‏‏مساله 2 ـ ‏‏اگر بعد از گذشتن وقت نماز ظهر و عصر بداند که یک نماز چهار‏‎ ‎‏رکعتی خوانده امّا نمی داند که به نیت ظهر بوده یا عصر؛ باید یک نماز چهار‏‎ ‎‏رکعتی به قصد مافی الذمه قضا کند.‏

‏‏مساله 3 ـ ‏‏اگر بعد از گذشتن وقت نماز مغرب و عشا بداند که یک نماز‏‎ ‎‏خوانده، ولی نداند که سه رکعتی بوده یا چهار رکعتی، باید قضاء نماز مغرب و‏‎ ‎‏عشاء را بخواند.‏

شک کثیرالشک، یعنی کسی که زیاد شک می کند

‏‏مساله 1 ـ ‏‏کسی که زیاد در نماز شک می کند باید به شکش اعتنا نکند هر‏‎ ‎‏چند محل باقی باشد، پس اگر در آوردن چیزی شک کند باید بنا گذارد بر اینکه‏‎ ‎‏آورده است، مگر در صورتی که آوردن آن موجب فساد نماز باشد که در این‏‎ ‎‏صورت بنا گذارد بر اینکه نیاورده است.‏

‏‏مساله 2 ـ ‏‏کثیرالشک کسی است که به اندازه ای شک کند که عرف او را‏‎ ‎‏کثیرالشک بخوانند و بعید نیست کسی که در سه نماز پی در پی شک کند، حکم‏‎ ‎‏کثیرالشک را داشته باشد.‏

‎‏مساله 3 ـ ‏‏معتبر است در کثیرالشک که کثرت شک از جهت اضطراب‏‎ ‎‏خاطر و ترس و غضب و غصّه و امثال اینها از چیزهایی که باعث اغتشاش‏‎ ‎‏حواس می شود نباشد.‏

‏‏مساله 4 ـ ‏‏اگر کسی شک کند که کثیر الشک شده یا نه، باید بنا گذارد بر‏‎ ‎‏اینکه نشده و عمل به وظیفۀ شک بنماید. و اگر کثیر الشک شک کند در اینکه آن‏‎ ‎‏حالت برطرف شده یا نه، بنا گذارد بر بقاا آن حالت و اعتنا به شکّش نکند.‏

‏‏مساله 5 ـ ‏‏جایز نیست از برای کثیر الشک اعتنا به شک خود، پس کسی که‏‎ ‎‏شک کند در بجا آوردن رکوع و محل آن باقی باشد و بجا بیاورد، نمازش باطل‏‎ ‎‏است.‏

‏‏مساله 6 ـ ‏‏کسی که در نماز مخصوصی یا در فعل مخصوصی از نماز زیاد‏‎ ‎‏شک می کند، اگر در نماز دیگر یا در فعل دیگر شک کند، باید به دستور شک‏‎ ‎‏رفتار نماید.‏

شک امام و ماموم

‏‏مساله 1 ـ ‏‏اگر امام جماعت در عدد رکعات نماز شک کند؛ مثلاً شک کند که‏‎ ‎‏سه رکعت خوانده یا چهار رکعت؛ چنانچه ماموم یقین یا گمان داشته باشد که‏‎ ‎‏چهار رکعت خوانده و به امام بفهماند، امام باید نماز را تمام کند، و خواندن نماز‏‎ ‎‏احتیاط لازم نیست. و نیز اگر امام یقین یا گمان داشته باشد که چند رکعت‏‎ ‎‏خوانده است و ماموم در عدد رکعات شک کند، باید به شک خود اعتناء ننماید‏‎ ‎‏و بر طبق امام رفتار نماید.‏ ‎



این مطلب چقدر مفید بود ؟
4.4 از 5 (9 رای)  

دیدگاه ها

اولین نفر برای ثبت دیدگاه باشید !


hits