دلگرم
امروز: جمعه, ۱۰ فروردين ۱۴۰۳ برابر با ۱۸ رمضان ۱۴۴۵ قمری و ۲۹ مارس ۲۰۲۴ میلادی
آسیب های شوخی بی رویه

آسیب های شوخی بی رویه

آسیب های شوخی بی رویه
3
زمان مطالعه: 3 دقیقه
آسیب های شوخی بی رویه شوخی بی رویه چرا شوخی بی رویه مجاز نیست؟ آیا شوخی بی رویه خوب است؟ حد مجاز شوخی تا چه اندازه باید شوخی کرد شوخی کردن با دوستان احکام شوخی احکام خواندنی های جالب و خواندنی خوب یا بد بودن شوخی

آسیب های شوخی بی رویه

این مطلب طبق احکام شرعی به مسئله شوخی بیرویه می پردازد:

‏1. از بین رفتن آبرو
شوخی کردن بدون رعایت حد و مرزهای آن، آفاتی درپی‏دارد. از جمله سبب ریختن آبروی انسان می‏ شود.‏
رسول خدا( می‏ فرماید: «اَلْمِزاحُ تَذْهَبُ بِماءِ الْوَجْهِ؛ شوخی، آبرو را از بین می‏برد.»[1]‏پی نوشت

‏2. ایجاد کینه
همچنین ممکن است شوخی موجب کینه ‏توزی شود، چنان که امام علی علیه‏ السلام در این باره فرمود: «اَلْمِزاحُ تُورِثُ ‏الضَّغائِنَ؛ شوخی، کینه ‏ها را درپی‏دارد». [2]‏پی نوشت

‏3. از بین رفتن نور ایمان
از سوی دیگر، شوخی زیاد نور ایمان را از دل می‏برد و خنده زیاد، آدمی را از یاد خدا و آخرت غافل می‏سازد. در حدیثی از ‏امام کاظم علیه‏السلام آمده است: «اِیّاکَ وَ الْمِزاحَ فَاِنَّهُ یَذْهَبُ بِنُورِ ایمانِکَ؛ از شوخی بپرهیز که نور ایمان را از دلت ‏می‏برد.»[3]‏پی نوشت

‏4. کوچک شدن شخصیت انسان
کلام آخر اینکه زیاده ‏روی در مزاح، شخصیت آدمی را خدشه‏دار می‏کند. امام علی علیه ‏السلام در هشداری ارزنده می‏فرماید: ‏‏«افَةٌ الْهَیْبَتهِ الْمِزاحُ؛ شوخی، آفت هیبت است». [4]‏پی نوشت

‏5. نشانه حماقت
در عین حال پیامبر اسلام و اولیای معصوم، زیاده‏روی در مزاح را همواره نکوهش کرده و آن را نشانه جهالت، حماقت و ‏پستی دانسته ‏اند. حضرت علی علیه ‏السلام در این سخن کوتاه به این حقیقت اشاره می‏کند: «مَنْ کَثُرَ مِزاحُهُ اسْتُحْمِقَ، من کَثُرَ ‏مِزاحُهُ استُجْهِلَ، مَنْ کَثُرَ مِزاحُهُ استُرْذِل». [5]‏پی نوشت


هر کس شوخی ‏اش بسیار شود، احمق می‏شود. کسی که شوخی‏ اش بسیار شود، نادان می‏ شود. هر کس شوخی ‏اش افزون شود، ‏فرومایه می ‏شود.‏
هدف مزاح باید برای شاد کردن دل دیگران باشد. بنابراین، اگر با شوخی کردن، دیگران را برنجانیم یا کسی را مسخره کنیم، ‏این شوخی، ممنوع و نکوهیده است و چه بسا موجب کنیه‏ توزی و دشمنی میان دوستان می‏گردد. امام علی علیه ‏السلام در این ‏باره فرمود: «لِکُلِّ شَیْ‏ءٍ بَذْرٌ وَ بَذْرُ الْعَداوَةِ الْمِزاحُ؛ برای هر چیزی، بذری است و بذر دشمنی، مزاح است». [6]‏پی نوشت

‏6. شناخته نشدن جدی از شوخی
نکته دیگر اینکه مزاح نباید برای انسان به صورت یک عادت همیشگی درآید، به گونه ‏ای که همواره دنبال بهانه ‏ای باشد تا ‏با کسی شوخی کند؛ زیرا این صفت، تصویر زننده ‏ای از انسان، در ذهن مردم ایجاد می‏کند، به گونه ‏ای که مردم، او را ‏شخصی دلقک و بذله ‏گو تصور می‏کنند و میان شوخی ‏ها و موضع‏گیری جدّی او فرقی نمی‏گذارند. امیرمؤمنان علی ‏علیه ‏السلام در کلام دیگری می‏فرماید: «مَنْ جَعَلَ دَیْدَنَهُ الْهَزلَ لَمْ یُعْرَفْ جِدُّهُ؛ هر کس شوخی را عادت خود قرار دهد، موضع ‏جدّی او [از شوخی هایش باز] شناخته نمی‏شود».[7]‏پی نوشت


پی نوشتها:‏
‏[1] . كافی، ج2، ص 365.‏
‏[2] . بحار الأنوار ،ج 47، ص 213.‏
‏[3] . کافی،ج2 ،ص 665.‏
‏[4] . عیون الحكم والمواعظ، ص 566 .‏
‏[5] . میزان الحكمة، ص 2898.‏
‏[6] . همان، ص 1874.‏
‏[7] . موسوعة أحادیث أهل البیت ( علیهم السلام )، ج 12 ص 49.‏

گردآوری:مجله اینترنتی دلگرم



این مطلب چقدر مفید بود ؟
5.0 از 5 (3 رای)  

دیدگاه ها

اولین نفر برای ثبت دیدگاه باشید !


hits