دلگرم
امروز: پنج شنبه, ۰۹ فروردين ۱۴۰۳ برابر با ۱۷ رمضان ۱۴۴۵ قمری و ۲۸ مارس ۲۰۲۴ میلادی
با جیغ زدن کودک باید چه کرد؟
3
زمان مطالعه: 5 دقیقه
با جیغ زدن کودک باید چه کرد راه های تربیتی رفتار در مقابل جیغ زدن کودک و چگونگی رفتار با کودکی که جیغ میزند

با جیغ زدن کودک باید چه کرد

با جیغ زدن کودک باید چه کرد

شاید این مشکل، مشکل شما هم باشد. برخی می گویند کودک جیغ می زند چون نمی تواند حرف بزند. گاهی برخی بچه ها مشکلات شنوایی دارند و بلندتر حرف می زنند اما والدین فکر می کنند کودک جیغ می زند. کودکی که تاخیر کلامی دارد نیز با جیغ سعی می کند اطرافیان را متوجه خود کند. نوع مزاج کودک نیز در این میان موثر است اما جیغی که مادر و پدر را به تنگ می آورد و برای طلب خواسته ای از والدین است، ربطی به تاخیر کلامی و بیماری شنوایی ندارد و رفتاری بیمارگونه محسوب می شود. کودکانی که جیغ می زنند را به دو گروه تقسیم می کنیم؛ بچه های ۵/۱ تا ۲ ساله و بچه های بالای ۳ سال.

بچه ها در ۱۸ ماهگی تا ۳ سالگی هویت کسب می کنند یعنی به نحوی خود را می یابند و خواسته هایشان خودنمایی می کند. تا قبل از این سن، کودک تنها نیازهای فیزیولوژیک دارد اما بعد از ۱۸ ماهگی، خواسته های فردی پیدا می کند یعنی اسم خود را می شناسد و می داند مثلا این توپ مال اوست.

کودکی که در این سن است، می خواهد وسایل اطراف مال او باشد و سر این مساله با سایرین دعوا می کند. جیغ زدن یعنی کودک سعی می کند با این رفتار به خواسته خود برسد. بعد از ۳ سالگی این وضعیت باید فروکش کند اما به دلیل رفتارهای نادرست والدین و برخوردهای اشتباهشان با جیغ کودک نه تنها فروکش نمی کند بلکه شدت می یابد.

● با بچه ای که جیغ می زند چه کار کنیم؟

یکی از دلایل شدت یافتن جیغ زدن های کودک بعد از ۳ سالگی این است که والدین پاسخ های تشویقی نامناسب به کودک می دهند یعنی مثلا کودک جیغ می زند و خواسته ای از مادر دارد اما مادر نمی خواهد به او پاسخ دهد. در این شرایط کودک سعی می کند به زور با جیغ زدن به خواسته اش برسد. معمولا مادر ابتدا مقاومت می کند اما چون جیغ زدن زیاد می شود در نهایت تسلیم می شود و خواسته کودک را اجابت می کند. در این شرایط در واقع کودک به نحوی تشویق می شود و برای جیغ زدنش جایزه می گیرد. گاهی وسیله ای دست کودک است و مادر می خواهد از او بگیرد اما وقتی کودک شروع می کند به جیغ زدن مادر از گرفتن وسیله منصرف می شود. این کار هم در واقع تقویت منفی است و کودک با جیغ زدن به خواسته اش می رسد. این ۲ نوع تقویت که در جامعه زیاد هم به کار گرفته می شود، عامل تشدید جیغ زدن کودک بعد از ۳ سالگی است.

با جیغ زدن کودک باید چه کرد

● برخورد با بچه های ۵/۱ تا ۲ ساله

خواسته های کودک و جیغ زدن های او در یک مقطع تا حدودی منطقی است و والدین نباید واکنش شدیدی از خود نشان دهند. باید بپذیرند جیغ زدن در این سن جزئی از روند تکامل فرزندشان است. توصیه بنده این است والدین کودکان ۲ ساله به جیغ کودک بی تفاوت باشند. نباید کاری کرد که جیغ زدن تبدیل به نوعی بازی برای کودک با بزرگ ترها شود. نباید کودک را با کارهایی که در بالا به آن اشاره شد به نحوی تشویق به جیغ زدن کرد. اگر در خانه کودک جیغ می زند بی تفاوت باشید اما در مهمانی ها بهتر است از قبل مسایل را پیش بینی کنید و قبل از آنکه کودک بخواهد با جیغ به خواسته ای برسد آن را انجام دهید تا موقعیت جیغ زدن برای او فراهم نشود. درواقع باید کودک را مدیریت کرد.

با جیغ زدن کودک باید چه کرد

● برخورد با بچه های بالای ۳ سال

بعد از ۳ سال که کودک رشد عقلانی پیدا می کند، در حدی که مفاهیم را متوجه می شود و می تواند حرف بزند باید در روند رفتاردرمانی با او برخورد مناسبی شود تا این حرکت زشت را کنار بگذارد. در این سن بهتر است با یک متخصص روان پزشک کودک و نوجوان مشورت کنید.

با جیغ زدن کودک باید چه کرد

● اگر اعصابتان ضعیف است...

بسیاری از والدین از جیغ زدن های کودک عصبی می شوند و او را کتک می زنند تا دیگر جیغ نزند اما تنبیه بدنی کودک هیچ کمکی به ما نمی کند و کار درستی نیست. کتک زدن تنها باعث شدت یافتن این رفتار در او می شود. اگر والدینی بیش از حد حساس هستند و نسبت به جیغ زدن کودک نمی توانند بی تفاوت باشند، بهتراست رفتار او را پیش بینی کنند. اگر قرار است با جیغ زدن کودک خواسته اش را اجابت کنند قبل از جیغ این کار را انجام دهند. والدینی که کودک ۲ ساله دارند باید اعصابشان خوب باشد اما اگر نیست باید به روان پزشک کودک مراجعه کنند. البته والدین به کمک برخی تمهیدات می توانند تحمل خود را بالا ببرند. حتی حذف عوامل پایین آورنده تحمل نیز می تواند مفید باشد. فراموش نکنیم والدین یک کودک ۲ ساله باید فوق العاده صبور باشند. در این صورت این دوره به خوبی می گذرد و در آینده اوضاع بهتر می شود.

با جیغ زدن کودک باید چه کرد

● اگر کودکتان تحت تأثیر مادربزرگ و پدربزرگ است...

یکی از معضلات امروز جامعه ما این است که کودک به مادر و پدربزرگ سپرده می شود و نمی تواند بین شرایط تفاوت قائل شود و به همین دلیل لوس تربیت می شود. بهتر است شرایط و قوانین تربیتی را برای کودک یکنواخت کنیم اما در صورتی که امکان این کار فراهم نیست، بهتر است به کودک اعلام کنیم اینجا خانه مادربزرگ است و قانون را مادربزرگ تعیین می کند پس هر چه او بگوید اما در خانه ما مادربزرگ نیست و هرچه ما بگوییم قانون است. نباید اجازه داد تضاد بین دو خانه مساله ساز شود. بهترین کار این است که کودک را بیشتر به مهد بسپاریم یا خودمان او را بزرگ کنیم.

دکتر نسرین امیری
فوق تخصص روان پزشکی کودک و نوجوان، عضو هیأت علمی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی



این مطلب چقدر مفید بود ؟
5.0 از 5 (3 رای)  
توجه: مطالب پزشکی و سلامت مجله دلگرم ، از منابع معتبر داخلی و خارجی تهیه شده اند و صرفا جنبه اطلاع رسانی دارند ، لذا توصیه پزشکی یا درمانی تلقی نمی شوند ، چنانچه مشکل پزشکی دارید حتما برای تشخیص و درمان به پزشک یا متخصص مراجعه کنید.

دیدگاه ها

اولین نفر برای ثبت دیدگاه باشید !


hits