چرا حس می کنیم کسی دوستمان ندارد؟
متاسفانه امروزه «خودکمبینی» یکی از اختلالات شایعی است که بین اقشار مختلف به وضوح مشاهده میشود و شاید بتوان فقدان جذب محبت کافی در سنین کودکی را یکی از زمینهسازهای این اختلال عنوان کرد؛ در واقع کسانی که از خودکمبینی رنج میبرند، خودشان را دوست ندارند و بیشتر از اینکه عشق و محبت را دریافت کنند، دهنده آن هستند.
خود کم بین ها در اغلب موارد از افسردگی حاد رنج میبرند و دایم با این احساس که هیچکس آنها را جدی نمیگیرد، کلنجار میروند. علاوه بر این، تا زمانی که راهکارهای تقویت عزت نفس را نیاموزند در هیچکاری موفق نخواهند بود. از اینرو، شاید بتوان به صراحت گفت که اولین گام فهرست کردن خصوصیات مثبت و انجام کارهای خیر (به صورت ناشناس) است.
اینکه در اداره امور و بدون احساس دین، از دیگران کمک بگیریم نیز گام بزرگی در تقویت عزت نفس به شمار میرود؛ در واقع نیازی نیست که در صورت ناتوانی جسمی و روحی، همه کمکهای اطرافیان را جبران کنیم؛ چراکه بهبود روابط و بازسازی شخصیت میتواند بخش بزرگی از توجه و کمک اطرافیان را جبران کند. همچنین ما میتوانیم بدون احساس خجالت، تعریف و تشکر دیگران را بپذیریم و کمی با اعتمادبهنفستر برخورد کنیم تا به مرور، بخشی از وجودمان شود.
بهتر است قبل از انجام هر کاری از خود بپرسیم که «آیا این کار را چون طرفم را دوست دارم انجام میدهم یا برای اینکه می خواهم او مرا دوست داشته باشد؟»، در این صورت میتوانیم تفاوت بین محترم شمردن خواستههای خود و برآوردن نیازهای دیگران را دریابیم.
باید بیاموزیم که کارها را به خاطر دلایل خود و نه به خاطر دیگران انجام دهیم. از همه مهمتر، نمیتوانیم از دیگران چیزی را دریافت کنیم که خود از آن محروم هستیم؛ به عبارتی اگر از خودکمبینی رنج ببریم، نمیتوانیم از اطرافیان انتظار داشته باشیم که به ما احترام بگذارند و علایقمان را جدی بگیرند.
2 راهکار اساسی برای رهایی از فکر اینکه کسی دوستمان ندارد
راهكارهايي را در اين زمينه تقديمتان ميكنيم كه به كمك آنها خواهيد توانست روابط خود با ديگران را ببهود بخشيد؛ هرچند به نظر ما حتي در صورتي كه نتوانستيد جايگاهي مانند دوستتان در ميان دوستان كسب كنيد، نبايد ناراحت باشيد و خود را وابسته به محبت يا توجه آنها بدانيد. لطفا توجه بفرماييد:
الف. ايجاد تغيير و اصلاح در شناخت خود از خويشتن:
بايد شناخت خود از توانايىها، استعدادها، ويژگىهاى شخصيتى خويش را اصلاح كنيد و با واقعيت تطبيق دهيد. پس:
- 1. در برابر آينه ايستاده، جلوههاى رفتارى خوشايند، حالات بدنى و برداشتهاى مثبتى كه از وضعيت ظاهرى خود داريد، يادداشت كنيد و روزى چند بار با صداى بلند بخوانيد، مانند اين جمله: «من خوش قامت هستم» و... .
- 2. فهرستى از ده لغت يا عبارت - كه بيانگر ويژگىهاى مثبت شخصيت شما است - تهيه كنيد و روزى چند بار آنها را در قالب جمله كاملى بخوانيد ؛ مثلاً بگوييد: «من باهوش هستم» و... .
- 3. خاطرات و تجارب جالب خود را براى دوستان صميمى تعريف كنيد.
- 4. هرگز به انديشه و شناختهاى آزار دهنده (مانند احساس حقارت، ناتوانى، بىكفايتى، شرمندگى و...) اجازه ندهيد فضاى ذهن شما را اشغال كنند. به محض ورود اين افكار، ذهنيتهاى مطلوب و ويژگىهاى مثبت خود را با صداى بلند تكرار كنيد.
- 5. هرگز تصور كمرو بودن را به ذهن خود راه ندهيد و واژهها و عبارتهايى چون: «من خجالتى هستم»، «من كمرو هستم» و «من جرأت بيان ندارم» را به زبان نياوريد، بلكه جرأت و شهامت را به خود تلقين كنيد، و با صداى بلند در طول روز، چندين نوبت بگوييد: «من شهامت بيان اين سخن، عمل و فعاليت را دارم.» اجازه ندهيد خاطره شكستهاى قبلى به انديشه شما راه يابد. موفقيتهاى گذشته را به خاطر آوريد.
ب. اصلاح رفتار و تغييرات رفتارى
بكوشيد در جهت مخالف كمرويى رفتار كنيد؛ پس:
- 1. هرگز خود را سرزنش نكنيد.
- 2. هنگام سخن گفتن، خود را گرفتار آداب و رسوم و تكلّفهاى بىمورد نسازيد. ساده، راحت و عارى از هرگونه آداب خاصّ، هدفتان را بيان كنيد. در فعّاليّتهاى آغازين، خواسته و هدف خود را به صورت يك جمله بنويسيد و نوشته را بخوانيد.
- 3. در احوالپرسي، پرسشها و مطالب اوليه را كوتاه و مختصر انتخاب كنيد.
- 4. ارتباط بصرى با مخاطب را حفظ كنيد.
- 5. هميشه سخن را با يك كلمه جالب آغاز كنيد و از به كارگيرى كلمات پيچيده بپرهيزيد. كلمات آغازين بايد متدوال و جذاب باشند.
- 6. قبل از شروع ارتباط با ديگران و احوالپرسي، مطالب مورد كاربرد در احوالپرسي را نوشته، در ذهن مرور و تمرين كنيد و شكل بيان و مهارت لازم را فراهم آوريد.
- 7. هنگام سخن گفتن، به ديگران و قضاوت و حركات و سكناتشان هرگز توجّه نكنيد. گفتارتان را پىگيريد و با خونسردى به هدف بينديشيد.
- 8. موانع احتمالى و افكار و اعمال مزاحم را شناسايى و ذهن خود را براى مقابله با آن آماده سازيد ؛ مثلاً اگر خنده مخاطبين شما، شما را از ادامه سخن باز مىدارد، شما نيز بخنديد.
- 9. به كار خود پاداش دهيد. يك نفس عميق، به خود آفرين گفتن، يا باز گفتن تفصيلى و با آب و تاب آن براى نزديكان، مىتواند پاداش به شمار آيد.
- 10. در سخن گفتن از جزئيات بكاهيد و اصل سخن را به صورت خلاصه و گويا بيان كنيد.
- 11. هنگام صحبت براي جمع اجازه سوء استفاده به ديگران ندهيد. كافى است به كار خود ادامه داده، در صورت روبهرو شدن با واكنش آنان، خود را در مقابل آنان احساس نكنيد.
- 12. در انجام رفتارهاى اجتماعى كوچك و در محيطهاى ديگر - كه بيشتر احساس راحتى مىكنيد - فعال باشيد. اين كار را از سلام كردن، احوالپرسى، جواب سلام دادن، نگاه كردن، تعارف كردن و تعارف شنيدن آغاز كنيد و با تمرين به كارهاى بزرگتر و مهمتر گسترش دهيد.
- 13. با افراد فعّال و پر تحركى كه احساس خجالت نمىكنند، بيشتر مأنوس باشيد و از خجالتىها فاصله بگيريد.
- 14. هميشه كلامى براى گفتن و عمل يا هنرى براى ارائه به جمع داشته باشيد و آن را ارائه كنيد. در جاهايى كه كمتر احساس كمرويى مىكنيد و شبيه كلاس است، فعّالتر باشيد.
- 15. توجه داشته باشيد تا زمين نخوريد، راه رفتن نمىآموزيد. پس بايد نقد ديگران و تمسخر آنها باشد، تا شما مجال رشد بيابيد. بنابراين از خنده هاي ديگران هرگز نهراسيد. اگر به شما خنديدند، شما نيز مانند آنان بخنديد و اعتماد به نفس خود را از دست ندهيد و از خود نقطه ضعف نشان ندهيد. در اين صورت عظمت شخصيت شما بر ديگران آشكارتر خواهد شد و برايتان احترام بيشتري قائل خواهند بود.
- در پايان بايد يادآور شد، اين مقصود اندك اندك به دست مىآيد؛ نه با چند جلسه تمرين و خواندن چند جلد كتاب. اجراى پيوسته دستور العملها، تكنيكها و رفتارها لازمه رسيدن به اين هدف است.
بیشتر بخوانید :
چه عواملی باعث عدم تمرکز حواس و 11 راه کار برای افزایش تمرکز
دیدگاه ها