كشور افريقايى روآندا از قديم الايام محل سكونت تيره اي از اقوام بانتو بود كه "هوتو" ناميده ميشدند. از قرن پانزدهم عده اي از مردمان قبيله "توتْسي" از منطقه اتيوپي در شمال اين كشور، وارد روآندا شده و ضمن به وجود آوردن جامعه اي طبقاتي، بر ديگران تسلط يافتند.
هوتوها اكثريت 84 درصدي جمعيت رواندا را تشكيل ميدهند و تا سال 1994 بر اين كشور افريقايى حكومت ميكردند. در طي قرنهاي بعد گرچه دولتهاي استعمارگر همچون آلمان و بلژيك در اين منطقه حاكميت يافتند اما اختلاف و جنگهاي داخلي ميان قومهاي محلي كمابيش ادامه داشت.
يكي از نقاط اوج آن در اوائل استقلال اين كشور در سال 1962 بود كه به قتل عام 20 هزار نفر انجاميد. با اين حال بزرگترين جنگ و شورش خونين در 6 آوريل 1994م به وقوع پيوست.
يك سال قبل از آن، هوتوها براي ايجاد يك دولت موقت ائتلافي با توتْسيها و برگزاري انتخابات آزاد رياست جمهوري، به توافق رسيده بودند. اما در پي ساقط شدن هواپيماي حامل رئيس جمهور هوتوي رواندا و كشته شدن وي در آوريل 1994، آتش جنگ با حمله هوتوهاي افراطي بار ديگر روشن شد.
در جنگ خونيني كه ميان دو قبيله بزرگ هوتو و توتسي در رواندا روي داد، افراطيون هوتو در مدت سه ماه، بيش از 800 هزار نفر از افراد قبيله توتسي و ميانه روهاي هوتو را قتل عام كردند و بيش از 2 ميليون نفر نيز آواره شدند.
گرچه مردم اين كشور مسيحي ميباشند اما از سوي رهبران كاتوليك اقدامي جهت توقف كشتارها و محكوميت اين اعمال صورت نگرفت. در پايان اين جنگ فاجعه آميز، توتسيها كه با امريكا روابط نزديك دارند بر هوتوها كه از مناسبات خوبي با فرانسه برخوردارند، پيروز شدند و حكومت را در رواندا در دست گرفتند.
دخالت امريكا و فرانسه نيز به بهانه حمايت از جان اتباع بيگانه در روآندا بود. فاجعه روآندا از نقاط سياه دوران سازمان ملل به حساب ميآيد.
در آوريل 2004م مراسم بزرگداشت دهمين سال اين فاجعه برپا شد و دبير كل سازمان ملل اذعان نمود كه جامعه بين المللي در سال 1994 روآندا را فراموش كرده بود و امروزه سازمان ملل ميكوشد تا با تلاش بيشتر به بازماندگان رسيدگي شود.
بعد از گذشت ده سال از اين واقعه، همچنان گورهاي دسته جمعي پيدا ميشود و زخمهاي مردم التيام نيافته و مشكلات پناهندگان و آوارگان همچنان ادامه دارد.
دیدگاه ها