دلگرم
امروز: پنج شنبه, ۰۹ فروردين ۱۴۰۳ برابر با ۱۷ رمضان ۱۴۴۵ قمری و ۲۸ مارس ۲۰۲۴ میلادی
آنورکسیا (Anorexia) یا بی اشتهایی عصبی یا کم خوری عصبی

با بیماری آنورکسیا یا بی اشتهایی عصبی بیشتر آشنا شوید

آنورکسیا (Anorexia) یا بی اشتهایی عصبی یا کم خوری عصبی
1
زمان مطالعه: 6 دقیقه
آنورکسیا چیست؟ بدست آوردن تناسب اندام برای حفظ سلامت بسیار مفید است، اما افراط در گرفتن رژیم‌های لاغری سخت و سنگین می‌تواند سبب ابتلای افراد بویژه دختران جوان به برخی بیماری‌های خطرناک روانی و حتی مرگ شود.

علت بیماری آنورکسیا (Anorexia) چیست؟

آنورکسیا (Anorexia) یک اختلال غذایی است که به موجب آن افراد به خود گرسنگی می دهند. این مشکل معمولاً در افراد جوان در زمان آغاز بلوغ شروع می شود. افرادیکه از آنورکسیا رنج می برند دچار کاهش وزن شدید می شوند. این کاهش وزن معمولاً ۱۵ کیلوگرم پایین تر از وزن طبیعی فرد می باشد. افراد مبتلا به آنورکسیا معمولاً افرادی بسیار لاغر هستند اما تصور می کنند که اضافه وزن دارند.

کاهش وزن آنها به طرق مختلف حاصل می شود که برخی از متداول ترین آنها ورزش شدید، استفاده از داروهای ملین و نخوردن است.افراد مبتلا به این اختلال ترس و واهمه شدیدی از چاق شدن دارند. عادات غذایی آنها نیز از همین ترس ناشی می شود. آنورکسیا معمولاً دختران نوجوان را تحت تاثیر قرار می دهد.این افراد حتی بعد از اینکه وزن بسیار زیادی کم می کنند و بسیار لاغر می شوند و این کار را تا بیمار شدن و حتی مرگ پیش می برند، تصور می کنند که هنوز اضافه وزن دارند. معمولاً عادات غذایی عجیبی دارند مثل امتناع از غذاخوردن در حضور دیگران.

آیا بیماری آنورکسیا قابل درمان است؟

گاهی اوقات این افراد غذاهای بسیار سنگین و حجیمی برای دیگران آماده می کنند، اما خودشان هیچ از آن نمی خورند.گفته می شود که این اختلال در طبقات اجتماعی اقتصادی بالاتر شایع تر است و آنهایی که در فعالیت هایی شرکت دارند که لاغر بودن مسئله مهمی است، مثل رقص، نمایش و دونده های استقامت، بیشتر به این اختلال دچار می شوند.

یکی از اعضای خانواده دچار اختلال غذایی است؟

اگر یکی از اعضای خانواده شما هم دچار یک نوع اختلال غذایی است، باید بدانید که این افراد به حمایت بسیار زیادی نیاز دارند. حتماً باید به آنها توصیه کنید به یک متخصص تغذیه مراجعه کنند. باید آمادگی امتناع ها، مقاومت ها و حتی عصبانیت آنها را داشته باشید. یک پزشک یا مشاور می تواند به او کمک کند با مشکل خود مقابله کند.

آیا آنورکسیا قابل درمان است؟

علائم آنورکسیا

آنورکسیا علائم مختلفی دارد که البته برخی افراد همه این علائم را تجربه نمی کنند. این علائم عبارتند از: وزن بدن که متناسب با سن نباشد، قد و وزن طوری باشد که فرد معمولاً ۱۵ کیلو پایینتر از وزن نرمال خود باشد. برخی دیگر از علائم آنورکسیا عبارتند از:

  • عقب افتادن حداقل سه دوره از عادت ماهیانه (در خانم ها)
  • عدم تمایل یا امتناع از غذاخوردن در ملاءعام
  • اضطراب
  • ضعف
  • شکننده شدن پوست
  • تنگی نفس
  • وسواس درمورد کالری های مصرفی

عواقب آنورکسیا بر سلامتی

آنورکسیا خطرات بسیار زیادی را متوجه سلامتی می کند. این خطرات عبارتند از، جمع شدن استخوان ها، کمبود موادمعدنی، پایین بودن دمای بدن، نامنطم بودن ضربان قلب، نارسایی دائمی در رشد طبیعی، ایجاد پوکی استخوان و بولیمیا نرووسا (پرخوری عصبی).استفاده طولانی مدت از ملین ها نیز برای بدن مضر است. این داروها عضلات روده را فرسوده کرده و موجب پایین آمدن کارایی آن می شود. برخی ملین ها شامل مواد مضری هستند که ممکن است در بدنتان بازجذب شوند.

آنورکسیا و بارداری

برای به دنیا آوردن نوزاد سالم، زنان باردار باید به طور متوسط ۱۰ تا ۱۵ کیلوگرم وزن اضافه کنند. گفتن این مطلب به فرد مبتلا به آنورکسیا مثل این می ماند که به یک فرد عادی بگوییم ۵۰ کیلو اضافه خواهد کرد. اگر مبتلا به آنورکسیا هستید، برای باردار شدن و وضع حمل دچار مشکل خواهید شد. اگر کمبود وزن داشته باشید و از انواع و اقسام موادغذایی هم استفاده نکنید، ممکن است جان خودتان و فرزندتان به خطر بیفتد.خانم های مبتلا به اختلالات غذایی بیشتر دچار سقط جنین می شوند و ممکن است نوزادشان زودرس به دنیا بیاید و درمعرض مشکلات سلامتی بسیاری باشد.

همه خانم های باردار باید از مراقبت های قبل از حاملگی خوبی بهره مند شوند. آنهایی که در ریکاوری از آنورکسیا یا بولیمیا به سر می برند، نیاز به مراقبت ویژه دارند. حتماً باید ویتامین های مربوط به قبل از وضع حمل را مصرف کرده و ویزیت های پزشک را مرتب انجام دهید. حق ورزش ندارید مگراینکه پزشکتان آن را عاری از اشکال بداند.

تفاوت بین آنورکسیا و بولیمیا

بزرگترین تفاوت بین آنورکسیا و بولیمیا این است که افراد مبتلا به بولیمیا میزان بسیار بالایی غذا را خورده و بعد آن‌را بالا می‌آروند اما افراد مبتلا به آنورکسیا به هیچ وجه میزان زیاد غذا نمی‌خورند که بعد آن‌را بالا بیاورند.

تشخیص آنورکسیا

پنهان کاری، خجالت و تکذیب از جمله علایم اختلال تغذیه‌ای هستند. اما در مجموع این مشکل ممکن است برای مدت طولانی در فرد شناخته نشود. اگرچه تست‌های آزمایشگاهی مشخصی جهت تشخیص انورکسیا وجود ندارد اما پزشک از انواع تست‌های تشخیصی مانند تست خون، بیماری‌ها یا رادیولوژی به منظور ارزیابی اثرات کاهش وزن بر روی اعضای بدن کمک می‌گیرد. اگر بیماری یا مشکل فیزیکی در فرد دیده نشود او را به روانشناس ارجاع می‌دهند تا با مصاحبه های طراحی شده و سایر ابزارهای ارزیابی به بررسی اختلال تغذیه‌ای فرد بپردازند.

آیا آنورکسیا قابل درمان است؟

درمان انورکسیا


همانند سایر اختلالات تغذیه‌ای در انورکسیا نیز به یک برنامه درمانی همه جانبه جهت درمان بیمار نیاز است. اهداف درمان شامل حفظ وزن فرد در محدوده وزن سلامت، درمان روانی، تصحیح الگوهای فکری. در مرحله اول ممکن است به نظر برسد که هیچ راه حلی برای درمان این اختلال وجود ندارد. اما درمان دور از دسترس نیست.

مساله مهم آن است که در بیشتر موارد خود فرد بیمار خطایی را در رفتار خود نمی بیند که بخواهد به دنبال درمان آن باشد. او فقط فکر کاهش وزن بیشتر و بیشتر است.بنابراین این وظیفه سایر افراد خانواده است که به کمک بیمار بیایند. اما چگونه؟ از آنجایی که انورکسیا نرووزا اختلالی ذهنی و جسمی است، درمان بیماری چند جانبه و تیمی می باشد.

افرادی که می توانند به بیمار کمک کنند

خانواده نیز در این میان، نقش بسیار مهمی را بر عهده دارد. وجود یک تیم متخصص و مهم تر از آن اعتماد بیمار به تیم درمان، فرایند درمان را راحت تر می کنند.

اهداف درمانی در این بیماری شامل سه مرحله اصلی است:


بازگشت به وزن سالم بدن، شروع غذاخوردن به میزان بیشتر و تغییر تفکرات فرد درباره اندام خود، سلامت خود و آرامشی که در زندگی دارد.

درمان ترکیبی

روان درمانی: این روش درمانی بر تغییر فکر و رفتار فرد در مورد اختلال تغذیه‌ای تمرکز دارد.

پزشکی: در این روش به جهت کمک به خواب و برانگیختن انگیزه آرام‌بخش تجویز می‌شود.

مشاوره تغذیه: هدف در این روش ارتقای سطح سلامت، کمک به تصحیح الگوی غذایی و آموزش اهمیت تغذیه و داشتن رژیم غذایی متعادل است.

حمایت خانوادگی یا گروهی: بسیار در فرایند درمان موثر است. چرا که افراد می‌توانند به راحتی احساسات خود را با افرادی که تجربه مشابه دارند در میان بگذارند.

بیمارستانی و درمانی: این درمان در افرادی که دچار سو تغذیه و یا مشکلات بالینی دیگر هستند به کار می‌رود.



این مطلب چقدر مفید بود ؟
5.0 از 5 (1 رای)  
توجه: مطالب پزشکی و سلامت مجله دلگرم ، از منابع معتبر داخلی و خارجی تهیه شده اند و صرفا جنبه اطلاع رسانی دارند ، لذا توصیه پزشکی یا درمانی تلقی نمی شوند ، چنانچه مشکل پزشکی دارید حتما برای تشخیص و درمان به پزشک یا متخصص مراجعه کنید.

۱ دیدگاه

شما هم می توانید نظرات خود را ثبت کنید

دکتر مجتبی کریمی | ۲ سال پیش
سلام و سپاس از این مطلب خوب. بنظر من علاوه بر درمانهای مرسوم مثل درمان شناختی رفتاری مشارکت دادن خانواده و اطرافیان در درمان بیمار بسیار مهم و موثر است. بدون مشارکت خانواده و یک تیم درمانی متشکل از روانپزشک،روانشن
اس و متخصص تغذیه درمان بی اشتهایی عصبی بسیار مشکل است.
0
1

hits