سی ام سپتامبر، روز جهانی ناشنوایان نام گذاری شده است. هدف از این نام گذاری، ارتقای فرهنگ ارتباط با ناشنوایان، دانسته هایی از زبان اشاره و آگاهی سیاست مداران و همچنین عموم مردم از مشکلاتی است که این قشر با آن رو به رو هستند.
از سال 1957 میلادی همه ساله هفته آخر سپتامبر به عنوان هفته جهانی ناشنوایان نامگذاری شده است وبه کشورها اختیار داده دشده یکی از روز های هفته مذکور را در کشور خود به نام روز جهانی ناشنوایان نام گذاری کنند.
تاریخچه روز جهانی ناشنوایان
نخستین بار در سال ۱۹۵۱ و در شهر رم ایتالیا بود که فدراسیون جهانی ناشنوایان به عنوان نهادی غیر دولتی برای حمایت از ناشنوایان تشکیل شده و به رسمیت شناخته شد. هدف از تشکیل این فدراسیون که بیش از ۱۳۰ کشور جهان در آن عضو هستند، احقاق حقوق ناشنوایان، شناسایی و بهبود مشکلات و موانع بر سر زندگی روزانه آنها و نیز فراهم آوردن شزایط تحصیل، اشتغال و زندگی برابر با سایر افراد جامعه است.
فدراسیون جهانی ناشنوایان همواره بر برابری، حقوق بشر و احترام برای همه افراد، فارغ از رنگ و نژاد، ملیت، جنسیت، سن و سال و عواملی از این دست تاکید ورزیده و در راه تحقق این امر گام برمیدارد.
از اهداف تعریف شده توسط فدراسیون جهانی ناشنوایان برای برگزاری جشن های این روز میتوان به ارتقای سطح دانش مردم عادی از مشکلات ناشنوایان در سراسر جهان، انگیزه بخشی به ناشنوایان برای یادگیری زبان اشاره به عنوان یک ضرورت، آماده سازی و تهیه بسترهای مناسب برای ناشنوایان و حمایت از آنها برای دسترسی به حق تحصیل و فناوریهای مدرن لازمه است.
در کشور ما نیز از سال ۱۳۸۰ که شورای فرهنگ عمومی با پیشنهاد روز ۸ مهرماه به عنوان روز جهانی ناشنوایان در ایران موافقت کرد تا کنون، این مراسم برگزار میشود. در این هفته مراسم و جشنهایی از سوی انجمن بینالمللی ناشنوایان با همکاری فدراسیون اتحادیههای ناشنوایان و همچنین اتحادیه اروپایی ناشنوایان در سراسر جهان برگزار میشود.
در تمامی کشورهای دنیا از جمله ایران، از دیرباز اقداماتی برای رشد و آموزش کودکان ناشنوا و نیز بهبود کیفیت زندگی آنها انجام شده است که از آن جمله میتوان به ابداع زبان اشاره، اختراع دستگاهها بهبود شنوایی از جمله سمعک، ایجاد شرایط مناسب برای آموزش و تعلیم و تربیت ناشنوایان و نیز ایجاد زمینه اشتغال و نیز برخورداری از سایر حقوق مدنی اشاره کرد.
اهداف بزرگداشت روز بینالمللی ناشنوایان
- -شناسایی ناشنوایان در جامعه
- - اختصاص مساعدتهایی بعنوان امتیاز به جامعه ناشنوایان با کمک سازمانها و موسسات مربوطه
- -ارایه امکانات رایگان برای این قشر
- -آگاهی عموم مردم از طریق پوستر، جزوه، اعلامیه، سمینارهای مفید ونصب علائم نسبت به خطراتی که این قشر را تهدید میکند.
روشهای درمانی کمک به ناشنوایان
1. زبان اشاره
سیستم قراردادی خاص منظم و پیشرفته زبانی است که برای انتقال معنا، به جای الگوهای صوتی یا نوشتاری در زبان، از الگوهای علایم دیداری (ترکیب همزمان شکل، جهت و حرکت دستان، بازوها یا بدن و حالات صورت برای بیان سلیس افکار گوینده) در یک کلمه اشاره استفاده میکند.
این نوع زبان اشاره میتواند بصورت متنوع باشد. اما امروزه یک زبان اشاره بینالمللی در سطح جهان قرارداد شدهاست که البته در هر منطقه عناصر بومی زبان نیز به آن افزوده میشود.
2. سمعک
سمعک وسیله ایست جهت تقویت صدا به مقداری که فرد کم شنوا بتواند از باقیمانده شنوایی خود به بهترین شکل ممکن استفاده کند و تا حد ممکن با افراد به شنوایی طبیعی نزدیک شود.
3. كاشت حلزون شنوایی
دستگاه كاشت حلزون شنوایی یك دستگاه الكترونیكی است كه بخشی از شنوایی را به افراد ناشنوا برمیگرداند. این دستگاه با عمل جراحی در گوش داخلی گذاشته میشود و بکمک دستگاهی كه خارج از گوش قرار میگیرد فعال میشود.
بر خلاف سمعك، این دستگاه صدا را بلندتر و آشكار تر نمیكند. در عوض دستگاه بدون نیاز به قسمتهای آسیب دیده سیستم شنوایی مستقیما عصب شنوایی را تحریك میكند و به اشخاصی كه ناشنوائی شدید دارند اجازه میدهد كه اصوات را دریافت كنند.
كاشت حلزون شنوایی فقط برای اشخاصی طراحی شده كه از سمعك نتیجه خوبی نمیگیرند و یا دچار ناشنوایی مادرزادی هستند. این افراد باید ۲ سال به بالا باشند.
باغچهبان اولین آموزگار ناشنوایان
جبار باغچهبان (عسکرزاده) یکی از خادمان پرتلاش فرهنگ ایران و به معنی واقعی کلمه معلم بود. زندهیاد باغچهبان در سال 1298شمسی آموزگاری را در دبستان احمدیه مرند آذربایجان آغاز کرد. وی مؤسس اولین کودکستان (باغچه اطفال) در تبریز بود.
باغچهبان را باید اولین کسی دانست که در ایران، آموزش سمعی بصری را به دستگاه آموزشی کشور وارد کرد. باغچهبان برای اولینبار به فکر تعلیم و تربیت کودکان ناشنوا افتاد. در ابتدای کار همه او را مورد تمسخر قرارمیدادند، اما وی طی یک سال موفق شد به سه کودک ناشنوا خواندن و نوشتن بیاموزد.
شادروان باغچهبان فعالیت آموزشی خود را در شهر شیراز به مدت 6 سال و بعد از آن در تهران ادامه داد. وی نخستین دبستان ناشنوایان را در چهارراه حسنآباد در خانهای محقر تأسیس کرد و روش آموزش الفبای دستی را اختراع کرد.
همچنین در حین تعلیم و تربیت به روش دیگری دستیافت که امروزه آن روش به نام روش ترکیبی معروف است و با گذشت این همه سال به عنوان مترقیترین روش در مدارس سراسر کشور استفاده میشود.
کتابهای کودکان (بابا برفی…)، کتاب حساب ویژه و کتاب آموزش کر و لالها به رشته تحریر در آورده است.
نام ابداعات جبار باغچهبان
- روش شفاهی در تعلیم ناشنوایان
- اختراع گوشی استخوانی یا تلفن گنگ
- کشف خواص صوتها و تقسیم بندی آنها
- تهیه وسایل مختلف بصری برای تدریس ناشنوایان
- اختراع گاه نما و ...
باغچهبان سرانجام در روز چهارم آذر ماه 1345، در سن 82 سالگی دیده از جهان فرو بست. در گیلان هر ساله یادبودی در همین روز برای این معلم بزرگ با حضور ناشنوایان موفق و معلمین زحمتکش که ادامه دهندگان راه و منش آن بزرگوار هستند، برگزار میشود.
کاربر گرامی چنانچه این مطلب برای شما مفید بوده لایک کنید ، یا راهکاری دیگری دارید با دیگر کاربران مجله دلگرم به اشتراک بگذارید.
تهیه و گردآوری مجله دلگرم
جهان باورصاد
دیدگاه ها